Bij de begrafenis gaat vaak een bazuinkoor of een trompettist voor.Veel Surinamers geven tijdens het leven aan dat zij dansend naar het graf gebracht willen worden. Het is een oude gewoonte en een troostende vorm van rouwverwerking. De nabestaanden gaan zo in, op het dansen zelf, dat ze het verdriet even vergeten.
In de Afro-Surinaamse traditie betekent de dood niet dat iemand voorgoed verdwenen is; men gelooft dat de ziel na het overlijden in een andere vorm eeuwig voortleeft.
Surinaamse begrafenis
Het lichaam van een overledene wordt ritueel gewassen. De begrafenis zelf wordt vaak geregeld door de naaste familieleden van een dierbare. Iedereen die de overledene heeft gekend wordt uitgenodigd. De avond voorafgaand aan de Surinaamse begrafenis vindt er in de dede oso een dodenwake plaats.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
Surinaamse vrouwen zoeken een man die het economisch goed heeft en kan voorzien in hun onderhoud. Ze blijven vasthouden aan de traditionele genderideologie waarbij de man de kostwinner is.
De Surinaamse bevolking bestaat uit veel verschillende bevolkingsgroepen. De oorspronkelijke bewoners zijn de indianen. Vandaag de dag leven er ook Creolen, Javanen, Hindoestanen, Chinezen, Europeanen en Moslims. Het bijzondere aan dit land is dat de culturen harmonieus naast elkaar leven.
Overleden dierbaren die overgegaan zijn naar het Licht, kunnen en komen op bezoek. Veelal zoeken ze contact. Je ervaart dan warmte, liefde en niet meer de onverwerkte emoties en trauma's van die persoon. Vaak kiezen zij ervoor om als tijdelijke gids bij je te blijven en je te ondersteunen.
Een crematie is goedkoper dan een begrafenis. Cremeren is beter voor het milieu. Er is geen graf dat onderhouden moet worden en dat op een later moment weer extra kosten met zich meebrengt.
Volgens de meeste mensen en religies gaat het zo: als je lichaam sterft, treedt je onstoffelijk ziel eruit, om op weg te gaan naar het hiernamaals of een volgend leven. Een aardig idee, dat het helaas zonder wetenschappelijk bewijs moet stellen – en niet omdat wetenschappers hebben nagelaten ernaar te zoeken…
In Suriname hebben de hindoes allerlei elementen vanuit de meer christelijke traditie opgenomen in hun hindoe-gebruiken. Een voorbeeld is de rouwkleding. Vroeger was het voorschrift dat de familie van de overledene in het wit gekleed ging. Nu is het meer gebruikelijk dat men zwart of zwart met wit draagt.
Dit is een bijeenkomst van familieleden en kennissen en hier wordt de overledene herdacht en wordt er afscheid genomen. Deze bijeenkomst wordt ook wel Dede Oso genoemd, wat letterlijk sterfhuis betekent, en dit gebeurt op de plek waar de overledene (of zijn of haar familie) heeft gewoond.
Van oudsher is wit de rouwkleur. Wist je dat deze kleur vanaf ongeveer 1500 veranderde naar zwart? Het zwart kwam terug in rouwkleding, rouwaccessoires en rouwserviezen. Wit verdween niet als rouwkleur en werd bijvoorbeeld nog gebruikt bij de uitvaart van Prins Hendrik in 1934 en die van Koningin Wilhemina in 1962.
In Suriname kan een directe begrafenis of directe crematie, zonder diensten om de overledene te gedenken, geregeld worden voor omgerekend minder dan 800 euro. Een traditionele Creoolse uitvaart echter kan bijvoorbeeld kan al gauw 6.700 euro kosten, net zoveel als een uitvaart in Dubai.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.
De inhoud van een zakje blauwsel wordt samen met het waspoeder aan de hoofdwas toegevoegd. Een zakje is voldoende voor een was van 5kg. Wordt er een te hoge concentratie blauwsel toegevoegd dan krijgt uw wasgoed een lichtblauwe tint.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Bij een crematie wordt de temperatuur in een crematieoven opgedreven tot het niveau dat de kist vanzelf ontvlamt. Daarmee start de crematie. Het lichaam van de overledene wordt gereduceerd tot as en een groot deel van de botten. De botten verbranden dus niet helemaal tijdens de crematie.
Bij een crematie wordt de overledene verbrand in een crematieoven. Het lichaam vergaat door de extreme hitte – 1100 graden – tot as. Dierbaren mogen de as houden of (laten) uitstrooien.
Er is nog te weinig onderzoek gedaan naar het fenomeen om het percentage waarnemingen met zekerheid vast te stellen. Het fenomeen van de doden zien wordt wel een hallucinatoire wenspsychose genoemd, de officiële term is: Post-bereavement hallucinatory experiences (PBHE) of Hallucinatoire ervaringen na overlijden.
De beste manier om contact te maken met een overleden dierbare is om eerst een rustige plek op te zoeken. Ga rustig zitten, sluit je ogen en probeer zoveel mogelijk te ontspannen. Als je het prettig vind kun je wat wierook branden, of een geurkaars aansteken.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Suriname is in principe een veilig land. Raadpleeg voordat je naar Suriname gaat wel altijd het actuele reisadvies.
In Suriname wordt het elke dag om 06.30 licht en om 19.00 is het donker.
Suriname is geen duur land. Vervoer is overal goedkoop, net als verblijfplaatsen en eten in lokale restaurantjes. De prijzen in supermarkten zijn wel verrassend hoog, vrijwel alles wordt geïmporteerd. Eigenlijk geldt hoe luxer je de reis maakt, hoe duurder het wordt.