Zeedieren communiceren met soortgenoten door middel van geluid. Ook melden ze dreigingen door geluid te maken, gebruiken ze geluid bij het vinden van eten en het ritueel van paren. Door al het geluid gemaakt door mensen wordt dat dus verstoord.
Dieren gebruiken van alles om een boodschap over te brengen: geuren, geluiden, lichaamshouding, gebaren, gelaatsuitdrukking, aanraking en smaakzin. Partners, soortgenoten, en roof- en prooidieren kunnen elkaar op die manier wel vaak verstaan.
De snelheid van geluid bedraagt 330 meter per seconde in de lucht maar zij vergroot met 0,6 m/sec voor elke graad celcius boven 0 °C. De snelheid van geluid in water bedraagt 1.435 meter per seconde. Dit is dus meer dan 4 keer zo snel als de snelheid in lucht. Het geluid draagt ook verder onder water dan in lucht.
Dolfijnen kunnen heel goed met elkaar communiceren door middel van fluittonen. Net als mensen, bezit elke dolfijn over een unieke toon. Zo weten ze dus precies wie spreekt, en op welke afstand deze dolfijn zich bevindt. Dolfijnen gebruiken naast verbale communicatie ook lichaamstaal om met elkaar te communiceren.
Zang, fluitjes en klikjes
Walvissen maken veel unieke tonen, maar er is ook veel overlap in geluiden tussen soorten. Dit kunnen geluiden zijn als fluitjes, klikjes, maar ook doffere en lagere tonen. Op deze manier kunnen walvissen met elkaar communiceren, naar voedsel zoeken of de omgeving verkennen.
Dolfijnen: niet zien maar horen
Ze gebruiken het om elkaar te roepen. Om eten te kunnen vinden gebruiken dolfijnen hun oren in plaats van hun ogen. Vanuit hun kop kunnen dolfijnen hoge pieptonen uitzenden die weerkaatsen tegen bijvoorbeeld een vis. De weerkaatsing wordt weer opgevangen in de onderkaak van de dolfijn.
Vissen hebben geen stembanden maar produceren geluid door hun vinnen te bewegen, met hun tanden te raspen, lippen te klapperen of hun zwemblaas te laten trillen. Ze maken deze geluiden om elkaar te waarschuwen voor gevaar, het bij elkaar houden van de school of het vinden van een partner .
Konijnen communiceren niet alleen met elkaar door middel van gebaren, zoals het opzetten van hun oren of het stampen met hun achterpootjes. Ze communiceren ook via geuren die wij niet kunnen ruiken. De dieren hebben een uitzonderlijk goede neus, die elk klein geurspoortje waarneemt.
Geluid beweegt sneller in water dan in lucht. Op land is een schreeuw tot op ongeveer 800 meter afstand te horen, maar een schreeuw onder water kan 80 kilometer verder nog wel gehoord worden. Het gezang van walvissen draagt nog verder en is honderden en in open zee zelfs duizenden kilometers van de bron te vernemen.
Ze hebben geen stembanden, maar gebruiken luchtzakken in hun kop om fluitsignalen of sonarsignalen uit te sturen. Om met elkaar te communiceren gebruiken ze geluiden met een frequentie tussen 400 en 10.000 Hz. Dat kunnen wij mensen ook horen, bijvoorbeeld met een hydrofoon of een onderwater microfoon.
Alleen trilt het onder water minder makkelijk. Daardoor moeten geluiden harder zijn als boven water om ze te kunnen horen met onze oren. Ook horen we onder water de hoge tonen niet goed - daarom klinkt alles dof en zwaar.
De vissen maken de geluiden door hun zwemblaas (een met gas gevulde blaas op de buik) te laten trillen. “Alle vissen kunnen het horen, maar ze kunnen het geluid niet allemaal maken,” weet onderzoeker Shahriman Ghazali.
In vloeistoffen en vaste stoffen is de geluidssnelheid meestal hoger. In water bijvoorbeeld plant geluid zich voort met een snelheid van circa 1510 m/s; in hout is dat circa 3300 m/s; in staal circa 5800 m/s. Bij de hardste metalen kan de geluidssnelheid oplopen tot 12.000 m/s.
De chimpansee is het meest verwant aan de mens. Met tal van gezichtsuitdrukkingen, houdingen en uitroepen kan hij zich verstaanbaar maken aan ons. Van alle dieren hoort hij bij de groep die daartoe het beste in staat is.
Haringen praten met elkaar door scheten te laten.
Van alle apen op aarde, lijken bonobo's (samen met chimpansees) het meeste op mensen. Het is dus niet gek dat deze dieren bijna als mensen met elkaar communiceren. Je kunt hun gedrag vooral vergelijken met dat van kleine kinderen.
In de zeldzame gevallen dat een mens in de bek van een walvis terechtkomt, gaat dat bijna zeker per ongeluk. Walvissen eten namelijk geen mensen. Tandwalvissen, zoals potvissen, hebben tanden en eten onder meer inktvis en vis.
Hij zwemt immers in zee en komt zelden aan de wal.”Antwoord:Een walvis leeft niet op de wal en is officieel ook geen vis. Hij heeft geen kieuwen maar longen, en in plaats van kraakbeen beschikt een walvis over een skelet.
Eten met tanden of zeven
Ze hebben een enorme bek zonder tanden, maar met baleinen. Dat zijn hoornplaten die in rijen aan het gehemelte van de bovenkaak hangen. Met die baleinen zeven de walvissen hun voedsel uit het water.
Konijnen kunnen je veel vertellen met hun lichaamstaal, maar laten dat subtieler zien dan bijvoorbeeld een hond. Ze kunnen boos zijn, gespannen, bang, gestresst, vrolijk, verdrietig: net als wij!
De neus van een konijn trilt ongeveer 20-120 keer per minuut. Dit is ook afhankelijk van de toestand van het konijn. Als het konijn gestrest is gaat de neus sneller op en neer dan wanneer het konijn ontspannen is. In dat geval kan het zelfs zijn dat de neus ophoudt met trillen.
* Ligt hij languit gestrekt op de buik, met de poten naar achteren, dan bedoelt hij dat hij zich relaxed en veilig voelt, dat hij ligt te rusten en nu liever even niet gestoord wil worden. * Ook languit op de zij liggen betekent dat hij zich veilig en prettig voelt.
Net als mensen, laten dieren ook scheten. Katten, schildpadden, cavia's en zelfs muggen doen het. Die van muggen zijn piepklein. Kwallen laten ze trouwens niet, want die hebben geen anus, een belangrijke voorwaarde voor een scheet.
Het korte antwoord is ja, vissen slapen. De manier waarop ze slapen is echter totaal anders dan bij mensen, zoogdieren en de meeste andere dieren. Tijdens het slapen komen de meeste vissen in een rusttoestand waarin ze stil blijven, een lagere stofwisseling hebben, minder ademhalen en minder hersenactiviteit hebben.
Dieren kunnen dan misschien communiceren, maar hebben geen taal. De klanken van apen lijken wel wat op die van mensen. Dat zij toch niet zo'n uitgebreid klankenrepertoire hebben komt door de bouw van hun spraakkanaal, maar vooral ook doordat hun cognitieve vermogens niet toereikend zijn.