Alle situaties die leiden tot angst of vluchtgedrag bij de vissen veroorzaken stress bij de vissen. Vaak is dit niet alleen zichtbaar aan het (vlucht)gedrag van de vis, maar ook aan verlies van kleurintensiteit waardoor de vis lichter (fletser) wordt, of juist donkerder van kleur.
Lange tijd heeft men gedacht dat vissen geen pijn kunnen voelen. Inmiddels staat onomstotelijk vast dat vissen gevoelens van pijn en stress kunnen ervaren.
Mocht je graag je hengel uitgooien, dan hebben we slecht nieuws voor je: vissen hebben gevoel. Tenminste: ze ervaren vooral stress, blijkt uit onderzoek. Dankzij het ontbreken van belangrijke hersencellen en de kleine omvang van hun schedel, worden vissen vaak gezien als domme, gevoelloze diertjes.
Tekenen van gezondheidsproblemen bij uw vissen zijn onder andere kleurverandering, een doffe of aangetaste huid, wonden, samengeknepen of rafelende vinnen, een afwijkende lichaamsvorm en een te langzame, ongecoördineerde of op een andere wijze afwijkende manier van zwemmen.
Ze lijken namelijk expressieloos (net zoals veel katten). Voor wetenschappers is het echter duidelijk dat vissen niet alleen emoties hebben, maar ook zeker vatbaar zijn voor een depressie. Een van deze wetenschappers is Julian Pittman.
Lekker wroeten
Op de bodem van het aquarium horen dus steentjes. Daarnaast zullen waterplantjes hun leefomgeving interessanter maken. Wil je ze echt gelukkig maken, bied ze dan ook uitdaging! Verstop bijvoorbeeld wat lekkers in een schelpje en leg deze op de bodem."
Zo hebben vissen net als zoogdieren een hersengedeelte dat het ruimtelijk geheugen mogelijk maakt. Ze kunnen bijvoorbeeld in korte tijd de weg leren te vinden in een doolhof. En ze herinneren zich die route maanden later nog steeds.
“Of je vis depressief is, kan je niet echt weten” zegt biologe Gudrun De Boeck van de Universiteit Antwerpen “maar wel kan je zien of hij zich goed of niet goed voelt.” Een vis die niet lekker in zijn vissenvel zit, zweeft bijvoorbeeld net boven de bodem en beweegt weinig.
Methode één: de vis humaan doden met kruidnagelolie. De meest humane manier om je vis te euthanaseren is met kruidnagelolie. Kruidnagelolie bevat eugenol, wat afhankelijk van de dosis een verdovend of zelfs dodelijk effect heeft op vissen.
Een vis die scheef (op zijn zij) of ondersteboven zwemt, heeft normaal gesproken last van een zwemblaas aandoening of zwemblaas probleem. Een zwemblaas is een met gas en soms met olie gevulde blaas in de vis. Het orgaan helpt de vis om de juiste diepte in het water te behouden en is te vinden in de meeste vissen.
Vissen zijn hoogontwikkelde gewervelde dieren met gevoel en bewustzijn, die pijn en angst kunnen ervaren. Voor de vissen is hengelen dan ook een pijnlijke en levensbedreigende activiteit. De vishaak, waarmee de vis wordt gevangen, veroorzaakt de eerste verwonding.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
De enige goede reden om een vis te doden, is wanneer de vis ernstig lijdt en niet meer te redden is door eventueel medicijnen en/of goede zorgen. Ongeneeslijke zieke, misvormde en/of verzwakte vissen kunnen zo snel en pijnloos mogelijk uit hun lijden worden verlost.
Dan heeft u geluk, want Brits wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat het kijken naar rondzwemmende vissen stressverlagend werkt. Geen aquarium? Geen zorgen, het bekijken van vissen op een beeldscherm heeft hetzelfde effect.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
Vissen voldoen dus aan die eerste stap van bewustzijn. Ze verzamelen informatie om geïnformeerde beslissingen te maken over, bijvoorbeeld, te zwemmen routes, of met welke soortgenoot wel en niet de strijd aan te gaan. Om vissen als sentiënt - wezens met gevoel - te erkennen, moeten ze emoties kunnen ervaren.
Bij een aquarium met te koud water zullen de vissen minder actief worden en gaan vaak stil liggen op de bodem van het aquarium om energie te besparen. Aan de andere kant is te warm water ook weer niet goed. In warm water kan namelijk minder zuurstof opgenomen worden.
Een volwassen vis kan ruim 7 tot 14 dagen zonder eten afhankelijk van het soort. Jonge vissen kunnen hooguit een aantal dagen zonder eten en moeten het liefst dagelijks gevoed worden. Door de juiste voorbereidingen te treffen kunnen vissen enige tijd overleven zonder te eten.
Het wordt aangeraden om je vissen 1 tot 2 keer per dag te voeren. Zorg dat je kleine hoeveelheden voert als je meerdere keren per dag voert. Over het algemeen kun je beter een dagje wat minder geven dan dat je teveel voert. De precieze hoeveelheid die je moet voeren voor jouw aquarium is een ervaringsproces.
De meeste vissen zijn dagactief, dus zijn ze overdag veel actiever. Als het licht uitgaat, kunnen ze minder goed zien. Als ze niet kunnen zien, kunnen ze niet zo efficiënt voedsel vinden of roofdieren ontwijken. Het is dus logisch dat ze in die periodes rusten zodat hun lichaam geen energie verspilt.
Vissen kunnen, in tegenstelling tot de mensen, overdag niet slapen. Vissen in ons aquarium zijn afhankelijk van ons wanneer wij het licht laten aangaan en uitgaan, willen ze een goede nachtrust hebben. Moet het donker zijn. Pikdonker hoeft het niet te zijn.
Ja, vissen vreten elkaar op. Met een beetje massel kun je de graten nog wel ergens op de bodem vinden.
Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet. Op het eerste gezicht lijken vissenogen heel anders dan de onze. Tamelijk plat, glad en zonder oogleden.
Vissen weten na 12 dagen nog altijd waar ze voedsel kunnen vinden. Veel mensen denken dat vissen een geheugen hebben als een zeef en niets langer kunnen onthouden dan 30 seconden. Maar uit recent Canadees onderzoek blijkt dat dat helemaal niet klopt.
Ze kunnen kreunen, grommen, kwaken, donderen, sissen, fluiten, schreeuwen en huilen. Ze ratelen met hun botten en knarsen met hun tanden. Vissen hebben geen stembanden. Ze gebruiken allerlei andere delen van hun lichaam om geluid te produceren, zoals het laten trillen van spieren tegen de zwemblaas.