Zeesterren hebben vijf of meer armen. Hoewel je dat misschien zou denken, wandelen ze niet rond op de uiteinden van deze armen. De onderkant van hun lichaam zit vol met buisvormige voetjes, waar de zeesterren zich mee verplaatsen.
Zeester met meer dan 5 armen
Zeesterren hebben normaal gesproken vijf armen. Toch zie je ze wel eens met minder armen rondkruipen. Meestal is er dan één afgebroken, die later gewoon weer aangroeit. Heel soms gaat daarbij iets fout en ontstaan er twee in plaats van een nieuwe arm.
Zeesterren laten hun geslachtcellen, ei en zaad, gewoon los in het water. Ze paren dus niet. Als een eicel is bevrucht, groeit er een kleine vrijzwemmende larve uit. Het ziet eruit als een doorzichtig garnaaltje, heel minuscuul.
Zeesterren hebben een stervormig lichaam met een centrale schijf en vijf of meer langwerpige lobben die armen worden genoemd. De centrale schijf omvat de maag, met de mondopening aan de onderzijde. Ingeval de soort een anus heeft, ligt deze aan de bovenzijde. Het uiterlijk loopt per soort uiteen.
Wanneer zeesterren aan de wandel zijn, kun je goed zien dat elke arm heel veel kleine zuignapjes heeft. Net als Spiderman kunnen ze zo met gemak tegen het glas lopen. De grote zeester in het filmpje heeft blijkbaar net gegeten.
Als je ooit een zeester hebt opgepakt en omgedraaid, heb je waarschijnlijk de honderden buisvormige "voetjes" opgemerkt die aan zijn armen zitten. Het zijn deze buizen met zuigbodem die de zeester gebruikt om zich voort te bewegen. Hij zuigt water aan en kanaliseert het naar kanalen die door zijn hele lichaam lopen, meestal eindigend in de buisvormige voetjes.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen?Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Men denkt dat gewone zeesterren ongeveer zeven tot acht jaar leven. Wanneer ze goed gevoed worden, kunnen de jongen hun straal met iets meer dan 10 mm (0,4 inch) per maand vergroten in de zomer en herfst en met iets minder dan 5 millimeter (0,20 inch) per maand in de winter.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Zeesterren eten
In Nieuw-Zeeland is het een stuk gebruikelijker om de zeedieren te nuttigen, na een paar minuten roosteren op het vuur. Vooral op het Noordereiland is foerageren – oftewel: het zelf zoeken naar voedsel in de omgeving – nog steeds een traditie van Maori-stammen, de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland.
Zeesterren hebben geen bloed, maar ze hebben wel een uniek watersysteem dat hen helpt bij de voortbeweging. Ze gebruiken een hydraulisch systeem gevuld met zeewater om hun armen te bewegen en zich voort te bewegen op de zeebodem.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Het smaakt een beetje naar vis, maar eigenlijk is het best lekker.
Alle andere diergroepen hebben een verzameling van losse groepen zenuwcellen. Maar hoe weten we hoe slim dieren zijn? De octopus heeft een korte- en langetermijngeheugen en een complex zenuwstelsel. Sponzen hebben helemaal geen zenuwcellen.
Waarom mag je zeesterren niet aanraken? Iedereen moet begrijpen hoe belangrijk het is om zeesterren niet aan te raken en niet uit de zee te halen. De reden dat zeesterren buiten het water sterven, is dat ze niet kunnen ademen . Dit leidt tot koolstofdioxidevergiftiging en uiteindelijk verstikking.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Dat gebeurt meestal in de winter en bij storm. Dan worden de zeesterren losgerukt van de zeebodem. Door de lage temperatuur raken ze versuft en kunnen ze zich niet terug vasthechten aan de bodem waardoor ze hulpeloos blijven ronddrijven.
Ze hebben geen hersenen of bloed !
Ze vinden echter heel slimme en simpele manieren om dit te omzeilen. Zeewater wordt door hun lichaam gepompt als vervanging voor bloed, waarbij het water belangrijke voedingsstoffen aan de zeester levert, zodat zijn organen goed kunnen functioneren.
Een octopus heeft drie harten
Met je hart moet je zuinig zijn, wij mensen hebben er namelijk maar één van. Octopussen hebben niet een, twee maar drie harten. Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.
Bij de zeester zitten de mond en anus precies andersom: de mond zit aan de onderkant, zijn anus in het midden op de bovenkant. Op de bovenkant zit een glad vlekje met kleine gaatjes er in, dit is zijn waterfilter.
1. De Chimpansee. Chimpansees staan al lang bekend om hun enorme intelligentie. Ze gebruiken gereedschappen, lossen complexe problemen op en kunnen zelfs communiceren via gebarentaal.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren. En zelfs een kreeft die schreeuwt als hij in kokend water wordt gegooid, voelt geen zier. Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt.
De kwal is een heel oud zeedier. Er werden fossielen van 600 miljoen jaar oud ontdekt in Australië. Sommige van deze fossielen zijn afkomstig van de voorouders van de kwallen, de zogenaamde Ediacaria. Kwallen onderscheiden zich doordat ze geen hart, hersenen en longen hebben!