Jakob kreeg de naam Israël: 'Hij die met God gestreden heeft'. Zijn twaalf zonen werden de twaalf stamvaders van Israël. In hoofdstuk 49 van het boek Genesis staat hoe Jakob vlak voor zijn dood zijn twaalf zonen zegent en kort hun karaktertrekken kenschetst.
De naam Israël betekent "Strijder met God" en is ontleend aan de Hebreeuwse Bijbel. Deze naam wordt vermeld in Genesis 32, waarin Jacob de naam Israël krijgt na een worsteling bij de rivier de Jabbok; vanaf hoofdstuk 34 wordt die naam gebruikt om de nakomelingen van Jakob, Israëlieten, mee aan te duiden.
De naam Israël werd voorgesteld door David Ben-Gurion en aangenomen met een stemming van 6-3. In de eerste weken na de oprichting koos de regering de term Israëlisch om een burger van de Israëlische staat aan te duiden.
De naam Israël komt uit de Hebreeuwse Bijbel.Daarin worstelt Jakob bij de rivier de Jabbok met God.Na afloop gaf God hem die naam. De naam betekent 'strijder met God.
Israël wordt uitgeroepen op het moment dat de Britten hun zeggenschap over Palestina in 1948 beëindigen. Daarmee komt Palestina in een machtsvacuüm. De voorlopige Joodse regering maakt hier gebruik van door Israël uit te roepen.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
In de Bijbelse tijd verwees Israël naar een volk, niet per se het land, d.w.z. de zonen van Israël (ook wel zonen van de profeet Jacob, ook wel Beni Isra'el genoemd). In feite werden de twee Joodse koninkrijken die bestonden, gedurende het grootste deel van de 300 jaar dat Joodse koninkrijken bestonden, Judea en Samaria genoemd.
De oude Israëlieten worden beschouwd als nakomelingen van de oorspronkelijke Kanaänitische bevolking die lange tijd woonden in de zuidelijke Levant, Syrië, het oude Israël en de Transjordaanse regio.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië.
Jakob kreeg de naam Israël: 'Hij die met God gestreden heeft'. Zijn twaalf zonen werden de twaalf stamvaders van Israël. In hoofdstuk 49 van het boek Genesis staat hoe Jakob vlak voor zijn dood zijn twaalf zonen zegent en kort hun karaktertrekken kenschetst.
Omdat het gebied dat historisch bekend stond als Judea (Judah) buiten de grenzen lag die in het verdelingsplan van 1947 waren voorgesteld. Destijds dachten Israëlische leiders dat dit de grenzen van Israël zouden zijn. Nou... Het is heel eenvoudig.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël.
De naam "Israël" verschijnt voor het eerst in de Hebreeuwse Bijbel als de naam die God aan de patriarch Jakob gaf (Genesis 32:28). Afgeleid van de naam "Israël", zijn er andere benamingen die met het Joodse volk in verband werden gebracht, waaronder de "Kinderen van Israël" of "Israëlieten".
Hij liet zien dat hij bereid was om God in zijn leven te laten zegevieren. Als reactie hierop veranderde God Jacobs naam in Israël , wat betekent 'laat God zegevieren'. God beloofde Israël toen dat alle zegeningen die over Abrahams hoofd waren uitgesproken, ook de zijne zouden zijn” (Russell M. Nelson, “Let God Prevail,” okt.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
De naam Israël wordt ook collectief gebruikt in de Bijbel om Gods uitverkoren volk aan te duiden, de afstammelingen van Jakob, evenals de geografische regio die God aan zijn uitverkoren volk schenkt . Wie staat bekend als Israël? Jakob, zoon van Isaak en Rebekka, krijgt de naam Israël in Gen 32.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
De heersers kwamen en gingen en vulden hun voorraadschuren met graan, dadels, vijgen en andere rijkdommen uit het land van David. In Jezus' tijd bezetten de machtige Romeinen Palestina. Ze waren 60 jaar eerder het land binnengevallen en hielden de bevolking in een ijzeren greep.
Het Palestijnse volk of de Palestijnen is de inheemse bevolking van de regio Palestina in de Levant. Dat gebied had geen eenduidige geografische grenzen, maar kwam grotendeels overeen met de later gevormde Palestijnse gebieden, het gebied van het huidige Israël en Jordanië.
Ondanks verdrijvingen en ballingschappen hebben er door de eeuwen en millennia heen altijd Joden in het Land van Israel gewoond. De laatste grote ballingschap begon in het jaar 135 en leidde ertoe dat het merendeel van de Joden over de wereld verspreid raakte.
Palestijnen zijn de oorspronkelijke bewoners van het gebied
Israël is lang gedreven geweest door zionistische en deels ook socialistische idealen, gestoeld op een stevige parlementaire democratie.
Vooral op de Westelijke Jordaanoever verrezen veel Israëlische dorpen en steden. Er wonen vaak zeer religieuze kolonisten die vinden dat Israël recht heeft op de Westoever, omdat dat in de Bijbel staat. Als reactie op de bezetting en de bouw van nederzettingen, braken regelmatig ongeregeldheden en gevechten uit.
De Kanaänieten zijn archeologisch gedocumenteerd in de Midden Bronstijd (2100-1550 v.Chr.). Er waren waarschijnlijk onafhankelijke of semi-onafhankelijke stadstaten. Steden werden vaak omringd door enorme aarden wallen, wat resulteerde in de archeologische heuvels, of 'tells' die tegenwoordig veel voorkomen in de regio.
In Genesis 12 beloofde God Abraham: “Ik zal u tot een groot volk (Israël) maken, en Ik zal u zegenen en uw naam groot maken. Ik zal zegenen wie u zegenen, en vervloeken wie u vervloeken. In u zullen alle geslachten van de aarde gezegend worden.” Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik wil aan de zijde van Gods volk staan.
Arabisch-Israëlische oorlogen, militaire conflicten tussen verschillende Arabische strijdkrachten en Israël, met name in 1948-49, 1956, 1967, 1973, 1982, 2006 en 2023-heden .