De meest gebruikte methodes zijn het tongtrekken en de pittigheidsmethode. Bij het tongtrekken wordt de tongpunt op de alveolaire rand geplaatst.Daarna wordt met de duim tegen de tongpunt geduwd, waardoor tong- trilling ontstaat. De pittigheidsmethode vertrekt vanuit de pd- of td- combinatie.
Die klank wordt op dezelfde plek gevormd als de r. Je tong moet losjes tegen je boven gehemelte (bovenkaak) liggen. Dat doe je zo: Duw met je duim achter je boventanden op de ribbeltjes • Leg het puntje van je tong op dit plekje • Zeg een aantal keer d (spreek uit: duh en niet dee).
Een kleine uitleg over het maken van de /R/: De /R/ kan op 2 verschillende manieren uitgesproken worden; - met de tongpunt vlak achter de tanden (trilling van de tongpunt voor in de mond; tongpunt /R/).- als trilling achter in de keel (huig /R/).
In de taalontwikkeling komen de 'l' en de 'j' vroeger dan de 'r', en die zijn allebei familie van de 'r' dus de kinderen gaan de 'r' gewoon vervangen door een 'l' of 'j'. Dat is een normaal verschijnsel, dus zeker op de leeftijd van 5 jaar. Je hoeft er niets aan te doen.
Van voor naar achter. De r wordt met de punt van de tong gemaakt, waarbij de tong zich vlak achter de tanden tegen het harde gehemelte bevindt. In veel talen is de tong-r de 'gewone' r, dat wil zeggen de r van de 'normale' uitspraak van de standaardtaal. Voorbeelden zijn Italiaans, Spaans en Russisch.
De tongpunt -r, is de 'r' die ze in Spanje gebruiken, en waarmee je, zoals het woord al zegt, het puntje van je tong gebruikt. Met deze tongpunt-r kun je ook de dubbele 'rr' maken. Een woord verandert bijvoorbeeld van 'maar' -pero, naar 'hond' -perro, als je de dubbele-r inzet, een erg belangrijk klankverschil dus.
De /r/ is een uitzondering, die verwerf je als laatste. Wanneer je kind 4,5 tot 5 jaar is en het de /r/ nog niet kan uitspreken, is het aan te raden om de hulp van een logopedist in te schakelen.
“In de zuidelijke helft van China kunnen ze die r-klank moeilijk uitspreken en wordt dat l – dat komt doordat de palatale klanken in die streken allemaal wat meer naar voor in de mond worden uitgesproken en tussen l en de Engelse r ligt maar een paar millimeter verschil.
De laatste n van een woord hoeft niet uitgesproken te worden als die volgt op een onbeklemtoonde e (sjwa): [openə], [komə], [deurə], [tegə] enzovoort. Onder invloed van de spelling bestaat soms de neiging om elke slot-n uit te spreken, maar dat klinkt onnatuurlijk nadrukkelijk.
Bijna altijd is er na het ontstaan van afasie enig spontaan herstel van de taal.Zelden of nooit is dat herstel volledig. Toch is er met veel oefenen, telkens weer proberen en volhouden vaak enige verbetering te verkrijgen.
Niemand spreekt de r altijd hetzelfde uit." Van Oostendorp: "De Gooise r wordt vaak gelinkt aan die regio, maar eigenlijk komt die r vanuit Hilversum. In de media hoor je zo vaak de airrrr, maar het is nooit bewezen dat de verspreiding van die uitspraak ook daadwerkelijk door de media komt."
Het zijn geen verschillende fonemen. Een foneem kan worden gezien als een 'basisklank' van een taal. Het gemiddeld aantal fonemen per taal is 35.In het Nederlands zijn er ongeveer 40, en het Engels heeft er ongeveer 44.
De Gooise r is de uitspraak van het foneem /r/ zoals men die, althans in naam, vooral in de Nederlandse streek het Gooi (provincie Noord-Holland) bezigt.
Bij de juiste positie van de tong in rust ligt de tongpunt nét achter de boven- ste snijtanden tegen het gehemelte aan. Bij de verkeerde positie ligt de tong vaak zichtbaar (mond geopend) laag in de mond tegen de ondertanden of onderlip aan. Bij verkeerd slikken wordt de tong tegen of tussen de tanden geduwd.
Een gezonde tong is licht bobbelig (papillen) mooi egaal roze tot licht rood, zonder ruwe oppervlakken, groeven of andere oneffenheden en heeft geen geur.
Je gebruikt je tong bij eten, drinken, proeven en praten. Op de tong zitten smaakpapillen. Daarmee kun je dingen proeven. De smaakpapillen aan de voorkant van de tong zijn klein.
Beide zijn goed, maar er is wel een zeker verschil in stijl. Het verschil zit 'm in de stijl: je kan is informeler en meer spreektaal. Bij het schrijven kun je beter kiezen voor je kunt. Tegenwoordig kom je in teksten steeds vaker de informele vorm je kan tegen.
Formele schrijfwijze. Maar.. als je correct en formeel wilt zijn, wordt wel de voorkeur gegeven aan kun je. Volgens veel taalgebruikers zijn de vormen je/jij zal, je/jij kan en je/jij wilnog niet geschikt voor de nette schrijftaal, al is het in de spreektaal geen probleem meer.
“Wie geen vreemde talen kent, weet niets van zijn eigen taal”, schreef de grote Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe aan het einde van zijn leven.
Chinezen hebben inderdaad de grootste moeite met de letter 'r'. Dat komt niet door een of andere lichamelijke eigenaardigheid, een kortere tongriem of wat dan ook, maar gewoon omdat de Chinezen onze 'r' niet hebben in hun eigen taal.
Chinezen vinden dat als je met stokjes eet, je maaltijd beter tot z'n recht komt. Als je met stokjes eet komt er bij elke hap veel zuurstof naar binnen. Dit komt je smaak ten goede: je proeft dus meer en beter wat je eet. Dit is ook de redenen waarom Chinezen hun soep uitgebreid naar binnen slurpen.
Vaak gaan slissen en lispelen samen met duim- en vingerzuigen. Een logopedist kan helpen ervan af te komen. Na onderzoek naar de oorzaak, kan een behandeling starten, gericht op versterking van de spieren in de mond en het juiste gebruik van de tong. Als je slist, spreek je bepaalde letters niet goed uit.
Vanaf ongeveer vijf jaar ontwikkelen kinderen de pengreep.
Een verbale ontwikkelingsdyspraxie (VOD), ook wel spraak- ontwikkelingsdyspraxie (SOD) genoemd, is een (uit)spraakstoornis. Je kind ondervindt: moeite met het plannen, programmeren, coördineren en controleren van de spraakbewegingen (tong, lippen en kaken).