De hersenetende amoebe komt voor in warme zoetwatermeren en –rivieren over de hele wereld. Mensen die gaan zwemmen hebben de kans water in hun neus te krijgen met de amoebe erin. De amoebe gaat dan op zoek naar het zenuwstelsel waar hij zenuwcellen opeet en eiwitten uitscheidt die andere cellen stukmaken.
De supergroep Amoebozoa bestaat uit eukaryote organismen die geen vaste vorm hebben, en ook voortdurend van vorm kunnen veranderen. Amoeben zijn eencellig, maar niet altijd klein. Sommige slijmzwammen, ook Amoebozoa, kunnen uitgroeien tot een blob van tientallen vierkante centimeters.
Metronidazol doodt amoeben. Bij infecties met amoeben in de darm en in de lever is metronidazol een eerste-keuzemiddel. Bij een darmontsteking verdwijnt de diarree en bij lever-amoebiasis verdwijnen de koorts, koude rillingen, vermagering en pijn. Het wordt vaak gecombineerd met andere middelen tegen amoeben.
De amoebe leeft voornamelijk in warm stilstaand water. Meren, sloten en plassen zijn bekende infectiebronnen. Nadat de amoebe via de neus binnendringt, valt hij het centrale zenuwstelsel aan. Hierdoor verliezen mensen in veel gevallen hun reukvermogen, één van de eerste symptomen van een infectie.
Naegleria fowleri (ook bekend als "hersenetende amoebe") is een vrijlevende amoebe die vooral gevonden wordt in warme zoetwatermeren -en rivieren. De amoebe wordt ook gevonden in bezinksel in de nabijheid van plaatsen waar industrie warm water loost en in niet- of slechtgechloreerde zwembaden.
De meeste amoebes zijn ongevaarlijk, ze doen eigenlijk niks anders dan bacteriën opruimen. Maar er zijn ook een paar soorten amoebes die wel gevaarlijk zijn. Het zijn parasieten die zich voeden met de goede bacteriën in de darmen van mensen en dieren en soms zelfs gevaarlijke ziektes meedragen.
De hersenetende amoebe komt voor in warme zoetwatermeren en –rivieren over de hele wereld. Mensen die gaan zwemmen hebben de kans water in hun neus te krijgen met de amoebe erin. De amoebe gaat dan op zoek naar het zenuwstelsel waar hij zenuwcellen opeet en eiwitten uitscheidt die andere cellen stukmaken.
Met behulp van deze schijnvoetjes, pseudopodia, beweegt de amoebe zich voort en voedt zich. Hij sluit voedselpartikels in met zijn schijnvoetjes. Zo wordt een voedselvacuole gevormd. Deze versmelt vervolgens met een lysosoom waardoor het partikeltje verteerd wordt.
Eigenschappen en Kenmerken van de Amoebe
Komen vooral in zoet en zout water water voor. Maar ook op vochtige bodems. Als parasiet in dieren en in de mens. Echter leeft gedurende enkele maanden in verschillende water stadia.
Kenmerkend voor het diertje zijn de schijnvoetjes waarmee de amoebe van vorm kan veranderen. Met behulp van deze schijnvoetjes, pseudopodia genoemd, beweegt de amoebe zich voort en voedt zich door het voedsel te omsluiten.
De meeste mensen die besmet zijn met darmparasieten hebben sowieso last van buikpijn, maar ook treedt er vaak misselijkheid op, ze kunnen zich wattig in het hoofd voelen, vermoeid voelen of wat depressief.
Vaak verdwijnt de parasiet vanzelf uit het lichaam. Het is niet altijd te voorkomen dat iemand besmet raakt. Wel is belangrijk om op het volgende te letten: Was regelmatig uw handen met water en zeep.
Het organisme behoort tot de wortelpotigen en varieert afhankelijk van de soort tussen de 30 en 800 µm. Het is een amoebe, zie daar voor verschijningsvorm en levenswijze, en behoort tot de Amoebozoa.
Een temperatuur tussen 10 °C en 40 °C. Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75 °C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood. Voedingsstoffen als eiwitten en koolhydraten in de buurt.
Uitgroeisel aan de cel van sommige protozoën, dat dienst doet bij de voortbeweging en voedselopname.
Eencellige organismen hebben geen organen waarmee ze ademhalen. Deze organen hebben ze ook niet nodig omdat ze voldoende zuurstof op kunnen nemen via het celmembraan. Grotere meercellige organismen hebben wel ademhalingsorganen nodig om voldoende zuurstof op te kunnen nemen.
Amoebendysenterie of amoebiasis is een ernstige infectie van de darm, veroorzaakt door de parasiet Entamoeba histolytica. Enkele dagen tot weken na de besmetting kunnen de volgende symptomen optreden: Buikkrampen of rectale krampen met wat slijmerige, etterige of bloederige afscheiding. Diarree met slijm of bloed.
Het milieu waar de pantoffeldiertjes leven is zuurstofarm tot praktisch zuurstofloos door het rottingsproces dat door de bacteriën veroorzaakt wordt. Om voedsel op te nemen brengt het pantoffeldiertje de voedseldeeltjes met de cilia naar de orale groeve (peristoom).
Een bacterie heeft geen celkern en is dus een prokaryoot: het erfelijk materiaal ligt los in het cytoplasma. Het DNA bestaat meestal uit één enkel ringvormig chromosoom, vaak vergezeld van een of meer plasmiden, die eveneens genetische informatie bevatten.
Schimmels planten zich voort door middel van sporen. Dit zijn microscopische deeltjes die door de lucht vervoerd worden. Om tot nieuwe schimmels uit te groeien zijn voldoende vocht, een geschikte temperatuur en voedingsbodem (organisch, vaak houtachtig, cellulosehoudend materiaal) essentiële voorwaarden.
In de darm vormt de parasiet zich weer om tot een cyste. De cysten worden daarna met de ontlasting uitgescheiden. Zo kan opnieuw een infectie optreden. Een infectie met Giardia lamblia komt op elke leeftijd voor maar vooral bij kinderen tussen de 5 en 14 jaar.
Parasieten in je lichaam creëren giftige stoffen via hun uitwerpselen, hun urine (dit zijn voor 100% chemicaliën) en hun dode lichamen. Deze toxines kunnen overal in het lichaam vele gezondheidsproblemen veroorzaken.