Hoewel tinnitus uit ogenschijnlijk willekeurig sissend, zoemend of bulderend geluid bestaat, hoort u bij pulserende tinnitus geluid op het ritme van uw eigen hartslag. De meeste mensen ervaren pulserende tinnitus in slechts een van de oren, maar het kan zich in beide oren voordoen.
Wanneer u rinkelen, zoemen, fluiten, suizen, brommen of een ander geluid hoort, terwijl deze geluiden zich niet in de omgeving voordoen, dan hebt u waarschijnlijk last van oorsuizen. De meer medische term voor oorsuizen is tinnitus. De geluiden kunnen constant zijn of zich met tussenpozen voordoen.
Tinnitus kan via verschillende wegen tot vermoeidheid leiden. Als het uw slaap beïnvloedt, als het tot stress leidt, als u meer moeite moet doen om u te concentreren of gesprekken te volgen. De hele dag herrie in het hoofd horen is sowieso vermoeiend!
Tinnitus (oorsuizen) is het horen van geluiden in een of twee oren of het hoofd die niet van buitenaf komen. Alle vormen van geluid worden beschreven, van een piep, suis of windgeruis tot aan gierende fluitketels, bellen, brommen, fluiten, rinkelen en straaljagers toe.
Tinnitus is een symptoom
In 80% van de gevallen is een verminderd gehoor de oorzaak van tinnitus. Blootstelling aan hard lawaai of luide muziek vormt een groot risico op tinnitus. Vaak verdwijnt de tinnitus na blootstelling eraan weer, maar het kan ook permanent aanwezig blijven.
Over het algemeen blijft tinnitus constant, maar in sommige gevallen kan het (tijdelijk) erger worden door externe omstandigheden. We noemen de meest voorkomende: Stress: stress is een mogelijke oorzaak van tinnitus en kan het ook erger maken. Ontspanningsoefeningen kunnen eventueel helpen.
Een ander woord voor oorsuizen is tinnitus. Als u een geluid hoort zonder dat dat geluid er werkelijk is, noemen we dat tinnitus. Het kan gaan om allerlei geluiden: ruisen, geluid als van de zee, fluiten, suizen, muzikale geluiden, hoog of laag, continu of afwisselend, hard of zacht.
Lichte tinnitus
Je bent je bewust van een zacht en/of niet doordringend geluid in het oor of hoofd. Het valt alleen op als het (heel) stil is.
Acute en chronische tinnitus
Bij een acute tinnitus verstaat men een onaangenaam oorsuizen dat plotseling optreedt. Deze vorm van tinnitus kan tot 3 maanden duren. Duurt de tinnitus langer dan 3 maanden, dan wordt dit ook wel chronische tinnitus genoemd.
Hoewel tinnitus soms lang kan blijven hangen, lost het meestal vanzelf op. In feite is de aandoening in de meeste gevallen slechts een tijdelijk fenomeen en verdwijnt het vanzelf. Een voorbeeld hiervan is gehoorverlies of oorsuizen door lawaai.
Iemand met tinnitus of oorsuizen hoort geluiden als fluiten, suizen, piepen, brommen en zoemen. Deze geluiden kunnen variëren van hard tot zacht, van hoog tot laag, van continu tot af en toe. Ze kunnen hoorbaar zijn in één oor of in beide oren.
Wanneer een specifieke ziekte de oorzaak is van tinnitus, zoals de ziekte van Meniere, otosclerose of een langdurige middenoorontsteking en deze ook goed te behandelen is, kan ook de tinnitus weer verdwijnen.
Huisartsen zien in de spreekkamer regelmatig patiënten met vragen over suizen, piepen, brommen of gonzen in hun oren (tinnitus). Sommige patiënten vragen wat het is en of het overgaat. Deze mensen hebben vaak genoeg aan informatie en geruststelling.
Een uitgebreid gehooronderzoek maakt onderdeel uit van de diagnose en is bedoeld om te kijken of je naast tinnitus ook gehoorverlies hebt en in welke mate.
Tinnitus kan gezien worden als een symptoom van mentale overbelasting en komt voort uit een alsmaar aanhoudende overactiviteit van de hersenen. De oorzaak van de overbelasting kan op het gebied van gehoorverlies, lichamelijk conditie verlies of psychische overbelasting liggen.
Doordat de scanners zo'n sterk magneetveld gebruiken, kunnen we het brein zeer nauwkeurig bekijken.” De resultaten bij een kleine groep van zes mensen laten zien dat specifieke hersenstructuren bij tinnitus anders lijken samen te werken dan bij mensen zonder de aandoening.
Minder stress zorgt voor minder irritatie, waardoor de tinnitus meer naar de achtergrond kan verdwijnen. Het lastige hiervan is dat antidepressiva – net als een aantal 'huis-tuin-en-keuken'-middelen zoals paracetamol en ibuprofen – bijwerkingen hebben die tinnitus juist kunnen verergeren.
Vitamine B12 en zink tekort. Wetenschappers lieten zien dat mensen die tinnitus hebben vaker een vitamine B12 of zink tekort hebben dan mensen zonder tinnitus. Mensen die tinnitus hebben en een vitamine B12 tekort lijken ook meer last te hebben van hun tinnitus, dan mensen met tinnitus zonder een vitamine B12 tekort.
Heeft iemand geen aantoonbare gehoorschade, dan kan hij toch tinnitus ontwikkelen. Dat komt dan niet zozeer door een verhoging van het inkomende signaal, maar door het tekortschieten van het onderdrukkende spoor, zegt De Ridder.
Wordt tinnitus op termijn erger? Daar kan niemand een antwoord op geven. Over het algemeen blijkt tinnitus niet erger te worden. De psychische toestand van een persoon met tinnitus heeft wel invloed op de sterkte van het geluid en de irritatie (hinder) die dit geluid oplevert.
Minder het gebruik van o.a. koffie, alcohol, chocola, cola en nicotine. Deze middelen kunnen je tinnitus namelijk verergeren.
De ergste zijn erythromycine (antibiotica), aminoglycosiden (antibiotica per infuus, niet die in oordruppels zitten), lisdiuretica (furosemide), chemotherapie, anti-malaria medicatie, NSAID (pijnstillers).
Tinnitus betekent 'oorsuizen'. Je gehoororgaan geeft aan je hersenen het signaal dat er een geluid is, maar in werkelijkheid is dat niet het geval. Meestal is oorsuizen het gevolg van schade aan je binnenoor. Je gehoorzenuw raakt daarbij overprikkeld en geeft onjuiste informatie door aan je hersenen.
Het merendeel van de mensen die last hebben van tinnitus, leren er zelf weer aan te wennen. Wanneer de zorgen, angst of paniek minder worden, verdwijnt ook de aandacht voor piep in het oor en verdwijnen ook de samengaande klachten. Soms is het oor ook (tijdelijk) overgevoelig voor geluiden.