Littekenbreuken geven meestal geen klachten, maar soms kan een littekenbreuk wel pijnlijk of vervelend aanvoelen bij het bewegen. Ook kan het cosmetisch problemen geven. Bij een grote breuk kunt u last krijgen van rugpijn. Een heel enkele keer kan een stukje darm vast komen te zitten in de littekenbreuk.
Verschijnselen bij een littekenbreuk zijn: Een bult of zwelling op de plaats van de breuk. Een pijnlijk, branderig gevoel. Wanneer de breuk bekneld raakt, verergert de pijn en heeft u mogelijk rugklachten.
Dit kan ontsierend zijn maar is zelden gevaarlijk, omdat de breukpoort vrijwel altijd zo wijd is dat inklemming geen gevaar is. Als de breukpoort klein is, is er wel degelijk gevaar dat bijvoorbeeld de darm gekneld geraakt en blijft. Hevige buikpijn: onmiddellijk de arts raadplegen.
Voor een goede remodelering van spiervezels en het herwinnen van kracht wordt geadviseerd om na complexe reconstructies de eerste zes weken de buikwand te ontlasten (met breukband) en daarna op geleide van de klachten de buikwand progressief te belasten. Vanaf twaalf weken mag de buikwand volledig belast worden.
Wat zijn de symptomen van een buikwandbreuk? Een buikwandbreuk presenteert zich doorgaans door een zwelling. Bij sommige mensen kan het zijn dat de zwelling niet te voelen is door bijvoorbeeld een forse onderhuidse vetlaag. Een buikwandbreuk kan klachten geven van een onaangenaam gevoel.
Een littekenbreuk geneest niet vanzelf en heeft de neiging groter te worden in de loop van het leven. Als u geen klachten heeft, dan is verdere behandeling van de breuk niet nodig. Tegen lichte klachten kunt u een korset of een breukband dragen.
Een buikwandbreuk kan pijnklachten geven, klachten bij bewegen of een ontsierende zwelling van de buik geven. Soms bestaat er ook een risico op beklemming van de breuk.
Het is belangrijk om bij interne druk op de wond (bijvoorbeeld bij persen, niezen of hoesten) tegendruk te geven, door de wond met de hand of met een kussentje te ondersteunen. Zodra de pleisters verwijderd zijn mag u weer douchen. U mag dan echter nog niet in bad.
Een buikwandbreuk ziet er over het algemeen uit als een zwelling. Afhankelijk van de hoeveelheid organen die naar buiten stulpen, kan de zwelling groter of kleiner zijn. Als de breuk groot is en er beklemming ontstaat, kan een buikwandbreuk pijn doen of klachten veroorzaken.
Patiënten met littekenpijn hebben de typische klachten van een neuropathische pijn, waarbij een voortdurende pijn aanwezig is afgewisseld met spontane aanvallen van een stekende pijn in het gebied van het litteken. De klachten kunnen met een klachtenvrije periode van maanden na een operatie ontstaan.
Op volwassen leeftijd herstelt een buikwandbreuk meestal niet meer vanzelf. Heeft u klachten door de breuk, dan is meestal een operatie nodig. Een breuk wordt gevaarlijk als de breukinhoud blijvend beklemd raakt bij een nauwe breukpoort.
Buikwandpijn wordt ook wel ACNES genoemd: Anterieur Cutaneous Nerve Entrapment Syndrome. Vanuit het ruggenmerg lopen er tussenribzenuwen naar de borstkas en de buikwand. Wanneer de zenuwen die naar de buik lopen bekneld raken in de spieren van de buikwand, kan er pijn ontstaan.
Een buikbreuk (ook: hernia) is een uitstulping van het buikvlies door een zwakke plek of opening in de buikwand (breukpoort). De breuk is herkenbaar aan een zwelling ter plaatse. Een breuk kan verschillende oorzaken hebben.
Deze kan ontstaan door aangeboren factoren of door uitrekking van de buikwand. Uitrekking kan bijvoorbeeld optreden door toename in lichaamsgewicht., persen, veel hoesten, vaak zwaar tillen. Het is mogelijk dat de uitstulping van het buikvlies (de breukzak genoemd) een gedeelte van de buikinhoud bevat.
De eerste zes weken na de operatie mag u niet zwaar tillen (zware boodschappentassen, vuilniszakken). Licht huishoudelijk werk zoals koken, afwassen kunt u geleidelijk weer gaan doen. Stop als u merkt dat u moe wordt! De eerste drie weken mag u niet fietsen.
Een breuk (hernia) is een uitstulping van het buikvlies door een zwakke plek of opening in de buikwand. De breuk is herkenbaar als een bult ter plaatse. Een breuk kan aangeboren zijn, of zijn ontstaan door uitrekking van de buikwand.
Een litteken- of buikwandbreuk verdwijnt nooit vanzelf en kan groter worden. Hierdoor kunnen meer pijnklachten optreden. Een enkele keer komt het voor dat een stukje van de darm bekneld raakt in de breukpoort. Hierdoor raakt niet alleen de darminhoud bekneld maar ook de bloedcirculatie van de darm.
U heeft een buikoperatie gehad en hierbij is helaas een complicatie opgetreden. Deze complicatie noemen we een fascie-dehiscentie of een platzbauch.
Buikpijn rond de navel, hangt vaak samen met een aandoening van de dunne darm: een ontsteking, zoals de ziekte van Crohn, besmetting met een parasiet of bacterie. Bacteriële infectie.
Deze operatie duurt gemiddeld 40 minuten. Bij de klassieke methode maakt de chirurg een snee van ongeveer acht centimeter in uw huid, ter hoogte van uw lies. De chirurg zoekt uw liesbreuk op en legt een kunststof matje over de opening of zwakke plek in uw buikwand. Daarna sluit de chirurg de wond.
Een bovenbuikbreuk komt vaker voor bij mannen. Meestal geeft deze breuk geen klachten, maar soms kan het pijn doen. Meestal zit er alleen vetweefsel in de breukzak. Daarom heeft een beklemming geen ernstige gevolgen.
Een buikwandcorrectie, het verwijderen van overschot aan buikhuid en onderhuids vet, is een uitgebreide operatie. Daarom vergt een buikwandcorrectie ook een behoorlijke herstelperiode , die meestal 6 tot 8 weken duurt. Het is van belang dat u na de ingreep voldoende rust neemt en uw lichaam niet te veel (over) belast.
De opening of verzwakking in de buikwand kan ontstaan door aangeboren factoren of door uitrekking van de buikwand. Uitrekking kan optreden in het verloop van het leven bijvoorbeeld door zwaar tillen, toename in lichaamsgewicht, persen bij bemoeilijkte stoelgang, veel hoesten, enzovoorts. De breuk wordt dan groter.
Als de hernia zich hoog in je rug bevindt, kun je ook nog buikpijn krijgen. De ernst van de pijnklachten hangt samen met de hoeveelheid druk die de uitstulping uitoefent op de zenuw. Vaak is alleen de tussenwervelschijf zelf beschadigd.
Net als andere spieren in het lichaam kun je ook de buikspieren verrekken of scheuren. De blessure komt voor onder tennissers van alle niveaus. Meestal treft de blessure de buikspieren aan de niet-dominante zijde van het lichaam.