De Molitor Stradivarius Een van de eigenaren van deze prachtige viool was Bonaparte. De Molitor is echter genoemd naar een generaal in het leger van Bonaparte: de graaf Gabriel-Jean-Joseph Molitor, wiens familie hem tot de Eerste Wereldoorlog in bezit had.
Een bekende Nederlandse eigenaar van een Stradivarius is André Rieu. Ook Janine Jansen bezit een Stradivarius.
hals; heeft de viool een nieuwe hals gekregen dan kan dit er op wijzen dat het om een oude (authentieke) viool gaat. Vanaf ongeveer 1800 worden violen met een langere hals gebouwd. Oude violen van voor deze tijd zijn later 'verhalst'. Ook bij oude violen vaak te zien; verbuste sleutelgaten.
Rieu vertelt erover in een interview met de Limburgse radio- en televisiezender L1 en zegt daarin: "Als COVID-19 nog blijft en de steun houdt op, dan kan ik het ook niet meer betalen. Dan verkoop ik mijn Stradivarius.”
Een Stradivarius is een snaarinstrument, net als violen, altviolen, celli en gitaren, dat werd vervaardigd door leden van de Stradivari-familie, in het bijzonder Antonio Stradivari (Latijn: Antonius Stradivarius), in Cremona, Italië, tijdens de late 17e en vroege 18e eeuw.
Het gebruikelijke etiket, of het nu echt of vals is, gebruikt de Latijnse inscriptie Antonius Stradivarius Cremonensis Faciebat Anno [datum] . Deze inscriptie geeft de maker (Antonio Stradivari), de stad (Cremona) en "gemaakt in het jaar" aan, gevolgd door een datum die ofwel gedrukt of met de hand geschreven is.
De ex-Szigeti Stradivari
Maar het kan nog beter: de "ex-Szigeti" Stradivari viool heeft een fikse prijs van ongeveer 4,3 miljoen euro opgebracht. Hij staat ook bekend als de "Ludwig" en dateert uit 1724.
Rieu richtte in 1987 het Johann Strauss Orkest op en begon met 12 leden. Het eerste concert gaf hij op 1 januari 1988. Vanaf 2020 treedt hij op met 50 tot 60 muzikanten. Rieu bespeelt een Stradivariusviool uit 1667 .
“Ik las laatst dat André Rieu een Stradivariusviool heeft die uit 1692 stamt en ongeveer 7 miljoen euro waard is”, mailt Silke Bruins. “Maar wat maakt die violen nou zo bijzonder?
Wij bieden tijdens deze concerten terras-arrangementen aan. Tickets kunt u via ons reserveringsformulier reserveren. De tickets kosten €143,50 per persoon, inclusief servicekosten. Dit houdt in: een plek op ons terras inclusief een luxe 3-gangen diner (drank NIET inbegrepen).
Stradivari zou hout hebben gebruikt van langzaam groeiende bomen (mogelijk onder invloed van de Kleine IJstijd), waardoor de jaarringen dichter op elkaar zitten. Dat komt de klank ten goede. Maar wat blijkt: andere vioolbouwers hebben destijds hetzelfde hout gebruikt.
Sotheby's schat de waarde op 12 tot 18 miljoen dollar, ofwel zo'n 11,5 tot 17,5 miljoen euro. Als de 'Joachim-Ma Stradivarius' voor meer dan 15,9 miljoen dollar (15,3 miljoen euro) verkocht wordt, gaat de viool de geschiedenisboeken in als duurste muziekinstrument ooit verkocht.
Dus wat moet u doen als u een viool vindt met een Stradivarius-label – of die van een andere beroemde vioolbouwer van eeuwen geleden? U moet hem laten taxeren door een expert , en de meeste van zulke experts zijn lid van de American Federation of Violin and Bow Makers. U kunt worden gevraagd om te betalen voor de taxatie.
Het label roept misschien associaties op met antieke prestige, zoals de gelijknamige violen uit de 17e en 18e eeuw, maar Stradivarius is in werkelijkheid een centrum van goedkope chic .
Heel grof gezegd kun je een leuke viool kopen voor een bedrag tot ongeveer 500 euro. Een toch wat serieuzer model koop je voor een bedrag tussen de 500 en 1000 euro. Boven de duizend euro kom je echt in de hogere klasse instrumenten en boven de 1500 euro in het topsegment.
Dus een Stradivarius viool is gewoon een Stradivari met een andere naam. Antonio Stradivari werd geboren rond 1644 en stierf in 1737; hij leefde en werkte in Cremona. Zijn vroege werken tonen de invloed van Nicoló Amati, hoewel er geen bewijs is van een direct verband tussen hen.
Na 78 jaar heeft een Franse eigenaar van een Lauterbach Stradivarius zich gemeld bij een organisatie die zoekt naar geroofde kunst en instrumenten. Het gaat hoogstwaarschijnlijk om de verloren gewaande viool uit het museum! Er wordt aangenomen dat er nog ongeveer 650 Stradivarius-violen over zijn in de wereld.
De duurste Stradivarius is een Cello
De laatste eigenaar van de cello was Bernhard Greenhouse, een Amerikaanse cellist. Na zijn dood heeft de familie de Paganni Cello laten veilen. Deze bracht een bedrag op van € 5 miljoen.
Sotheby's schat de waarde op 12 tot 18 miljoen dollar, ofwel zo'n 11,5 tot 17,5 miljoen euro. Als de 'Joachim-Ma Stradivarius' voor meer dan 15,9 miljoen dollar (15,3 miljoen euro) verkocht wordt, gaat de viool de geschiedenisboeken in als duurste muziekinstrument ooit verkocht.
Dan zouden we ze één voor één moeten tellen en bestaat het risico dat we er nog steeds één vergeten.” De liefdesparen binnen het Johann Strauss Orkest Het Johann Strauss Orkest van André Rieu telt momenteel zeven paren: Richard Bovee (productie) en Gosia Tarnowski (kleding), Glenn Falize (slagwerk) en Serena ...
Rieu betaalt alle muzikanten in zijn collectief en zijn enorme team uitsluitend op basis van het geld dat ze uit verschillende inkomstenbronnen binnenhalen . Het feit dat ze het na al die jaren hebben kunnen volhouden, is werkelijk een ongelooflijke prestatie.
André Rieu wordt wederom geteisterd door evenwichtsstoornissen. De 62-jarige violist, die wegens ziekte voorlopig niet optreedt, 'ligt vooral op bed en de hele kamer draait voortdurend om hem heen'.
De 'Da Vinci' Ex-Seidel Antonio Stradivari - 15,3 miljoen
Het meest recente voorbeeld op deze lijst is de Stradivarius 'Da Vinci, ex-Seidel' uit 1714, die in juni 2022 werd geveild voor 15,34 miljoen dollar (12,29 miljoen pond).
Inditex, eigenaar van acht merken waaronder Zara, Bershka, Massimo Dutti, Pull & Bear en Stradivarius, is het eerste Spaanse bedrijf dat een beurswaarde van 150 miljard euro overschrijdt, zo meldt het businessplatform Eleconomista.
Het was vooral opmerkelijk omdat het decennialang werd bespeeld door Joseph Joachim, een van de beroemdste violisten van de 19e eeuw. Het werd in 1967 verworven door violist Si-Hon Ma , wiens nalatenschap het na zijn dood doneerde aan het New England Conservatory.