Paarden kunnen stress ervaren, vreugde tonen, maar ook verdriet en verlies voelen. Het is belangrijk dat we als mensen deze emoties erkennen en respecteren. Wanneer een paard een belangrijke metgezel verliest, is het essentieel om de tijd en ruimte te bieden voor het afscheid en de rouw.
Wat is paardentherapie? Paarden reageren voornamelijk op wat mensen om hun heen doen. Dus wanneer iemand verdrietig is zal het paard deze emotie overnemen en bijvoorbeeld stil blijven staan. Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen.
Ja, bewijs geeft aan dat ze depressie kunnen ervaren en eraan kunnen lijden . Gedomesticeerde paarden kunnen in een staat van chronische stress leven, afhankelijk van hun fysieke gezondheid, woonsituatie, sociale interacties, type en duur van het werk, trainingsmethoden die op hen worden gebruikt en zelfs hun voedingsschema.
Maar kúnnen paarden eigenlijk wel huilen, of speelde er soms iets anders? Ellen de Boer, een psycholoog die gespecialiseerd is in gedragstherapie bij dieren, weet het niet zeker. “Dat paarden verdrietig kunnen zijn en kunnen rouwen, dat staat vast,” zegt ze.
Paarden zijn van nature sociale dieren. Ze isoleren van hun kudde of metgezellen kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid . Zorg er altijd voor dat ze hun dagelijkse dosis sociale interacties krijgen, of het nu met andere paarden is of zelfs met jou.
Lichamelijke tekenen van depressie bij uw paard
Als paarden blij en tevreden zijn, staan ze met hun hoofd omhoog en oren bewegen ze nieuwsgierig. Depressieve paarden houden zichzelf vaak lager, met hun nek op gelijke hoogte met hun rug op een hangende manier .
starre houding van het hoofd en de oren, weinig beweging. oren naar achteren. geen reactie op de omgeving. anhedonie; het niet meer kunnen ervaren van plezier (dit zie je bijvoorbeeld terug doordat depressieve paarden weinig interesse meer hebben in suiker)
Als je naar een onbekend paard toe gaat, moet je niet direct z'n neus aaien. Dat is zoiets als een onbekende direct op de mond zoenen. Aai eerst schouder en hals, laat hem aan je ruiken en win vertrouwen, voordat je neuzen gaat aaien. Straffen op de neus is uit den boze.
Als er geen andere tekenen van problemen zijn, kan een paard dat constant tranen over zijn gezicht heeft, een geblokkeerde traanbuis hebben. Technisch gezien worden deze kleine doorgangen nasolacrimale kanalen genoemd en voeren overtollige tranen af van de ogen via de neus. Wanneer deze kanalen geblokkeerd raken, verzamelen de tranen zich en stromen ze over het onderste ooglid.
Een van de meest indrukwekkende emoties die we bij paarden zien, is rouw. Wanneer een paard overlijdt, lijkt de kudde een duidelijk afscheid te nemen. Dit ritueel, dat in de video in deze blog te zien is, laat zien hoe paarden niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel reageren op het verlies van een kuddelid.
Het hinniken lijkt een zoekende roep te zijn die sociaal contact op afstand vergemakkelijkt .
Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd. Deze tekenen van genot vertonen veel paard ook tijdens het poetsen, kroelen of bij een massage. Oren: vaak gespitst, naar voren gericht.
Ze hinniken en snuiven
Sommige paarden zijn van nature luidruchtiger dan andere, maar over het algemeen is een zacht gehinnik een teken van een blij, ontspannen paard. Een zacht gesnuif is ook een teken van ontspanning – u zult dit misschien opmerken als uw paard eenmaal ontspannen is tijdens uw rit.
Onlangs is aangetoond dat paarden en andere gedomesticeerde zoogdieren menselijke emotionele signalen kunnen waarnemen en erop kunnen reageren . De meeste onderzoeken richten zich echter op vreugde en boosheid.
Een paard dat boos op je been reageert accepteert je been niet, en reageert niet zoals je zou willen. Dit begint vaak met een beetje inhouden in tempo, zwiepen met de staart en boos kijken met de oren.
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Paarden vertonen een opmerkelijk niveau van emotionele intelligentie. Ze kunnen menselijke emoties lezen en erop reageren , waardoor ze effectief zijn in therapeutische settings. Deze gevoeligheid voor emoties is ook duidelijk zichtbaar in hun kuddedynamiek, waar ze communiceren via een geavanceerd systeem van lichaamstaal en vocale signalen.
Deze keer wil ik het eens met je hebben over emoties. Vroeger hadden wetenschappers het idee dat dieren geen emoties kunnen voelen. Tegenwoordig zijn de meeste mensen (wetenschappers en ervaringsdeskundigen) het er over eens dat dieren, en dus ook paarden, wel degelijk emoties ervaren.
De meeste mensen denken dat een paard lacht, als hij/zij zijn bovenlip krult en zijn tanden ontbloot; het lijkt op een brede grijns. Eigenlijk lachen paarden niet, het is een reactie die te maken heeft met de geuren. Het paard registreert alleen de geuren die via de lucht naar zijn klieren stromen.
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas?
Lichaamstaal begrijpen:
Let op hun oren, ogen, staart en lichaamshouding om te weten hoe ze zich voelen. Door subtiele signalen op te pikken, kun je je aanpassen aan hun behoeften en gemoedstoestand. Dit toont je paard dat je echt naar hem luistert en bevordert het gevoel van begrip en wederzijds respect.
Net als mensen uiten paarden hun woede als ze ongelukkig, gefrustreerd of bedreigd zijn . Maar in tegenstelling tot mensen schrijven ze geen passief-agressieve briefjes en geven ze je geen stille behandeling. In plaats daarvan zijn hun signalen meer, nou ja... fysiek.
Het lijkt misschien eerst schattig, een beetje zoals een hond of kat die tegen je aan stoot voor genegenheid. Een paard doet het om je uit de weg te lokken, of om zichzelf aan je te krabben .
Bij een spierblessure is er meestal sprake van een verrekking, overbelasting of spierscheur. In beide gevallen is een paard vaak acuut kreupel en heeft het veel pijn. De oorzaak is vaak een trauma, een verkeerde of explosieve beweging of door chronische overbelasting.