Kinderen, kleinkinderen, broers en zussen.Andere familieleden of vrienden. Het mogen dragen van de kist met daarin hun dierbare, wordt vaak gezien als een grote eer en een waardig afscheid.
Meestal wordt een uitvaartkist gedragen aan een aantal handvatten ofwel handgrepen die aan de zijkanten van een kist zijn gemonteerd. Meestal zitten er vier stuks aan iedere kant van de kist, zodat deze met acht personen kan worden gedragen. Dat kan dan vanzelfsprekend ook met minder: bijvoorbeeld zes personen.
Het dragen van de uitvaartkist wordt meestal gedaan door 6 personen, afhankelijk van het gewicht. Het is zeker niet noodzakelijk dat de kist door professionele dragers gedragen wordt. Naasten kunnen heel goed zelf dragen. Vaak is het een bijzonder moment als bijvoorbeeld de kinderen, kleinkinderen, vrienden etc.
Een lege doodskist weegt tussen de 40 en 60 kilo. Zwaardere modellen zoals amerikaanse grafkisten wegen ongeveer 60 tot 80 kilo. Als de overledene in de kist ligt weegt een doodskist dus al snel meer dan 100 kilo.
De kosten per drager liggen tussen de € 50 en € 100. Dit is onder andere afhankelijk van de afstand waarover de kist gedragen moet worden en of de kist alleen naar het graf gedragen moet worden of ook al op een eerder moment gedragen moet worden. Er zijn zes dragers nodig om de kist van een volwassen persoon te dragen.
De personele lasten zijn hoog en die gebouwen zijn duur. De gemiddelde uitvaart kost daarom tussen de 6.000,- en 7.000,- euro. Hoeft u die service en luxe allemaal niet en vervoert uw zoon u zelf naar een begraafplaats, dan is een begrafenis onder de 1.000,- euro uit te voeren.
Over het algemeen zijn de kosten voor een crematie lager dan grafkosten. Bij een crematie liggen de kosten tussen de € 6.500 en € 9.000. Bij een begrafenis liggen de kosten tussen de € 8.500 en € 11.000. Dit komt doordat de begrafeniskosten voor een deel bestaan uit grafkosten, zoals grafrechten en onderhoud.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
Een kist kost 1495 euro.
Een afscheidsgroet, herinnering of wens. Op de kist, de binnenkant van de deksel of op de wade waarmee de overledene zal worden toegedekt. Iets tekenen of schrijven op de kist kan ook een mooi afscheidsritueel zijn bij het verlaten van de aula.
Wanneer het graf gedolven is, zal de grafmaker overgaan tot het plaatsen van deze lift. Velen kennen allemaal het beeld van de Amerikaanse film waarin de grafkist automatisch wordt neergelaten. Dat is de werking van deze graflift.
Rond de organen van de overledene bestond een ware cultus in het oude Egypte. Na de dood werden de organen verwijderd en bewaard in canopen (kleine kruikjes), die de mummie vergezelden in het graf in de piramide. Alleen het hart en de nieren werden niet verwijderd, vanuit de overtuiging dat hierin de ziel woonde.
In Nederland is mummificatie van een zojuist overleden persoon niet toegestaan. Elke conserverende behandeling van een stoffelijk overschot is verboden. Van dit verbod is evenwel ontheffing mogelijk. Die ontheffing geeft de minister van Volksgezondheid.
Hersenen worden bij het mummificeren altijd verwijderd. Die waren namelijk niet belangrijk voor de Egyptenaren. Zij geloven dat je gevoel en je verstand in je hart zitten. Omdat er in hersenen veel vocht zit, kunnen ze niet in het lichaam blijven, want een mummie mag niet nat zijn.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Resomeren, of ook wel 'bio-cremeren' genoemd, is een nieuwe vorm van lijkbezorging waarbij gebruik wordt gemaakt van water. Het betekent 'oplossen in water'. De overledene wordt zonder kist, gewikkeld in een natuurlijke doek, in een resomeerunit gelegd.
'Schudden' is in feite een vorm van ruimen van een graf, waarbij de verzamelde resten dieper onder hetzelfde graf ter aarde worden besteld. Die resten tellen dan niet meer als een bijzetting. Zo is er in het graf ruimte gemaakt voor nieuwe begravingen.
Als je door het land heen kijkt naar waar al wel eeuwige grafrust is, zie je dat de prijskaartjes uiteenlopen van 2.500 tot 8.000 euro. Als de grond door de gemeenschap wordt gefinancierd, kan je goedkoper begraven omdat je de kosten al hebt afgedekt.
Indien er geen opdrachtgever is of er zijn geen nabestaanden die de uitvaart willen betalen, dan is de gemeente waarin de overledene zich bevindt verantwoordelijk. De gemeente zal de kosten echter verhalen bij de familie of gebruikt hiervoor het nalatenschap van de overledene.
Hoeveel betaal je aan grafrechten? Gemiddeld moet je per jaar rekenen op €175 à €185. Dat zegt de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen (LOB), brancheorganisatie van begraafplaatsexploitanten. Maar je mag vaak niet zelf bepalen hoelang je een graf huurt.
Dode planten, dieren en ook mensen vergaan of verteren (rotten weg). Mummies zijn dode lichamen van mensen of dieren die niet zijn vergaan. Er zijn twee soorten mummies: natuurlijke en door mensen gemaakte mummies.