Paarden die elkaar begroeten, zullen vaak gaan
In de begroeting wordt door het paard het haar en de oren van de mens besnuffeld. Ook onze adem is interessant, omdat een paard daar iemand aan kan herkennen. Een paard let verder op onze spierspanning, hartslag, stem en geur. De begroeting is het moment waarop bepaald wordt of er genegenheid of afkeer is.
Het is heel simpel: ga zitten op een stoel, of op een boomstronk en doe niets. Geniet gewoon van de omgeving: van het zicht, van de geluiden rondom jou, van de zon die brandt op je huid of de wind die door je haren streelt. Het is de bedoeling dat je gewoon samen bent met je paard in dezelfde weide of paddock.
Benaderen van een paard
Paarden zijn schrikdieren, benadert men een paard dan spreekt men hem rustig en duidelijk aan; een paard herkent spoedig een stem. In principe een paard niet van achteren benaderen, hij kan u niet zien. Hij kan schrikken en verkeerd reageren wanneer u plotseling naast hem te voorschijn komt.
Paarden zijn gelukkig en tevreden als aan hun basisbehoeften tegemoet wordt gekomen: contact met soortgenoten, licht, lucht en voldoende beweging. Dan zijn ze gemotiveerd, coöperatief en leergierig.
Het paard likt en bijt zachtjes in je handen
Misschien wil het paard gewoon een snoepje van je. Maar het kan soms ook duiden op iets wat speelt bij jou, bijvoorbeeld als je vingers gevouwen zijn en het paard iets harder gaat bijten in je vingers.
Maar ze heeft wel gelijk, natuurlijk, in die zin dat paarden wel degelijk boos kunnen worden op hun mensen, en dat laten zien ook. En ook geclickertrainde paarden kunnen heel boos worden op hun mensen.
Het paard communiceert via minimale lichaamssignalen, is in zijn communicatie eerlijk en begrijpt geen dubbele boodschappen. Het paard accepteert iedereen zoals hij is, motiveert in contact maar stelt ook duidelijk grenzen.
Het paard schrikt vaak van dingen die de ruiter helemaal niet heeft gezien. Na het schrikken is hard wegrennen de meest natuurlijke reactie. Door de bouw van het oog is het overlappingsgebied van beide ogen is veel kleiner dan dat van de mens, waardoor het paard nauwelijks diepte kan zien.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Het kusje geven is een leuk trucje,en ook snel aan te leren. Deze manier van kusje geven is dat jou paard met zijn snuit tegen jou aan gaat, en zijn lip op beurt. Aanleren: [ LET OP ] Bij het aanleren is het belangrijk dat je paard niet hapering is.
Een van de eerste lessen die een nieuwe ruiter wordt geleerd is dat als een paard zijn oren naar voren staan, hij alert is, oplet en/of geïnteresseerd is in wat er voor hem is, en als zijn oren naar achteren gespitst zijn dichtbij de nek, hij boos is en klaar staat om te bijten of te trappen.
Paarden zijn hiërarchisch ingestelde kuddedieren; ze hebben gezelschap van soortgenoten en een duidelijke leider nodig. Onderling - en ook naar mensen toe - tonen ze allerlei vormen van communicatie. Paarden staan ook bekend om hun innige vriendschapsbanden.
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.
Dit ”grappige” gedrag is noemen we flemen en is bedoeld om beter te kunnen ruiken. Door zijn bovenlip op te krullen – waardoor de neusgaten afsluiten- met het hoofd omhoog, probeert het paard beter te ruiken en kan de ingeademde geur richting het orgaan van Jacobson gaan.
De meeste paarden en pony's hebben aan gras en hooi meer dan voldoende. Alleen als je erg veel arbeid van de dieren vraagt, hebben ze soms bijvoeding in de vorm van krachtvoer nodig. Paarden zijn echte dooreters. Ze zijn van nature ingesteld op een geleidelijke en langdurige opname van vrij laagwaardig gras.
Net als bij mensen kunnen ook bij paarden kruiden zoals passiebloem, hop, rode klaver, valeriaan, kamille en sint janskruid in stress-situaties en bij rusteloos, prikkelbaar gedrag helpen. Deze kruiden helpen bij een zenuwachtig gevoel en een betere concentratie.
Er komen veel verschillende planten voor die giftig zijn voor paarden. Beruchte giftige planten zijn jacobskruiskruid, taxus, buxus, hulst, heermoes, adelaarsvaren, waterscheerling en klaver.Ook de minder bekende acacia en esdoorn kunnen voor grote problemen zorgen.
Paarden bijten om zoveel verschillende redenen: om te spelen, om te domineren of te beschermen, bij spanning, pijn of angst, bij het allogroomen of het liefdesspel, omdat ze koekjes willen, omdat ze je niet leuk vinden, ze iets moeilijk vinden of je te dicht staat, enz.
Paarden communiceren voornamelijk via lichaamstaal. Zij zijn experts in de non-verbale communicatie. Wij zijn ons vaak niet bewust van wat wij allemaal met ons lichaam doen, maar voor een paard betekent iedere lichaamshouding en spierspanning iets.
Paarden kunnen onze emoties en ons gedrag feilloos aanvoelen en reageren hierop door dit te spiegelen. Zo wordt een paard drukker wanneer jij hoog in energie bent of juist heel rustig wanneer jij laag in energie bent.
Deze keer wil ik het eens met je hebben over emoties. Vroeger hadden wetenschappers het idee dat dieren geen emoties kunnen voelen. Tegenwoordig zijn de meeste mensen (wetenschappers en ervaringsdeskundigen) het er over eens dat dieren, en dus ook paarden, wel degelijk emoties ervaren.
Aai eerst schouder en hals, laat hem aan je ruiken en win vertrouwen, voordat je neuzen gaat aaien. Straffen op de neus is uit den boze. Je gooit daarmee al het vertrouwen weg. Overigens wordt een kopstoot van een paard meestal fout begrepen.
Wat is paardentherapie? Paarden reageren voornamelijk op wat mensen om hun heen doen. Dus wanneer iemand verdrietig is zal het paard deze emotie overnemen en bijvoorbeeld stil blijven staan. Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen.
Het links opstijgen stamt uit de tijd dat het paard in het leger werd gebruikt. De meeste mensen zijn rechtshandig en droegen hun zwaard dus links om het snel te kunnen gebruiken. Wanneer je een zwaard links draagt kun je niet aan de rechterkant van het paard opstijgen: het zwaard zit dan immers in de weg.