“Zijn” wordt verder met intransitieve werkwoorden gebruikt die een verandering van toestand uitdrukken waarin het onderwerp zich bevindt; soms is dat een verandering in de psychische toestand, soms een verandering in de fysische toestand. Hij is twee keer gevallen. Ik ben toen erg geschrokken.
Wat is een werkwoord? Een werkwoord is een woord dat aangeeft welke handeling of toestand of welk proces in de zin centraal staat. Voorbeelden van werkwoorden zijn gaan, slapen, blijken, zijn en veranderen. Werkwoorden geven aan in welke tijd de zin staat: de verleden tijd, de tegenwoordige tijd of de toekomende tijd.
Zijn gebruik je bij de werkwoorden aankomen, beginnen, blijven, gaan, gebeuren, komen, worden en zijn. Bij werkwoorden van beweging gebruik je hebben als het om de beweging gaat en zijn als het om een richting gaat.
“Zijn” wordt verder met intransitieve werkwoorden gebruikt die een verandering van toestand uitdrukken waarin het onderwerp zich bevindt; soms is dat een verandering in de psychische toestand, soms een verandering in de fysische toestand. Hij is twee keer gevallen. Ik ben toen erg geschrokken.
Zelfstandig werkwoord, hulpwerkwoord en koppelwerkwoord.
Een sprekend voorbeeld hiervan in het Nederlands is het werkwoord zijn, waar men de stammen ben, is, was en zij- aantreft.
Wat is een werkwoordsvorm? Een werkwoordsvorm is een manier waarop een werkwoord wordt gevormd of aangepast om te passen bij de context die spreekt over een actie die op een specifiek moment wordt uitgevoerd . De vijf werkwoordsvormen in het Engels zijn wortelwerkwoord, derde persoon enkelvoud tegenwoordige vorm van werkwoord, tegenwoordig deelwoord, eenvoudig verleden en voltooid deelwoord.
Als onregelmatig werkwoord heeft to be zijn eigen unieke vormen. Wanneer het wordt vervoegd voor verschillende onderwerpen of tijden, kan het werkwoord to be am, are, is, was of were worden . Het wordt ook anders geschreven in bepaalde werkwoordstijden: het tegenwoordig deelwoord van to be is being. Het voltooid deelwoord is been en de kale infinitiefvorm is be.
Als de handeling zelf centraal staat, worden deze werkwoorden met hebben vervoegd. Als de verandering van plaats of de richting (met het te bereiken doel) centraal staat, worden ze met zijn vervoegd.
De gebiedende wijs van zijn is wees. De gebiedende wijs met de uitgang -t komt alleen nog voor in vaste combinaties, bijvoorbeeld komt allen tezamen, bezint eer ge begint. - Duid aan of uw kind meekomt. - Ga naar huis.
werkwoordspelling: persoonsvorm TT en VT 1
In deze oefening ga je de werkwoordspelling in de tegenwoordige tijd (tt)Zet steeds het werkwoord in de juiste tijd. 1: Donderdagochtend (komen, vt) veel kinderen te laat op school. 2: Het (sneeuwen, vt) vorige week.
Winnen wordt met hebben vervoegd. In België komt ook de vervoeging met zijn voor als het werkwoord zonder lijdend voorwerp wordt gebruikt, maar dat is geen standaardtaal. Ik heb de wedstrijd gewonnen. Ik heb gewonnen!
Hoe werkt het kofschip? Om te bepalen of het voltooid deelwoord of de persoonsvorm verleden tijd een d of t krijgt, neemt je kind eerst de stam (= hele werkwoord -en) van het werkwoord. Als deze op een medeklinker uit 't kofschip eindigt, krijgt het woord een -t.
onvoltooid tegenwoordige tijd, o.t.t. (taalkundige term) De onvoltooid tegenwoordige tijd wordt gevormd door aan de stam van het werkwoord een uitgang toe te voegen. Voorbeelden van de onvoltooid tegenwoordige tijd (o.t.t.) zijn: ik werk, jij denkt, hij gaat, wij wandelen, jullie eten, zij dromen.
De persoonsvorm is de vorm van het werkwoord die zich aanpast aan de persoon (eerste, tweede, derde) en het getal (enkelvoud of meervoud) van het onderwerp. De persoonsvorm drukt ook uit in welke tijd de zin staat, bijvoorbeeld de tegenwoordige of verleden tijd. Ik heb geapplaudisseerd.
Een werkwoord is een woord dat beschrijft wat het onderwerp van een zin doet . Werkwoorden kunnen (fysieke of mentale) acties, gebeurtenissen en toestanden van zijn aangeven. Voorbeelden: Werkwoorden in een zin Jeffrey bouwt een huis. Anita denkt aan paarden.
Een hulpwerkwoord is een werkwoord dat als 'hulp' bij het hoofdwerkwoord van de zin staat. In tegenstelling tot een zelfstandig werkwoord kan een hulpwerkwoord nooit zelfstandig voorkomen. Het komt altijd voor in combinatie met een ander werkwoord (een zelfstandig werkwoord of een koppelwerkwoord).
Maak de zin vragend (ja/nee-vraag) -> de persoonsvorm komt vooraan in de zin te staan. Probeer de zin in een andere tijd te zetten -> het woord dat nu verandert, is de persoonsvorm. Zet het onderwerp van de zin in enkelvoud/meervoud -> het werkwoord dat mee verandert, is de persoonsvorm.
hebben , zijn en zullen (hulpwerkwoorden van tijd); worden (hulpwerkwoord van het passief); kunnen , moeten , (be) hoeven, mogen , willen , zullen ; blijken , lijken , schijnen , heten , dunken , voorkomen en toeschijnen (hulpwerkwoorden van modaliteit); doen en laten (hulpwerkwoorden van causaliteit).
Hulpwerkwoorden (ook wel hulpwerkwoorden genoemd) worden samen met een hoofdwerkwoord gebruikt om tijd, stemming of stem uit te drukken . Bijvoorbeeld, in de uitspraak "het regent", functioneert "is" als een hulpwerkwoord dat aangeeft dat de handeling van het hoofdwerkwoord ("regenen") aan de gang is.
Hulpwerkwoorden van de voltooide tijd vallen onder hulpwerkwoorden van tijd. Tot deze categorie behoren de werkwoorden 'hebben' en 'zijn'. Dit is overigens alleen het geval als ze gecombineerd worden met een hoofdwerkwoord dat in de voltooide tijd staat. Deze werkwoorden beginnen met be-, ge-, ver- of ont-.