Miep Gies, haar echtgenoot Jan Gies, Bep Voskuijl, haar vader Johan Voskuijl, Johannes Kleiman en Victor Kugler waren de vrienden en het kantoorpersoneel die hielpen met zaken als boodschappen, kleding, medicijnen, boeken en tijdschriften. Voor de onderduikers waren zij vaak het enige contact met de buitenwereld.
Tijdens de oorlog zaten er in Nederland tussen de 300.000 en 330.000 mensen ondergedoken. Onder hen bevonden zich 28.000 Joden. Dit zijn er op het totale aantal onderduikers in verhouding misschien niet veel, maar op een Joodse gemeenschap van 140.000 mensen was het substantieel.
Het Achterhuis is een woning aan de Prinsengracht 263 in Amsterdam waar de Joodse familie Frank zat ondergedoken tijdens de Tweede Wereldoorlog en Anne Frank haar beroemde dagboek Het Achterhuis schreef.
Op 4 augustus 1944 ontdekken agenten de acht onderduikers. De onderduikers en twee van hun helpers worden gearresteerd. Zowel vijf helpers als de enige overlevende onderduiker Otto Frank zijn consistent over de datum van de arrestatie. Een officieel document is er niet.
Zij gaan zich verbergen om aan de vervolging te ontkomen. In het achterhuis van zijn bedrijf aan de Prinsengracht 263 richt Annes vader vanaf het voorjaar van 1942 een schuilplaats in. Hij krijgt hulp van zijn oude collega's. Niet veel later komen er nog vier onderduikers bij in het Achterhuis.
Hermann van Pels bekijkt de post van de dag, Peter van Pels haalt het brood dat in het kantoor is klaargelegd, Otto Frank schrijft zakelijke brieven op de schrijfmachine, Margot en Anne doen administratieve klusjes en Auguste van Pels en Edith Frank koken het avondeten.
Fritz Pfeffer voegt zich in november 1942 als achtste onderduiker bij de families Frank en Van Pels in het Achterhuis. Als eenling belandt hij tussen twee gezinnen, met de puberende Anne als kamergenoot.
Na de arrestatie van de acht onderduikers, hebben helpsters Miep Gies en Bep Voskuijl de geschriften van Anne in het Achterhuis gevonden. Miep bewaart Annes dagboeken en papieren na de arrestatie in een la van haar bureau. Ze hoop dat ze deze aan Anne terug kan geven.
Hannah Goslar (1928) en Anne Frank (1929) zijn boezemvriendinnen in de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Wanneer de familie Frank onderduikt, verliezen ze elkaar uit het oog. Drie jaar later, in 1945, volgt een bijzondere ontmoeting tussen de twee meisjes in het concentratiekamp Bergen-Belsen.
Van de 28.000 Joodse onderduikers in de Tweede Wereldoorlog worden er 8000 ontdekt en afgevoerd naar concentratiekampen. Ook Anne Frank en haar familie worden gearresteerd. Sommige onderduikers worden verraden door bekenden, die daar geld voor krijgen van de Duitsers.
Ze hielpen bijvoorbeeld Joden met onderduiken of drukten stiekem kranten. Soms deden ook kinderen mee met het verzet, omdat niemand hen verdacht. Ze brachten verboden kranten rond of gaven geheime berichten door. Verzetswerk was erg gevaarlijk en soms moesten verzetsmensen met hun kinderen onderduiken.
Sommige mensen duiken onder. Het gaat vooral om Joden, leden van het verzet die in gevaar zijn en mensen die zijn opgeroepen om te werken in Duitsland. Zij verbergen zich op zolders, in kelders of in andere geheime schuilplaatsen, zoals boerderijen. Zo worden er in natuurgebieden onderduikhutten gegraven.
In 1943 worden Hannah, haar zusje Gabi, haar vader en haar grootouders opgepakt en direct naar Westerbork gestuurd. Alleen Hannah en Gabi zouden de oorlog overleven. Haar moeder was al tijdens de oorlog overleden toen zij een miskraam kreeg.
Pick-Goslar woont heden in Jeruzalem.
Frank duikt in 1942 met haar familie onder in het Achterhuis en nog geen jaar later wordt Pick-Goslar met haar vader en haar zusje opgepakt en uiteindelijk naar concentratiekamp Bergen-Belsen gebracht. Daar komen de twee elkaar uiteindelijk weer tegen. Dan moet je wel echt een powervrouw zijn geweest.
Het Achterhuis is tijdens de Tweede Wereldoorlog twee jaar lang een schuilplaats voor Anne Frank en de andere onderduikers. Na de oorlog dreigt deze te vervallen. In 1957 wordt de Anne Frank Stichting opgericht met als belangrijk doel: het behoud van de schuilplaats.
De conclusie dat notaris Arnold van den Bergh het Achterhuis heeft verraden in ruil voor bescherming voor zijn eigen gezin, is volgens hen niet houdbaar: Van den Bergh zat met zijn gezin in Laren ondergedoken. Het nieuwe onderzoek werd vanavond gepresenteerd in het bijzijn van de kleindochter van Van den Bergh.
De familie Frank probeerde aan de nazi's te ontkomen door naar Nederland te verhuizen. Anne kwam zelf in 1934 de familie achterna. Maar ook in Nederland braken er grimmige tijden aan voor de joden. Otto Frank besloot op 6 juli 1942 onder te duiken in het achterhuis van het pand aan de Prinsengracht 263.
Margot overlijdt in februari 1945, en Anne niet lang daarna. Ze overlijden aan de vlektyfus , ongeveer twee maanden voordat Nederland wordt bevrijd. Van de acht onderduikers overleeft alleen Otto Frank de kampen.
Het was de bedoeling om deze mensen uit te wisselen voor geld of Duitse krijgsgevangenen. Het werd ook wel “uitwisselkamp” genoemd en de omstandigheden waren hier iets beter: Iedereen mocht zijn of haar bagage houden (1 koffer/rugtas) evenals de eigen kleren (met jodenster! Vandaar de naam “Sterkamp”)
Het verbergen van personen op een adres waar zij niet geregistreerd stonden. In sommige gevallen werden geheime ruimtes gecreëerd waar de onderduikers zich moesten schuilhouden. In andere gevallen (vooral bij kinderen) namen zij deel aan het 'pleeggezin'.
Ze hielpen Joden en andere Nederlanders die bang moesten zijn voor de Duitsers. Sommigen gingen verder en gebruikten zelfs geweld tegen de Duitsers of mensen die hen hielpen. Al dat verzetswerk was levensgevaarlijk. Als je gepakt werd door de Duitsers werd je zwaar gestraft of doodgeschoten.
Reacties. Het zijn vijf vertrekken.
Tijdens de bezetting gaat het leven gewoon door voor de niet vervolgde groepen. Mensen gaan nog steeds naar hun werk, naar de sportclub en het naar theater. Maar langzaam veranderen er dingen.