Er is onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van PCB's in wilde zalm en gekweekte zalm. In de meeste studies is gevonden dat gekweekte zalm hogere waarden van PCB's, organische pesticiden, dioxines en andere giftige stoffen bevat dan wilde zalm.
Maar in termen van gezondheid heeft de wilde zalm een voorsprong. Wilde zalm bevat namelijk meer omega-3-vetzuren, vitaminen, mineralen en minder verzadigd vet en calorieën per portie.
Wilde zalm is (zoals de naam al doet vermoeden) geen gekweekte zalm, maar zwemt in de vrije natuur en heeft daar toegang tot een grote variëteit aan voedsel. Ze eten voornamelijk planktonkreeftjes en garnalen, waar ze hun extra rode kleur van krijgen.
Kweekzalmen zijn – net als vleeskippen – doorgefokt op snelle groei, waardoor ze veel sneller groeien dan hun wilde soortgenoten. Dit leidt onder andere tot hartproblemen, misvormingen van de wervelkolom en hogere stressgevoeligheid. Zalmen met misvormingen hebben vaak hun hele leven ernstige last hiervan.
Goede zalm is verder te herkennen aan een glanzend vel (als het velletje er nog aan zit), stevig vlees en niet te duidelijke witte (vet)lijnen. Het vlees van een slechte zalm is losjes en trekt uit elkaar.
Gekweekte zalm is minder voedzaam
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
Biologisch gekweekte zalm wordt gezien als topkwaliteit omdat veel van de mogelijke nadelen van andere gekweekte vis hier niet van toepassing zijn: de zalm heeft meer ruimte (de dichtheid is minder dan de helft van reguliere kweek), er worden geen antibiotica of bestrijdingsmiddelen gebruikt, de netten worden niet ...
Er kleven effectief enkele risico's aan het eten van vis in het algemeen en zalm in het bijzonder. Zo is vis een belangrijke bron van kwik, dioxines en PCB's. Door milieuverontreiniging kunnen er schadelijke stoffen voorkomen in vis. Het gaat vooral om zware metalen (kwik), dioxines, PCB's en pesticiden.
De zalm wordt gekweekt in Noorwegen en is ASC-gecertificeerd. De keten is gesloten en daardoor transparant, we weten precies wat voor leven de zalm heeft gehad en waar de zalm vandaan komt.
Pangasius heeft de reputatie een ongezonde vis te zijn die veel zware metalen, bacteriën en antibioticaresten bevat. In 2012 controleerden wij de pangasius in de Belgische winkels onder meer op de aanwezigheid van zware metalen, pesticidenresiduen en sporen van antibiotica, en stelden weinig problemen vast.
Welke Zalm kun je gebruiken voor sushi? Benodigdheden voor sushi met zalm Rauwe zalm. Kies erg verse kweekzalm – wilde zalm kan parasieten bevatten en kan dus beter niet rauw gegeten worden. Eventueel kunt u ook voor gerookte zalm kiezen.
Het verschil qua smaak en structuur
Wilde zalm is niet alleen minder vet, maar dus ook vleziger en steviger. Gekweekte zalm heeft veel minder kans gehad om spierbundels te trainen, wat vaak resulteert in een meer papperige, olieachtige structuur en afgetekende witte lijntjes tussen de lamellen van het vlees.
De winnaar
De gerookte zalm van Boni kwam als overwinnaar uit de bus. Eervolle vermelding voor de zalm van Albert Heijn die maar een tiende van een punt minder scoorde.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
Rauwe zalm is over het algemeen veilig om te eten, en heel gezond. Zelfs gezonder dan gerookte of gebakken zalm, omdat het meer voedingsstoffen zoals omega 3-vetzuren bevat. En dat is onder andere goed voor je bloeddruk, hart en bloedvaten.
Wat is Noorse zalm? Noorse zalm is ook een Atlantische zalm met de Latijnse naam 'Salmo. Het wordt Noorse zalm genoemd omdat het nabij Noorwegen wordt gekweekt of wild gevangen. Door het lagere vetpercentage en de kwaliteit is het iets langer houdbaar, ongeveer 17 dagen.
Deze vette vis, bekend om zijn mooie roze kleur, is niet alleen rijk aan gezonde eiwitten, maar aan omega-3 vetzuren, die goed zijn voor je hart en voor je hersenen. Ook is zalm rijk aan vitamine D, voor sterke botten. Elke dag zalm op het menu zou voor de meeste mensen te ver gaan.
Vooral het feit dat gerookte zalm antibiotica, chemische kleurstoffen en over chemicaliën, die ziektes kunnen veroorzaken, beschikt. Welke zalm kan je dan wel eten? De gezondste zalm is de wilde zalm uit Alaska, dit omdat het leeft in één van de schoonste oceanen ter wereld met gezonde voeding.
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
Gerookte of rauwe zalm, en dan vooral de voorverpakte supermarktvariant, kan de Listeria bacterie bevatten. Omdat deze variant lang bewaard kan worden is de kans groter dat de Listeria bacterie zich vermenigvuldigt tot schadelijke hoeveelheden.
Zalm is eigenlijk een witvis en in het wild krijgt die z'n roze kleur door garnalen te eten. Omdat zalm dat pigment niet verliest, kleurt hij na een tijdje rood. Het dieet bij gekweekte zalm is echter anders en daarom wordt de kleurstof astaxanthine toegevoegd aan het voedsel.
Eten van vis kan gevaarlijk zijn. Vissen kunnen namelijk een hoog gehalte aan dioxines in hun vet hebben opslagen. Dat heeft Tinka Murk, toxicoloog aan de Wageningen Universiteit, zaterdag in het televisieprogramma Kassa gezegd. Het Voedingscentrum adviseert om twee keer per week vis te eten.
In het wild komt Atlantische zalm tegenwoordig niet veel meer voor. Rond 1965 werd begonnen met het kweken van Atlantische zalm, als eerste in Schotland en Noorwegen. Heden ten dage wordt zalm gekweekt in Noorwegen, Schotland, Ierland, de Faroër Eilanden, IJsland, Noord-Amerika, Chili en Tasmanië.
De rug van de zalm is gewoon zalmfilet toch? Yes, maar dan noemt de Appie het zalmhaas, snijdt het in plakjes en verkoopt het voor €14,99 voor 400 gram. Dames en heren, koop gewoon een hele zalm bij je visboer, ben je goedkoper uit en dan heb je alles van de mooie vis. Ja, ook het zalmhaasje.
Lage kwikgehaltes (minder dan 50 microgram per kilogram) werden aangetroffen in haring, zalm, forel en inktvis. Hogere kwikgehaltes zaten in brasem, kreeft, makreel, snoek en tonijn. De kwik-kampioen was zwaardvis, met 1.212 microgram kwik per kilogram.