De rechthebbende is de persoon die verantwoordelijk is voor het graf. Hij kan besluiten wie nog in het graf begraven kan worden, wiens asbus in het graf kan worden geplaatst en welk grafmonument er op komt.
Na het overlijden van een rechthebbende is het simpelweg zo dat degene die het eerst het verzoek aan de begraafplaatshouder doet, de grafrechten krijgt. Als de huidige rechthebbende een bepaalde voorkeur heeft, kan zij er voor zorgen dat iemand na haar de rechten krijgt.
De rechthebbende is degene die volgens de registers van de begraafplaats als zodanig te boek staat en die een akte of brief als bewijs daarvan krijgt.
Als een graf geruimd wordt, wordt meestal eerst alleen het monument weg gehaald. De steen wordt dan gewoonlijk in stukken geslagen en afgevoerd. De inhoud van het graf, dus de botten, worden niet meteen weg gehaald. Dat gebeurt pas als er opnieuw in het graf begraven wordt voor een andere familie.
Hoeveel personen in een graf mogen, is niet landelijk wettelijk geregeld. Het verschilt per begraafplaats. Hoeveel personen in een graf begraven kunnen worden staat in de beheersverordening of in het beheersreglement van een begraafplaats, of in de grafbrief.
Dat hangt ervan af voor hoeveel personen een graf is ingericht. Bij 3 personen is de diepte circa 3 meter. Het kan wat variëren, maar het is in ieder geval wettelijk verplicht is dat (de bovenste) kist minimaal 65 cm onder de grond staat.
De wettelijke termijn van grafrust is in Nederland 10 jaar. Dit betekent dat iemand die begraven wordt, sowieso 10 jaar begraven moet blijven. Dit is een verplicht minimum. Of hier jaren bij komen, hangt af of iemand begraven is in een algemeen graf, of een eigen graf.
Elk geval is anders. De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
In een algemeen graf beslist de houder van de begraafplaats wie in dat graf begraven worden; bij een familiegraf beslist de rechthebbende op wiens naam het graf staat, wie er begraven wordt. Het is ook mogelijk om een graf (veel) groter te maken dan voor 2 of 3 personen, door er een grafkelder van de maken.
Grafrechten geven recht op een plek op een begraafplaats voor een bepaalde periode. Bij een gemeentelijke begraafplaats betaalt u grafrechten aan de gemeente. Bij een bijzondere begraafplaats betaalt u grafrechten aan de houder van die begraafplaats, bijvoorbeeld een kerkgenootschap.
Graven met eeuwige rechten bestaan niet in Nederland. Die zijn in het verleden nooit uitgegeven en worden ook niet uitgegeven. De wet kent alleen 'graven voor onbepaalde tijd'. Dat zijn graven waarvan de einddatum nog niet bekend is.
De rechthebbende is de persoon die verantwoordelijk is voor het graf. Hij kan besluiten wie nog in het graf begraven kan worden, wiens asbus in het graf kan worden geplaatst en welk grafmonument er op komt.
De grafkosten voor een algemeen graf liggen op ongeveer 780 euro bij een looptijd van 10 jaar.
Hier zijn geen wettelijke regels voor. Een kist mag in alle houdingen in een graf: horizontaal, verticaal, op een zijde, ondersteboven en ook, zoals in uw geval, achterstevoren. Op begraafplaatsen waar gewoonlijk 'achterstevoren' wordt begraven, staat dit ook niet in de reglementen.
Dan blijven botten over. Maar die botten vergaan op de lange termijn ook. In 'gunstige' omstandigheden na ongeveer 20 jaar. In 'ongunstige' omstandigheden pas na meer dan 100 jaar.
Op sommige begraafplaatsen hanteert men ook gebruikstermijnen voor een algemeen graf van 15 of 20 jaar. Dan mag er dus pas na 15 of 20 jaar geruimd worden, anders pleegt men als begraafplaatshouder contractbreuk jegens de nabestaanden die op 15 of 20 jaar mogen rekenen.
Het cremeren van botresten kost altijd nog zo'n 600,- tot 700,- euro (vergelijk: een 'gewone' crematie rond 1.250,-). Bij het ruimen van een graf is het dus voor de houder van een begraafplaats niet om het even of hij de resten herbegraaft of laat cremeren. Het eerste kost hem niets en het tweede wel.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
"In het crematorium worden kisten verbrand. Bloemen worden weggehaald, maar tekeningen, kaarten en foto's worden in de oven mee verbrand op 850 graden. Het duurt één tot anderhalf uur voordat alles in as verandert. Botfragmenten worden verbrijzeld en de as wordt in een urn gedaan."
Bovengronds ruimen
Dat houdt in dat de grafsteen en eventuele grafzerk weg worden gehaald, er komt een laagje verse aarde overheen en dat wordt ingezaaid met gras. Met de begraven stoffelijke resten gebeurt dan dus niets." Pas als de grafrechten van het graf opnieuw zijn uitgegeven, dan wordt er ondergronds geruimd.
Tien jaar is een kroonjaar. Dat geldt niet alleen tijdens een mensenleven: het getal tien speelt ook een belangrijke rol na een overlijden. Zo schrijft de Wet op de lijkbezorging onder meer voor dat een graf pas mag worden geruimd wanneer na de laatste begraving of bijzetting van een lijk tien jaar zijn verstreken.