Een besluit kan worden genomen uit initiatief van de overheid zelf, maar ook op aanvraag van een burger. Het nemen van een besluit is een proces waarbij aan een flink aantal regels voldaan moet worden. Hierna worden enkel de hoofdregels benoemd.
Bij beslissen ligt de nadruk op het doorhakken van een knoop, zodat aan bestaande onzekerheid een einde gemaakt wordt. Bij besluiten ligt het accent op na rijp beraad komen tot een keuze tussen alternatieven.
Besluiten niet gericht tot één of meer belanghebbenden, worden bekendgemaakt door kennisgeving van het besluit of de zakelijke inhoud ervan in een van overheidswege uitgegeven blad of een dag- of nieuws- of huis-aan-huisblad, dan wel op een andere geschikte wijze, aldus artikel 3:42, eerste lid, van de Awb.
Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. 2. Onder beschikking wordt verstaan: een besluit dat niet van algemene strekking is, met inbegrip van de afwijzing van een aanvraag daarvan.
1 Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling.
Een besluit is een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, die een publiekrechtelijke rechtshandeling inhoudt (art. 1:3 lid 1 Awb). Mondelinge beslissingen en tekens zijn dus geen besluiten. (Wél kan een mondelinge beslissing (kort) daarna op schrift gesteld worden, zodat alsnog een besluit ontstaat.)
Er zijn drie soorten besluiten van algemene strekking, namelijk algemeen verbindende voorschriften, beleidsregels en concretiserende besluiten van algemene strekking. Art.
besluit (zn) : beslissing, decisie, decreet, dispositie, resolutie, uitspraak, verordening, vonnis. besluit (zn) : conclusie, constatering, gevolgtrekking, slotsom, vaststelling.
Ieder besluit van een daartoe bevoegd overheidsorgaan dat algemeen verbindende voorschriften bevat, kan worden beschouwd als een wet. Ook niet algemeen verbindende (formele) wetten van regering en Staten-Generaal gezamenlijk zijn wetten.
Zo zijn de Provinciale Staten, het College van gedeputeerde staten en de Commissaris van de Koning bestuursorganen van de provincies en het algemene bestuur, het dagelijkse bestuur en de voorzitter bestuursorganen van de waterschappen. Een b-orgaan is de APK-keurder.
In het Gemeenteblad publiceren gemeenten: Algemeen verbindende voorschriften (bijvoorbeeld verordeningen) Besluiten van algemene strekking (aanwijzingsbesluiten, beleidsregels en projectplannen) Kennisgevingen over beschikkingen, zoals het verlenen van vergunningen.
De term 'primair besluit' is gereserveerd voor de (rechts)handeling waartegen het bezwaar is gericht, aangezien de term 'bestreden besluit' wellicht suggereert dat het gaat om een besluit dat bij de bestuursrechter ter toetsing voorligt (vgl. art. 8:72 lid 1 Awb).
Sommige besluiten, zoals de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van de gemeente, zijn uitgesloten van bezwaar en beroep. In het geval dat er tegen een besluit geen bezwaar of beroep mogelijk is, kunt u soms toch nog via de burgerlijke rechter een schadevergoeding krijgen.
Ook de afwijzing van een aanvraag om een bepaalde beschikking te nemen is op zichzelf een beschikking. Zo is een beslissing van een bestuursorgaan om 'Vanaf nu elk pleinfeest een vergunning te geven' een besluit, maar geen beschikking.
Uit de definitie van het begrip beschikking volgt dat het gaat om een besluit dat niet van algemene strekking is. Dit houdt in dat een beschikking slechts is gericht op rechtgevolg voor degene(n) aan wie de beschikking is geadresseerd. Het moet dus gaan om een aanwijsbare persoon of groep personen.
De beschikking moet voldoen aan juridische eisen. Ten eerste moet het college natuurlijk de Wet werk en bijstand correct toepassen. Daarnaast stelt de Algemene wet bestuursrecht enige eisen. Een van de belangrijkste vereisten is de verplichting een besluit goed te motiveren.
Jaarlijks ondertekent de Koning zo'n 500 wetten en Algemene Maatregelen van Bestuur en zo'n 3000 Koninklijke Besluiten. Al deze stukken moeten persoonlijk door de Koning worden getekend.
De regering maakt wetten in samenwerking met de Eerste en Tweede Kamer (wetgevende macht). Een wet begint met een wetsvoorstel en is klaar na publicatie in het Staatsblad. Daartussen ligt een vast aantal stappen, die alle wetsvoorstellen moeten doorlopen.
Een redelijke termijn kan variëren van enkele weken tot enkele maanden. De overheid moet in ieder geval binnen 8 weken een besluit nemen of een nieuwe beslistermijn bekendmaken.
Geen beslissingen kunnen nemen is vaak een teken van perfectionisme. Je neemt geen genoegen met 'goed genoeg', maar alleen met het allerbeste. Je wilt zeker weten dat je het juiste doet. Een goede eigenschap zul je denken.
Correct is een beslissing nemen. De betekenis is 'een besluit nemen', 'een definitieve uitspraak doen'. Een beslissing maken komt, mogelijk onder invloed van het Engels, ook geregeld voor, maar is geen standaardtaal.
Besluiten. Een "besluit" is bindend voor degene tot wie het gericht is (een EU-land of bedrijf) en is rechtstreeks van toepassing.
Een bestuurlijk rechtsoordeel is een definitief bedoeld oordeel van een bestuursorgaan voor een concrete situatie. Dit rechtsoordeel is in eerste instantie niet aan te merken als een besluit in de zin van artikel 1:3 lid 1 van de Awb, het is namelijk aan te merken als een melding.
Algemene lijn. Een besluit bestaat uit vier elementen. Het is een rechtshandeling, van publiekrechtelijke aard, afkomstig van een bestuursorgaan en schriftelijk.