De ringen plaats je op de plek waar de put komt en deze graaf je in. Het beton zakt vanzelf naar beneden. Zodra de eerste ring diep genoeg in de grond ligt, plaats je de tweede ring erbovenop. Dit proces herhaal je net zo vaak tot de gewenste diepte is bereikt.
Meestal zijn ze een paar meter diep. In de bergen stroomt het water langs de berghellingen naar beneden. Daar wordt het grondwater dan meestal door watervaste lagen van klei opgesloten. Als men dan in een vallei van zo'n berghelling een put graaft loopt het water de vallei in en loopt de put vol.
Hoe diep moet je een boren voor drinkbaar water.
De bovenste laag grondwater bevat vaak te veel ijzer of bacteriën om als drinkwater te gebruiken. Het kan dus zijn dat je een put van 30 of zelfs 60 meter diep nodig hebt om goed drinkwater te krijgen. Veel hangt af van streek tot streek.
Putboringen voor het gebruik van grondwater:
Deze putboring wordt ook wel filterput of boorput genoemd. Filterputboringen voor beregening en grijswatercircuit moeten niet op grote diepte geboord worden. Meestal kan er tot +- 10 m diepte geboord worden waar het grondwater voor deze toepassing gebruikt kan worden.
Om grondwater op te pompen is het nodig een puntstuk te slaan. Onder hoge druk spuit een waterstraal een gat in de grond, tot het grondwater is bereikt. In dat gat gaat een pvc-buis met een filter. Het grondwater komt hierin te staan.
De grondwaterstand (of het grondwaterpeil) is een maat voor de diepte van het grondwater. Men kan het meten door in een buis in de grond een meetlint te laten zakken tot het meetlint het grondwater bereikt en nat wordt. Onder de grondwaterstand is de grond verzadigd met grondwater.
Waterput boren
Bij langdurige droogte is het water nog steeds voorradig. Water uit een ondiepe waterput van zo'n zeven tot negen meter kan gebruikt worden voor bijvoorbeeld tuinberegening. Dit grondwater bevat veel ijzer en is minder geschikt als drinkwater voor dieren of als water voor het zwembad.
Kosten boren waterput
De kosten voor het boren van een waterput worden bepaald door de gewenste diepte en diameter van de waterput. Daarnaast is het ook afhankelijk van de reisafstand. De minimale kosten voor het boren van een waterput door Daemen Milieutechniek zijn circa €1.500,- exclusief BTW.
Tot 10 meter diepte mag je zelf een put slaan. Ga je dieper dan moet je een speciallist inschakelen. Je kunt een gat maken met een boor of met een waterlans. Vraag wel aan het Waterschap of je een vergunning nodig is of dat er alleen een meld plicht is.
Het grondwater dat mensen gebruiken kan op veel plekken aarde opraken, zo blijkt uit een nieuwe studie. Minder dan zes procent van alle grondwatervoorraden in de bovenste twee kilometer van de aardlaag kan binnen een mensenleven weer worden aangevuld door de natuur.
In principe heb je voor alle bouwwerken een vergunning nodig. Ook de ondergrondse. Toch zijn er enkele uitzonderingen. Voor een aantal kleinere werken, zoals de plaatsing van een waterput of septische put, heb je geen vergunning nodig.
"Regenputten zijn leeg als je ze echt nodig hebt, maar een grondwaterput kan eigenlijk nooit uitgeput raken. Meestal is dat 2000 à 3.000 liter per uur, en zo kan je dan je tuin besproeien met verschillende sproeiers tegelijkertijd."
In het geboorde gat druk je een liefst dikwandige pvc-buis waarin je over de onderste halve meter eerst gaatjes boort, zodat je het effect van een zeef krijgt. Eenmaal in de grond meet je de diepte in je buis en stort er wat grof grind in waarmee je de eerste halve meter opvult.
Voor een regenwaterinstallatie met betonnen reservoir betaal je in totaal dus tussen de 2.000 en 4.650 euro. Voor een met een kunststof regenwaterreservoir ligt de prijs tussen 2.900 en 6.000 euro. Vergeet niet dat het transport en de installatiekosten hier nog moeten bijgeteld worden.
De prijs van een put zoals deze kan variëren van €350,- tot €1000,- (zonder pomp). Met een waterslang wordt met hoge druk een gat gespoten tot het grondwater is bereikt. In een geplaatste pvc-buis komt vervolgens een slang die aangesloten wordt op een pomp.
Grondwater stroomt heel langzaam, vaak maar enkele meters per jaar, in de richting waar het waterniveau lager is. Er zitten allerlei stoffen in die ook in de bodem voorkomen.
Ook in geval van beregening, bevloeiing of veedrenking geldt er geen vergunningplicht wanneer de hoeveelheid te onttrekken grondwater minder bedraagt dan 60 m3 per uur. Niet vergunningplichtige onttrekkingen moeten wel gemeld worden.
De diepte van de put is afhankelijk:
Van de grondsoort waarin de put geplaatst wordt. Bij fijn zand moet je dieper, en bij grof grind hoef je minder diep. Hoeveel water moet de put uiteindelijk geven, 3 tot 4 kuub, of meer dan 10 kuub per uur.
U plaatst de pomp dus op 10 meter (5 meter onder waterniveau). Omdat het waterniveau op 5 meter zit, geeft dit een drukverlies van 0.5 bar om het water tot aan het maaiveld te krijgen.
Net zoals bij het gebruik van leidingwater, betaal je ook kosten voor de afvoer en zuivering van je afvalwater. Jaarlijks betaal je een heffing op de waterverontreiniging (zuiveringsbijdrage) aan de VMM.
Indien u ervoor kiest om de beerput niet te verwijderen, moeten er wel gaten in de bodem worden geboord, zodat het grondwaterpeil gewoon kan stijgen en dalen binnen de put. Ook regenwater kan dan wegzakken, zodat de put bij zware of langdurige regenval niet kan overlopen en voor wateroverlast zorgen.
De bron gaat dus minimaal 5 jaar mee, maar de bron generaties lang mee gaan. Een waterput voor een dorp verandert dan ook het leven van alle dorpsbewoners. Meisjes kunnen naar school en vrouwen hebben tijd om te gaan werken. Het inslaan van een waterput bedraagt vanaf €1200 en verschilt in de kosten per land.
Ijzer kan je makkelijk testen door een glas met grondwater te nemen en er een scheutje bleekwater in te gieten. Als er ijzer aanweig is kleurt het water onmiddellijk bruin.
Het opgeloste ijzer wordt aangevoerd door grondwater, door rivierwater of bij uitloging van de bodem. IJzeroer ontstaat onder verschillende omstandigheden, maar de meest ideale locaties voor de vorming van het ijzerhoudende gesteente treffen we aan in drassige of moerassige beekdalen in zandgronden of veengronden.
Hoewel grondwater door beschermende kleilagen vaak geen chemische verontreinigingen bevat, kunnen er wel te grote hoeveelheden ijzer of zout inzitten. Zelf opgepompt grondwater is dan ook niet zomaar geschikt om te drinken en mag bovendien wettelijk niet aan anderen worden geschonken.