In principe is het zo dat de kosten voor lijkschouw voor rekening van de nabestaanden/erfgenamen zijn. Dat is zo wanneer sprake is van een natuurlijke dood en alleen de huisarts langskomt. Die kan gewoon een rekening voor een visite sturen.
De patholoog voert het onderzoek vanzelfsprekend op een respectvolle manier uit. Aan een obductie zijn geen kosten verbonden.
Ook bij de begrafenisverzekeraar zijn deze kosten niet te declareren. De forensisch arts moet dus - op een wel heel beladen moment - aan de familie uitleggen dat als zij zekerheid willen over de oorzaak van het overlijden, mede met het oog op de kinderen, zij de obductiekosten voor hun rekening zullen moeten nemen.
Wat is obductie? Obductie is onderzoek van het lichaam na overlijden. Het wordt ook wel een sectie of autopsie genoemd. Het onderzoek wordt verricht door een patholoog, een arts die gespecialiseerd is in deze vorm van onderzoek, in samenwerking met een arts in opleiding tot patholoog.
De obductie kan het beste kort na het overlijden gebeuren. Dan is de verkregen informatie het meest betrouwbaar en is het beste resultaat van het onderzoek te verwachten. Daarom vindt de obductie liefst binnen 24 uur na het overlijden plaats. In het Radboudumc bij voorkeur op de eerstvolgende werkdag.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Binnen twee tot drie dagen na de obductie ontvangt de aanvragend arts een voorlopig obductieverslag. Het volledige onderzoek is dan echter nog niet afgerond. Dat gebeurt na ongeveer zes tot acht weken (bij een obductie van de hersenen tien tot twaalf weken). Dan heeft de behandelend arts het definitieve rapport.
In het algemeen is het zo dat een overledene die goed gekoeld is, dat vaak 10 dagen kan doorstaan. U hoeft zich op voorhand geen zorgen te maken. Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
Als uw partner, familielid of dierbare is overleden, dan kan de behandelend arts u vragen of wij obductie mogen doen. Obductie noemen we ook wel autopsie, sectie of postmortaal onderzoek.
De kosten van een uitvaart zijn een deel van de erfenis. Erfgenamen moeten de kosten van de uitvaart betalen, of vergoeden aan de opdrachtgever. Ook als die kosten hoger zijn dan de waarde van de erfenis. Zij moeten dan uit eigen zak betalen.
Indien er geen opdrachtgever is of er zijn geen nabestaanden die de uitvaart willen betalen, dan is de gemeente waarin de overledene zich bevindt verantwoordelijk. De gemeente zal de kosten echter verhalen bij de familie of gebruikt hiervoor het nalatenschap van de overledene.
Degene die de opdracht geeft voor de uitvaart is verantwoordelijk voor de betaling. Als er genoeg geld in de nalatenschap is, kan de rekening daarvan worden betaald.
Dat onderzoek – zoals microscopisch en toxicologisch onderzoek - kan enige weken tot enkele maanden duren. Als de patholoog de resultaten heeft ontvangen, stelt deze het definitieve sectierapport op. Vervolgens stuurt de patholoog het definitieve sectierapport naar de officier van justitie.
De patholoog doet onderzoek aan de hand van een sectie op het overleden lichaam of onderzoekt lijkdelen. Hij werkt nauw samen met andere onderzoekers, zoals radiologen, klinisch pathologen en toxicologen.
lijk: het lichaam van een overledene of doodgeborene; b. doodgeborene: de na een zwangerschapsduur van ten minste 24 weken levenloos ter wereld gekomen menselijke vrucht; c.
Hier bestaan geen regels voor. Om een overledene wel of niet thuis op te baren is een vrije keuze. Ook om hem 's nachts alleen te laten. De meeste mensen laten een overledene niet alleen in huis en zorgen voor een wake; dat is een kwestie van gevoel.
Ook al begrijpt de stervende waarschijnlijk niet alles meer wat wordt gezegd, waarschijnlijk hoort hij wel alles en blijft hij tot op het laatst gevoelig voor geluid. Rust rondom de stervende is belangrijk. Aanraking kan rustgevend zijn, maar dit verschilt per persoon en per moment.
Het lichaam laat methaanthiol vrij gedurende het ontbindingsproces. Methaanthiol ruikt naar zweetvoeten en rotte witte kool. Dimethyldisulfide is een stinkend gas dat voortkomt via vele bronnen, zoals bacteriën, schimmels, planten, en dieren.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
De mond kan je na overlijden dichtdoen en met een handdoek-rolletje onder de kin dichthouden. Maar de mond is de sterkste spier van je lichaam en als de spierstijfheid afneemt, gaat de mond weer open staan. Overigens moet je als iemand een kunstgebit heeft, dit weer indoen voor het sluiten.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
Als nabestaanden dit laatste bezwaarlijk vinden, kunnen zij dit bespreken met de arts. Er kan dan bijvoorbeeld een gedeeltelijke obductie plaatsvinden. In de meeste ziekenhuizen wordt voor hersenonderzoek apart toestemming gevraagd aan de nabestaanden. Dit is niet wettelijk verplicht.
Als iemand dood gevonden wordt en de politie kan niet direct een doodsoorzaak vinden, dan wordt dit beschouwd als een 'verdacht overlijden'. Het overlijden zal steeds moeten vastgesteld worden door een dokter. Als de dokter geen onmiddellijke doodsoorzaak vindt, zal hij of zij de politie verwittigen.
Na het overlijden van een patiënt kan een arts een autopsie aanvragen. De redenen om de doodsoorzaak te laten vaststellen, variëren. Zo kan het bijvoorbeeld van belang zijn voor de nabestaanden die aan een soortgelijke aandoening kunnen lijden.