De Tachtigjarige Oorlog neemt een belangrijke plaats in de vaderlandse geschiedenis in. Tijdens deze oorlog kwamen de Nederlanden, onder leiding van Willem van Oranje, in opstand tegen het Spaanse Rijk onder koning Filips II. De oorlog leidde tot het ontstaan van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden.
De Opstand, ook wel bekend als de Tachtigjarige Oorlog, duurde van 1568 tot 1648. Het verzet begon naar aanleiding van de invoering van een belastingmaatregel en de harde vervolging van protestanten. Al snel werd het echter een algehele opstand tegen de Spaanse machthebber in de Nederlanden, Filips II.
De Nederlandse opstand had drie oorzaken. Een politieke, godsdienstige, en een economische oorzaak.
Pas begin jaren zestig mochten Spanjaarden van het franco-regiem het land verlaten om in andere landen werk te zoeken. Zo nam de werkeloosheid in Spanje af en werd er veel geld door de gastarbeiders naar het eigen land gestuurd. Ook verlieten veel jonge mensen die het regiem wilden ontvluchten zo legaal hun land.
De Tachtigjarige Oorlog begon met de eerste invasie van Willem van Oranje. Oranje viel in de zomer van 1568 stak de Eems over en viel de Spaanse Nederlanden in het noorden binnen. Medestanders van hem zouden de Nederlanden ook binnenvallen via Roermond (dat belegerd werd) en in het zuiden.
In 1569 stuurde Willem van Oranje een brief naar de Ottomaanse sultan Selim II in Istanbul om steun voor de Opstand te krijgen. De Turken voerden in de Middellandse Zee hun eigen oorlog tegen Spanje: dat hielp Nederland om onafhankelijk te worden.
De bemanning was veelal afkomstig uit Holland en Zeeland, wat te verklaren is door de natuurlijke vertrouwdheid van deze gewesten met de zeevaart. Het leeuwendeel van hen was verbannen of voortvluchtig.
Jazeker. Het einde van de eerste strofe van Wilhelmus (ons volkslied) vermeldt nog steeds “altijd eren” van de koning van Spanje. In de 17e eeuw, na de Tachtigjarige Oorlog, werden de (Noordelijke) Nederlanden onafhankelijk van het Spaanse Rijk.
Bijna geheel Noord en Zuid-Amerika, Azië en Afrika werden vanaf de 16e eeuw gekoloniseerd door Europese landen. De grootste koloniale machten waren: Groot-Brittannië, Spanje, Portugal en Nederland.
Van 1609 tot 1621, midden in de Nederlandse Opstand, vochten de Nederlanden en Spanje niet. Daarom heet die periode het Twaalfjarig Bestand. Met aftrek van die twaalf jaar duurde de oorlog 'slechts' 68 jaar.
Het conflict begon als een bestorming van katholieke gebouwen door protestantse groepen: de Beeldenstorm (1566). Filips II stuurde de hertog van Alva naar de Nederlanden, om de rust terug te brengen en het katholicisme op te leggen als staatsgodsdienst.
Op 15 mei 1648 sloten Spanje en de Republiek der Verenigde Provinciën na vier jaar onderhandelen een vredesverdrag: de Vrede van Münster. Hiermee kwam de Tachtigjarige Oorlog ten einde en werd de Republiek internationaal als soevereine staat erkend.
Deels uit haat tegen de katholieke geestelijkheid, maar ook uit wanhoop vanwege honger en armoede. Filips stuurt hierop een leger van tienduizend man naar de opstandige gewesten, onder leiding van de hertog van Alva, de nieuwe landvoogd. Alva stelt een strenge rechtbank in om de opstandelingen te straffen.
1566/1568–1648) was een gewapend conflict in de Habsburgse Nederlanden tussen verschillende groepen rebellen en de Spaanse regering. De oorzaken van de oorlog waren onder meer de Reformatie, centralisatie, buitensporige belastingen en de rechten en privileges van de Nederlandse adel en steden .
Tijdens deze oorlog kwamen de Nederlanden, onder leiding van Willem van Oranje, in opstand tegen het Spaanse Rijk onder koning Filips II. De oorlog leidde tot het ontstaan van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden.
De Hertog van Alva arriveert in de Nederlanden (1567)
Deze Spanjaard is eerder opperbevelhebber van de Spaanse troepen in Italië geweest en hij heeft de koning ook al eens gesteund in zijn strijd tegen de pauselijke legers. Nu krijgt hij de opdracht de orde in de Nederlanden te herstellen.
In 1581 werd de Eed van Verlatinge uitgevaardigd. Hierbij verklaarden de Nederlanden zich onafhankelijk van Spanje en vormden de Verenigde Provinciën der Nederlanden.
Thailand, Iran, Nepal, Bhutan, Liberia, Afghanistan, Saudi-Arabië en China hebben allemaal iets gemeen. Het zijn namelijk acht landen die in 'the scramble for colonies' hun onafhankelijkheid van buitenlandse mogendheden wisten te bewaren.
Vroeger heette Indonesië Nederlands-Indië. Nederland was er de baas. De VOC stuurde steeds schepen naar Indië die vol specerijen terugkwamen. De VOC dreef niet alleen handel in Indië.
Tot 1581 stonden de Spaanse Nederlanden ook bekend als de Zeventien Provinciën. In dat jaar scheidden de noordelijke gewesten zich van de zuidelijke af en verklaarden zich onafhankelijk onder de naam Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De Zuidelijke Nederlanden gingen verder onder de naam Spaanse Nederlanden.
Goedkoop en overvloedig land was de lokroep die veel Nederlanders naar Noord-Amerika trok. De kolonisten vonden rijkdom in dierenhuiden, mijnbouw, landbouw en handel.
Spanje op twee
Het nummer twee op de lijst - met 66.121 eigendommen en een aandeel van 26 procent - is Spanje. 'De Belgische kopers zijn doorgaans tussen 45 en 55 jaar en hebben een passie voor Spanje.
In 1566 komt een groep edelen in opstand tegen de vervolging van protestanten door de Spanjaarden.Zij noemen zichzelf 'geuzen', wat in feite 'bedelaars' betekent. Geus verandert in een strijdnaam voor iedere tegenstander van de Spaanse onderdrukking.
Wie won de Tachtigjarige Oorlog ? De noordelijke Nederlandse gewesten wonnen hun onafhankelijkheid en vormden de Republiek der 7 Verenigde Nederlanden, terwijl de zuidelijke gewesten onder Spaans gezag bleven.
De watergeuzen waren een verzameling calvinisten van hoge en lage afkomst, die zich vanwege de hun geloofsovertuiging genoodzaakt zagen het vasteland te ontvluchten. De Spaanse overheerser had namelijk de Bloedraad ingesteld en vervolgde de protestanten. Ieder die geen 'goede' katholiek was werd vervolgd.