Alle delen van de plant bevatten dit uiterst giftige sap. Het sap heeft een zeer sterke geur en een bittere smaak, het heeft een bijtende werking op de huid en kan de slijmvliezen of huid aantasten. Bij het plukken van de plant is het raadzaam handschoenen aan te trekken!
Het is wel een geneeskrachtig kruid, dus geschikt om er bijvoorbeeld thee van te maken als je ergens last van hebt, of het sap te gebruiken om wratten weg te krijgen. Maar het is geen eetbare plant. Hij is zelfs giftig. In gedroogde vorm (hooi) verliest de plant zijn giftige werking.
De verschillende onderzoeken door de jaren laten zien dat een extract van stinkende gouwe vier medicinale eigenschappen bezit: antimicrobieel en antiviraal, inwerkend op maag en lever, ontstekingsremmend en kankerremmend. Toch is de werking hiervan in mensen nog niet onomstotelijk vastgesteld.
En de volksnaam “wrattenkruid” verwijst naar het eeuwenoude gebruik om het melksap van de stengel te gebruiken bij de behandeling van wratten, wat overigens niet ongevaarlijk is want de plant is zeer giftig!
Ook in China. Stinkende Gouwe heeft in alle organen een oranjegeel melksap, dat een reeks van alkaloïden bevat. Door het sap van een verse stengel over de wrat te wrijven, vaak en lang gebruiken voor een goed resultaat, brandt deze weg. Vroeger werd het inwendig gebruik aanbevolen bij gal- en leverklachten.
Jakobs Kruiskruid, Boterbloem, Fluitekruid, Vingerhoedskruid, Stinkende Gouwe, Paardenstaart, Bolderik, Vlasleeuwenbek, Witte Klaver, Rolklaver, Akkerhoningklaver, Bilzekruid, Herik en Monnikskap zijn allemaal kruidachtige planten, die je beter niet in en om de kippenren zet.
In sommige dialecten heet stinkende gouwe dan ook wrattenkruid. Kneus een takje of blad en het felgekleurde sap sijpelt eruit. Leg het snijvlak meteen op de wrat en wrijf het sap er zo goed mogelijk over. Herhaal dit meermaals per dag gedurende een week.
Gouwe verwijst naar de gele kleur van de vier bloemblaadjes, stinkende lijkt voor zich te spreken maar is wat overdreven. Twintig kinderen van tussen de acht en twaalf jaar vertelden ons wat ze van de aparte geur vonden: niet zo vies, een beetje als een paardenbloem.
In de tuin staat de geelbloeiende stinkende gouwe vooral bekend als onkruid. In de volksgeneeskunde wordt de plant onder meer gebruikt om wratten te behandelen.
Ze komt het talrijkst voor in de nabijheid van bewoning, waar ze te vinden is in voedselrijke tuinen, parken, langs de rand van aanplantingen enz. In de Duinen groeit stinkende gouwe op verstoorde voedselrijke plaatsen, zoals wegbermen, struwelen en duinbossen.
Wrattenkruid, ook wel Stinkende Gouwe genaamd, staat erg bekend om zijn gebruik bij wratten. Bekend is het aanstippen van wratten met sap van vers afgesneden stengels. Dit wordt gezien als een goede manier om wratten op een natuurlijke wijze aan te pakken.
De stinkende gouwe (Chelidonium majus) is een algemeen voorkomende vaste plant uit de papaverfamilie (Papaveraceae), de enige in het geslacht Chelidonium. Hij heeft gele bloemen, enigszins op eikenblad gelijkende bladeren en kan circa 70 cm hoog worden.
Papaver (klaproos)
Het antwoord: ja, ook papaver is een giftige plant voor honden. Met name dan de onrijpe zaadjes! Laat je nieuwsgierige huisdier hier dus niet aan knabbelen, want hij zal last krijgen van zijn ademhaling en een verzwakte hartslag.
Zevenblad groeit op heel wat plekken. Je vindt de plant in beschaduwde wegbermen, heggen, tuinen, sloten akkerranden, … op vochtige voedselrijke grond.
Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen. Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Wratten zijn goedaardige huidgezwelletjes. Ze worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Er bestaan meer dan 100 verschillende soorten HPV. Sommige veroorzaken wratten op de huid of slijmvliezen, andere liggen mee aan de basis van baarmoederhalskanker.
De meeste wratten kunt u zelf behandelen met een vloeistof met salicylzuur. Die verweekt het bovenste laagje van de huid en werkt ontstekingsremmend. Het kan soms wel 3 maanden duren voor de wrat kleiner wordt of verdwijnt.
Appelazijn is één van de populairste huismiddeltjes bij wratten. Het wordt op verschillende manieren gebruikt. Een veel gebruikte methode is het doordrenken van een wattenbolletje met appelazijn, het op de wrat aanbrengen en met een pleister vastmaken. Dat wordt twee keer peer dag herhaald tot de wrat loskomt.
Zelf zou je ook geen rauwe aardappelen eten: het is niet lekker en het zou zwaar op de maag liggen. Datzelfde hebben kippen ook. Rauwe aardappelen worden niet goed verteerd en maar slecht opgenomen. Als je ze dit toch voert, kunnen de kippen diarree krijgen of last krijgen van braken.
's Winters eten loslopende kippen graag onkruiden als straatgrasjes (vooral de zaden vinden ze geweldig) en kleine veldkers – dat spaart jou een pak wiedwerk uit in de lente. Als je een moestuin hebt, moet je wel opletten, kippen lusten namelijk graag sla, spinazie, loof van rode bietjes, warmoes, zurkel en aardbeien.
het voeren van komkommers aan kippen. gevaar brengen. Hoewel komkommers veilig zijn om met mate te eten, verstoort een teveel aan waterig voedsel de balans van voedingsstoffen.
Wilde peen komt voor in droge graslanden, bermen, dijken en duinen. De plant wordt 30-90 cm hoog.
Wratten hoeven alleen behandeld te worden als u er veel last van heeft. Voetwratten bijvoorbeeld kunnen pijn doen bij staan of lopen. Wratten kunt u zelf insmeren met salicylzuurzalf of laten bevriezen bij de huisarts. De behandeling van een wrat geeft vaak meer klachten dan de wrat zelf.