Het zijn pijnlijke plekken, meestal niet meer dan enkele millimeters groot. Ze zitten vooral bovenop de tenen. Soms zitten ze ook tussen de tenen en onder de voetzool. De likdoorn zit vrijwel altijd dicht tegen het bot aan, juist op deze plekken is de likdoorn natuurlijk erg pijnlijk.
De binnenkant van een likdoorn kan vrij diep in de huid liggen. Meestal zit een likdoorn onder de voetzool richting de tenen, aan de zijkant van de voeten of tussen de tenen. Als er pijnklachten aanwezig is kan dit ook klachten geven tijdens het lopen.
De plek is maximaal enkele millimeters groot. Een likdoorn kan ook aanwezig zijn onder het eelt. Soms is een likdoorn niet direct van buitenaf zichtbaar. Een likdoorn kan pijnlijk zijn en bevindt zich meestal op een van de volgende plaatsen: op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen.
De huisarts kan u een zalf voorschrijven. Die maakt het eelt zachter. Hierna kunt u de likdoorn afschaven of afschuren. Als dat niet lukt kan uw huisarts het ingegroeide eelt soms verwijderen met een mesje.
Likdoorns kunnen op verschillende plekken op je voet voorkomen. Meestal zitten ze tussen of op je tenen en onder je voet. Ze ontstaan door druk en wrijving op een specifieke plek. Dus als je tijdens het lopen niet helemaal goed afwikkelt met je voet dan ontstaat er wrijving op je voorvoet.
Een likdoorn heeft een duidelijk hard middelpunt. Ook heeft een likdoorn soms een zwart puntje in het midden. Dit zwarte puntje is de naar binnen gegroeide eelt in de vorm van een kegeltje/punt. Wanneer je op een likdoorn drukt, kun je een stekende, scherpe pijn voelen.
Het gevaar van deze pleisters zit hem in het feit dat het gevoel van deze cliëntgroep aangetast kan zijn door neuropathie of vaatlijden. Hierdoor voelt men niet altijd wondjes die ontstaan, en dit kan al binnen een paar uur plaatsvinden met likdoornpleisters. Daarbij ligt het gevaar van een infectie altijd op de loer.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Likdoorns kunnen daarom aanzienlijke ongemakken veroorzaken, vooral wanneer er druk wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld door het dragen van schoenen.
Voor het verwijderen van een likdoorn wordt een scalpel gebruikt. Dit is een klein mesje waar de likdoorn, groot of klein, voorzichtig mee wordt weg gehaald. Je zal denken, dat zal wel veel pijn doen. In de praktijk valt dat reuze mee.
Bij behandeling duurt het meestal twee tot vier weken voordat de likdoorns verdwijnen. In ieder geval is het belangrijk om je voeten te verzorgen.
In het midden van de likdoorn verzamelen zich de dode huidresten. Dit is te zien aan de donkere kleur in het midden, de pit. Het is zeer pijnlijk, het voelt aan alsof er een spijker in de voet zit. Een likdoorn is gevoelig voor druk op de plek.
Likdoorns komen vooral voor op en tussen je tenen of voetzool. Je voelt een ongemak bij directe druk tijdens lopen. Een likdoorn zit meestal dicht tegen het bot aan. Het centrum van de likdoorn ligt wat dieper in de huid en kan erg hard zijn.
Wat is het verschil tussen een eeltpit, likdoorn of eksteroog? Simpel antwoord: er is geen verschil, het wordt in de volksmond alleen anders genoemd.
Soms is er ook een zwart puntje te zien op de likdoorn. Dit zwarte puntje is de naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een punt. De punt richt zicht op de gevoelige huid, wat dus zorg voor het pijnlijke gevoel.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Wilt u er echter zeker van zijn dat u de likdoorn op de juiste manier weghaalt, dan is een professionele behandeling bij de podotherapeut aan te raden. Ook op het moment dat de likdoorn redelijk diep zit is het advies om deze niet zelf te behandelen, maar hiervoor een afspraak te maken bij de podotherapeut.
De reden van het terugkeren van de likdoorn is dat de voet door plaatselijk druk of wrijving ondervindt. Plaatselijke druk of wrijving kan ontstaan door bijvoorbeeld verkeerd schoeisel of een afwijkende voetstand.
Deze behandeling kost gemiddeld ongeveer tussen de €.25,00 en €.35,00 per 45 minuten. Het is vaak ook mogelijk om alleen een likdoorn, een ingroeiende teennagel, eelt of een kloof te laten behandelen.
Een likdoorn kan namelijk erg pijnlijk zijn. Je kunt de likdoorn laten verwijderen door een (medisch) pedicure, maar je kunt hier tegenwoordig ook zelf mee aan de slag. Is er geen medische oorzaak voor je likdoorn, zoals een diabetische voet, dan kun je ervoor kiezen de likdoorn zelf te verwijderen.
U moet naar de huisarts als: U erge pijn heeft, de huisarts kan u dan een middel voorschrijven tegen de likdoorn(s) of de likdoorn(s) wegsnijden.
Een vaatzenuw likdoorn (neurovasculair clavus) is een likdoorn waarbij de haarvaten (de kleine bloedvaten) en zenuwuiteinden zijn meegegroeid in de likdoorn. Een vaatzenuw likdoorn kan zeer pijnlijk zijn.
Een likdoorn verdwijnt meestal niet vanzelf en kan steeds pijnlijker worden. Er zijn een aantal manieren waarop je het zelf kunt behandelen. Wanneer je er zelf niet in slaagt, raadpleeg dan je huisarts of pedicure.
Likdoorns behandelen
Een tipje van de sluier: gebruik de likdoornpleister van Scholl, Compeed, Hansaplast of Mercurochrome.
Meestal is de pijn na twee weken verdwenen. Zoals bij iedere ingreep, kunnen ook bij de behandeling van een likdoorn complicaties optreden. Gelukkig komen deze niet vaak voor en kunnen ze meestal verholpen of behandeld worden. Mogelijke complicaties zijn: ■ nabloeding; ■ infectie.