De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyreoïdie optreedt. De ziekte is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves. Zijn Duitse collega Carl von Basedow beschreef dezelfde symptomen. Daarom hoor je ook wel de benaming ziekte van Basedow of Graves-Basedow.
De ziekte van Graves komt ook zonder behandeling in 2 – 4 jaar tot rust. Dat wil zeggen dat de roodheid, het tranen en de pijn verdwijnen. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan.
Wat veroorzaakt de ziekte van Graves? De oorzaak is een autoimmuunziekte, dat wil zeggen een aandoening, waarbij ons eigen afweersysteem schildklierstimulerende antilichamen (TSI, thyreoid stimulerende immuunglobulines) maakt, waardoor de schildklier te snel gaat werken.
De ziekte van Graves kan niet genezen. Bij een schildklier die te veel schildklierhormonen maakt, richt de behandeling zich op het verminderen van de klachten. Meestal gebeurt dit met medicijnen. Een andere behandeling bestaat uit het innemen van radioactief jodium.
De ziekte van graves is een zogenoemde auto-immuunziekte. Hierbij maakt uw lichaam antistoffen die de schildklier stimuleren om extra schildklierhormoon te maken. Vermoedelijk zijn deze antistoffen ook de oorzaak van de oogziekte van graves.
Bekende goitrogenen zijn: pinda's, mosterd, koolraap en koolrabi, mierikswortel, bloemkool, broccoli en koolsoorten. Koolsoorten, zoals spruitjes en broccoli, maar ook radijs, alfalfa en koolrabi bevatten stoffen die de schildklierhormoonproductie beïnvloeden.
Een te snel werkende schildklier is een mogelijke oorzaak voor een acute hartdood, één van de meest voorkomende doodsoorzaken in de westerse wereld. Mensen die geneesmiddelen gebruiken tegen een te snel werkende schildklier hebben een driemaal grotere kans op acute hartdood.
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Behandeling met medicijnen bij de ziekte van Graves
Ze zorgen ervoor dat de schildklier minder of geen schildklierhormoon meer aanmaakt. In Nederland wordt meestal thiamazol voorgeschreven. Alternatieven zijn carbimazol of propylthiouracil (PTU).
Hashitoxicose is een tijdelijk te snel werkende schildklier die na een paar maanden over gaat in een te traag werkende schildklier. Eigenlijk is er eerst sprake van de ziekte van Graves die (snel) overgaat in de ziekte van Hashimoto.
De meest bekende oorzaak is de Ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt tegen de schildklier. Als gevolg daarvan maakt de schildklier extra hormonen aan. De schildklier wordt uit zichzelf groter en maakt steeds meer schildklierhormoon aan.
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
Strumazol kan een vergroting van de schildklier veroorzaken; neem contact op met uw arts als u verdikking van het schildklierweefsel opmerkt. Vooral bij het optreden van ernstige bijwerkingen zoals bijvoorbeeld koorts, neusbloedingen en keelpijn dient u contact op te nemen met uw arts.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
Hoge concentraties van TSH in het bloed zijn geassocieerd met een hoger risico op schildklierkanker. Daarnaast zou alcohol een toxisch effect hebben op de schildkliercellen. Daardoor verkleint het volume van de schildklier en wordt het risico op schildklierkanker verlaagt.
Te weinig schildklierhormoon leidt ook tot hartfunctiestoornissen, omdat de energievoorziening van het hart onvoldoende is, maar bovendien wordt het weefsel van het hart en bloedvaten stijver, waardoor de hartfunctie minder wordt en de bloeddruk kan oplopen.
Snelle suikers kan je beter niet meer eten bij een trage schildklier. Ze zitten verstopt in onder andere snoep, koekjes, frisdrank, alcohol, witte rijst, wit brood maar ook honing, vruchtensap en gedroogd fruit. Deze voedingsmiddelen verhogen de kans op insulineresistentie.
Om je schildklier gezond en in balans te houden, is het belangrijk dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt. Met name vitamine A, B6, B12, C, D, eiwitten, CoQ10, zink, ijzer en magnesium zijn belangrijk.
Veel mensen met een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) hebben last van gewichtsproblemen. Ze komen een paar kilo's aan, ondanks dat ze gezond leven.
De schildklier maakt te veel schildklierhormoon aan, wat kan leiden tot vermageren, een te snelle hartslag en hoge bloeddruk, een overdreven warmtegevoel, diarree en beven.
Door bloedonderzoek en een schildklierscan kan de oorzaak van een te snel werkende schildklier bij u worden vastgesteld. Sommige vormen van hyperthyreoïdie gaan vanzelf over. Andere vormen moeten worden behandeld.
Je lijf voelt stijf en stram en je hebt het ook steeds koud. Je stemming is gedeprimeerd of wisselt snel. Of je voelt je juist opgejaagd, slaapt slecht, hebt een snellere hartslag, trillende handen, vermoeidheid en transpireert overmatig.