Urine-incontinentie kan zich op elke leeftijd voordoen en kan verschillende oorzaken hebben. Sommige, maar niet alle personen met neurogene blaasfunctie stoornis krijgen te maken met incontinentie. De belangrijkste types van urine-incontinentie zijn stress, urge, gemengd, overloop en functioneel.
Advies. Bij urgency-incontinentie (aandrangincontinentie) is blaastraining eerste keus. Indien deze onvoldoende effect heeft, ondersteun dan de behandeling met een orale muscarine-antagonist met gereguleerde afgifte en/of eenmaaldaagse dosering (darifenacine, fesoterodine, solifenacine, tolterodine).
Bij inspannings- of stressincontinentie verliest u urine bij lachen, hoesten, springen of tillen. Bij aandrangincontinentie voelt u plotseling een niet te onderdrukken aandrang om te plassen. Bij gemengde incontinentie hebt u zowel inspannings- als aandrangincontinentie. Deze vorm komt veel voor bij ouderen.
De meest gebruikelijke vormen zijn stressincontinentie en aandrangincontinentie – het is ook mogelijk om een combinatie van deze twee te hebben. Dit wordt gewoonlijk afgekort naar stressincontinentie en is de meest voorkomende vorm van incontinentie bij vrouwen.
Meestal is voor vrouwen met lichte stress-incontinentie bekkenbodemfysiotherapie de beste oplossing. Bij vrouwen met matige tot ernstige stress-incontinentie is een operatie effectiever. 85% van de vrouwen is daarna geheel klachtenvrij tegen 53% die alleen fysiotherapie krijgt.
Incontinentie kan om vele redenen voorkomen, waaronder urineweginfecties, vaginale infectie of irritatie, of constipatie. Sommige medicijnen kunnen blaascontroleproblemen veroorzaken die kort duren. Wanneer incontinentie langer duurt, kan dit komen door: Zwakke blaas- of bekkenbodemspieren.
Ongewild urineverlies ontstaat vaak door verzwakking van de bekkenbodemspieren, bijvoorbeeld na een zwangerschap of buikoperatie of door overgewicht. Ook de overgang kan zorgen voor een verminderde functie van de sluitspieren van de blaas. Soms is er ook sprake van een verzakking van de blaas, darm of baarmoeder.
Een gezonde levensstijl en tijdige behandeling van hoge bloeddruk, hoog cholesterol en suikerziekte hebben onder meer effect op het voorkomen van incontinentie. Dat komt omdat incontinentie vaker voorkomt bij deze ouderdomsziekten.
Als je last hebt van urineverlies, is het verstandig om naar de bekkenfysiotherapeut te gaan. Urine-incontinentie is bijna altijd goed te behandelen.
Wat kalmeert de blaas? Om je blaas gezond te houden, is het belangrijk om voldoende water te drinken. Dit helpt om de blaas regelmatig schoon te spoelen. Een vezelrijk dieet kan ook helpen, omdat het verstopping voorkomt, wat druk op de blaas kan veroorzaken.
De baarmoeder zit lager en veroorzaakt druk op de blaas waardoor er urineverlies ontstaat. De lengte van de plasbuis vanaf de blaas is vrij kort, namelijk 4-6 cm gemiddeld. Daardoor kan er urine nadruppelen na een bezoek aan het toilet.
Geneesmiddelen die urine-incontinentie kunnen bevorderen. Geneesmiddelen die sedatie en/of verwardheid veroorzaken: psychotrope geneesmiddelen zoals de hypnotica, sedativa en anxiolytica, de opiaten, oxybaat (deze laatste is ook een risicofactor voor enuresis nocturna).
Incontinentie betekent dat u uw urine niet of moeilijkt kunt ophouden. Als incontinentie moeilijk te behandelen is, kunt u terecht in het UMC Utrecht bij de afdeling urologie.
Bij fecale incontinentie richt de behandeling zich onder meer op het voorkómen van diarree en op het bevorderen van een regelmatige stoelgang. Dit kan met behulp van een zogenaamde bulkvormer (psylliumvezels) en dieetaanpassingen (regelmatig drinken, vezelrijke voeding).
Dementie kan het geheugen en andere cognitieve functies aantasten, en heeft invloed op de mobiliteit en behendigheid. Al deze symptomen kunnen bijdragen aan incontinentie. Communicatie tussen zorgverleners en de patiënt is een van de grootste uitdagingen bij het omgaan met incontinentie.
De absorptie van de materialen is over het algemeen zo groot dat er meerdere plasjes in kunnen worden opgevangen.” In principe kunt u ervan uitgaan dat incontinentiemateriaal na 4 tot 6 uur wordt vervangen, is het advies. Dat geldt voor overdag.
Door na het plassen enkele keren de bekkenbodemspieren aan te spannen en te ontspannen blijft er minder snel urine achter in de urinebuis. Ook kan het helpen om de plasbuis leeg te strijken vanaf de anus tot aan de aanhechting van de penis en vanaf de onderkant van de penis tot en met de eikel.
Normaal plast een mens ongeveer zeven keer per 24 uur. Als u dus aanzienlijk vaker plast dan dit, heeft u een overactieve blaas. U kunt soms wel ieder uur moeten plassen en soms ook wel vaker dan 1 keer per uur. Een overactieve blaas komt doordat uw blaas extra prikkelbaar is.
Als je hardop lacht, trekken je buikspieren zich ritmisch samen en drukken ze op je organen, waaronder je blaas. Tegelijkertijd verlies je de gebruikelijke controle over de rest van de spieren van je lichaam. Dit geldt ook voor de sluitspier van de urinebuis, die normaal gesloten is en alleen op commando opengaat.
Bij patiënten die een volledige of gedeeltelijke nierverstopping hebben of zouden kunnen hebben, wordt gewoonlijk een inwendig afvoerbuisje in de urineleider geplaatst, de zogenaamde 'stent'. Het is het buisje tussen de nier en de blaas. Het wordt er geplaatst om de verstopping te voorkomen of tijdelijk te verlichten.
Urine-incontinentie is het gevolg van een beschadiging van het bindweefsel onder de plasbuis of beschadiging en/of verslapping van de spieren. Wat zijn de meest voorkomende vormen van urine-incontinentie? Van alle vormen incontinentie komt stress-incontinentie het meeste voor.
Troebele of schuimende urine kan worden veroorzaakt door zoutkristallen van urinezuur of fosforzuur en is onschuldig. Het kan echter ook een minder goed teken zijn: wanneer het komt door de aanwezigheid van witte bloedcellen en pus in de urine; oftewel pyurie.