Palestina wordt officieel erkend door ruim 130 landen, waaronder enkele EU-lidstaten. Israël, maar ook Nederland en België, erkennen Palestina niet.
Op 30 oktober 2014 besloot Zweden als eerste West-Europees EU-land Palestina officieel als staat te erkennen. Acht andere EU-landen hadden Palestina al erkend voordat zij tot de EU toetraden, namelijk Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Cyprus en Malta.
In de Arabische wereld is Israël alleen erkend door Egypte, Jordanië en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Sinds de oprichting van de Arabische Liga in 1945 wordt Israël door andere Arabische landen geboycot.
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël. Het land krijgt internationaal veel tegenstand, maar ook veel steun, want het kan een thuishaven zijn voor de vele slachtoffers van de Duitse Jodenvervolging in Europa.
In de geschiedenis, beginnend bij de tiende eeuw voor Christus, is het Jodendom in het gebied dat we nu Israël noemen eeuwenlang de grootste godsdienst. Rond die tijd komt het koninkrijk Israël op, samen met het koninkrijk Judea.
Hoewel de term tegenwoordig vooral gebruikt wordt om de Palestijnse gebieden aan te duiden, omvatte de term Palestina vroeger een gebied dat bestaat uit het huidige Israël, de Palestijnse gebieden en delen van Jordanië, Syrië en Libanon.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Volksrepubliek China niet erkend door Vaticaanstad en de 12 VN-leden die de Republiek China (Taiwan) erkennen, te weten Eswatini (Swaziland), Paraguay, Haïti, Guatemala, Belize, drie eilandstaten in de Caraïben (Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia en Saint Vincent en de Grenadines) en vier eilandstaten in de Grote Oceaan ...
De enige Europese natie die Taiwan erkent als zelfstandig, is Vaticaanstad. Andere landen die dat doen zijn Swaziland (Afrika), Nauru, Tuvalu, Palau, Marshall Eilanden, Belize, Guatemala, Haïti, Paraguay, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia en Saint Vincent en de Grenadines.
Over landen als Armenië, Cyprus, China, Noord-Korea en Zuid-Korea is vrijwel iedereen het eens dat het landen zijn, deze worden echter niet door alle andere landen erkend als land. Zo wordt Cyprus niet erkend door Turkije, Armenië niet door Pakistan en Noord- en Zuid-Korea erkennen elkaar niet.
Israël wordt door de meeste VN-landen erkend, er zijn 24 VN-landen die de staat Israël niet erkennen. Israël heeft een diverse bevolking, bestaande uit verschillende etnische en religieuze groepen, waaronder joden, moslims en christenen.
Palestina ofwel Staat Palestina is een staat in Azië, in het Midden-Oosten, in de Levant. Het bestaat uit twee gebieden: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (samen de 'Palestijnse gebieden'). De Gazastrook grenst aan Israël en Egypte en heeft een kust aan de Middellandse Zee.
Het land heeft zich in februari 2008 unilateraal onafhankelijk verklaard. Vijf EU-lidstaten (Cyprus, Griekenland, Roemenië, Slowakije en Spanje) en twee landen in de regio (Servië en Bosnië en Herzegovina) hebben de onafhankelijkheid van Kosovo niet erkend.
Het gebied dat we nu Israël noemen, valt onder Brits bestuur, heet Palestina, en wordt voornamelijk bewoond door Arabieren. Rond 1900 komt de emigratie van zionistische Joden naar de regio op gang, mede door het antisemitisme in Europa. Dat Joden naar het huidige Israël trekken, is niet toevallig. Hun roots liggen er.
Onder leiding van Mozes ging het volk dat afstamde van Jakob, de Israëlieten, weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van Jozua werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de Exodus.
Palestijnen hebben officieel geen nationaliteit. Daar verandert niets aan als ze van Israël naar Syrië vluchten en vandaar naar Nederland komen. Mensen die staatloos zijn, hebben bijvoorbeeld geen recht op een paspoort.
De oude Israëlieten worden beschouwd als nakomelingen van de oorspronkelijke Kanaänitische bevolking die lange tijd woonden in de zuidelijke Levant, Syrië, het oude Israël en de Transjordaanse regio.
Dit is gebaseerd op teksten uit de Hebreeuwse Bijbel, vooral die waarin God aan aartsvader Abraham een land voor zijn nakomelingen beloofde, het Beloofde land. Volgens de Bijbel zijn dit de Israëlieten, de nakomelingen van Abrahams kleinzoon Jakob, die later Israël genoemd werd.
De geboorte van Jezus. Volgens het Evangelie van Lucas woonden Jozef en Maria in Nazareth in de streek Galilea gelegen in het noorden van Israël, maar werd Jezus in Bethlehem (de stad van David) geboren, omdat omstreeks die tijd een Romeinse volkstelling werd gehouden.
De 12 Israëlitische stammen
De Israëlieten vestigden zich volgens de Bijbel rond 1200 v.Chr. in Kanaän. Rond 1045 v.Chr. sloten ze zich aan bij het koninkrijk Israël, maar 100 jaar later maakten enkele stammen zich los om het koninkrijk Juda te vormen.
Israël is qua oppervlakte ongeveer half zo groot als Nederland en ook het aantal inwoners is met ruim acht miljoen ongeveer de helft van het inwonersaantal van Nederland. De bevolkingsdichtheid van beide landen is zodoende nagenoeg gelijk.
Vrijwel iedere inwoner van de Palestijnse gebieden is moslim. 98% van de Palestijnen is soenniet. De inwoners van de Palestijnse gebieden hebben religieuze vrijheid: ze mogen zelf kiezen welk geloof ze belijden.