Er wordt onderscheid gemaakt tussen een longontsteking die buiten het ziekenhuis is opgelopen (community acquired pneumonia, CAP) en een longontsteking die in een ziekenhuis of een andere instelling als een verpleegtehuis (hospital acquired pneumonia, HAP) is opgelopen.
Longontsteking (pneumonie) is een ziekte aan de lage luchtwegen, die vooral in de winter voorkomt. Vooral voor kwetsbare groepen mensen is longontsteking gevaarlijk. Elk jaar krijgen ruim 270.000 mensen een longontsteking.
Een longontsteking komt het meest voor in de herfst, winter en het vroege voorjaar. Als je arts de diagnose bronchopneumonie heeft gesteld, wil dit zeggen dat je kind een longontsteking heeft die ontstaan is vanuit een luchtpijpvertakking (bronchus).
Longontsteking of pneumonie is een ontsteking van de longblaasjes (alveoli) en het omringende weefsel, vaak veroorzaakt door een infectie. Indien beide longen zijn ontstoken is er sprake van een dubbele of bilaterale longontsteking.
Lobaire pneumonie is een vorm van pneumonie die wordt gekenmerkt door inflammatoir exsudaat in de intra-alveolaire ruimte, wat resulteert in consolidatie die een groot en continu gebied van de lob van een long aantast.
Als longontsteking of bronchitis de oorzaak is van uw bibasilar crepitaties en u uw arts vroegtijdig bezoekt, zijn uw vooruitzichten goed en is de aandoening vaak te genezen . Hoe langer u wacht met behandeling, hoe ernstiger en serieuzer uw infectie kan worden. Onbehandelde longontsteking kan levensbedreigend worden.
Symptomen aspiratiepneumonie
Ademhalingsmoeilijkheden. Blauwe verkleuring van de huid en de slijmvliezen door een gebrek aan zuurstof in het bloed (cyanose). Hoesten. Koorts met het ophoesten van stinkend slijm.
Bij huffen wordt -in tegenstelling tot bij het hoesten- eerst diep ingeademd en vervolgens, met open mond en open keel, krachtig uitgeademd. Deze techniek helpt om sputum uit de hogere luchtwegen richting de keel te verplaatsen zodat het kan worden uitgehoest of doorgeslikt.
Bij een verhoogde waarde van meer dan 3 mg/l is bestaat er een verhoogd risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten. Een waarde boven de 10 mg/l duidt op een acute ontsteking. De uitslag van een CRP bloedtest zegt niets over waar een mogelijke ontsteking in het lichaam aanwezig is.
Een verwaarloosde longontsteking kan ernstige complicaties geven. In een gevorderd stadium kan een longabces ontstaan (ingekapselde ontstekingshaard), een empyeem (pus longvliezen) of een septische shock (bacteriën in de bloedbaan).
Lopende longontsteking is besmettelijk . Het verspreidt zich via druppeltjes in de lucht die vrijkomen bij nauw contact, zoals hoesten, niezen of praten. Mensen met een verminderde immuniteit kunnen ernstiger ziek worden. U kunt besmettelijk zijn lang nadat u geen symptomen meer hebt.
Een longontsteking of pneumonie is een ernstige infectieziekte die het longweefsel aantast. Pneumonie wordt zowel door virussen als door bacteriën veroorzaakt. Een longontsteking moet je altijd ernstig nemen.
Longfibrose is een zeldzame en ernstige longziekte, waarbij rondom de longblaasjes fibrose (littekens) wordt gevormd. De ruimte rondom de longblaasjes noemen we het interstitium. Daarom valt de longfibrose binnen de interstitiële longziekten (ILD).
Met behulp vijf klinische gegevens (koorts, hoofdpijn, pijnlijke cervicale lymfeklieren, diarree en rhinitis) kan een huisarts onderscheid maken tussen een bacteriële en een virale oorzaak van een infectie van de lage luchtwegen.
Pleuritis is een ontsteking van je longvlies (de pleura) of je borstvlies en wordt ook wel longvliesontsteking of borstvliesontsteking genoemd. Bij de ontsteking schuurt je borstvlies tegen de borstwand. Dat kan een vervelende en scherpe pijn veroorzaken bij het ademhalen, want het longvlies zit vol zenuwen.
Opgehoest slijm (sputum) kunt u gewoon doorslikken.Het slijm verdwijnt dan in de maag.Indien u dit vies vindt of indien u er misselijk van wordt kunt u het slijm ook uitspugen. Hoest is nuttig, dus bij voorkeur eerst een oorzaak vinden en dan pas eventuele hoestdempende medicijnen gebruiken.
Een flutter is een wit pijpje met een kogel.Door hierdoor uit te ademen, trilt het slijm in de longen los en wordt deze dunner. Het zorgt er ook voor dat er meer lucht in de longen komt, waardoor uw kind slijm beter kan verplaatsen (huffen).
Bij het gebruik van een PEP-masker (Positive Expiratory Pressure) ademt uw kind uit tegen een weerstand (peppen). Hierdoor blijft er meer lucht in de longen achter. Deze lucht kan beter achter het slijm komen, waardoor uw kind het slijm beter kan verplaatsen.
Bevindt de ontsteking zich in de centrale luchtwegen (luchtpijp en grote vertakkingen daarvan), dan heet dit acute bronchitis. Een longontsteking ontstaat meestal na een verkoudheid of griep. Ook voedsel of braaksel dat in de longen terechtkomt, kan aanleiding geven tot een longontsteking (verslikpneumonie).
Wanneer voeding of speeksel in de longen komt en je kind onvoldoende kracht heeft om het voedsel uit de longen te hoesten, is er sprake van aspiratie. Wanneer je kind dit dus niet aangeeft of niet kan aangeven door hoesten, wordt ook wel gesproken over stille aspiratie.
Belangrijkste punten over aspiratie bij dysfagie
Aspiratie is wanneer iets per ongeluk in de luchtwegen of longen terechtkomt . Het kan voedsel, vloeistof of een ander materiaal zijn. Dit kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals longontsteking. Aspiratie kan optreden wanneer iemand moeite heeft met normaal slikken.
Bloedvergiftiging (sepsis)
Bij een bacteriële longontsteking kunnen de bacteriën zich via de bloedbaan verspreiden naar andere organen (bloedvergiftiging). Dan kan een ernstige situatie ontstaan, waarbij de bloeddruk en/of de ademhaling in de problemen kunnen komen.
Crepitus in de longen verwijst naar het geluid en de sensatie geassocieerd met subcutaan emfyseem , een aandoening waarbij lucht onder de huid vastzit. Het wordt gekenmerkt door de voelbare of hoorbare ploppende, knetterende, schurende of krakende sensatie die kan optreden wanneer lucht door het zachte weefsel in de borst wordt geduwd.
Routinematige bloedtesten moeten worden uitgevoerd, inclusief volledig bloedbeeld, nier- en leverindices en ontstekingsmarkers . Oxygenatie moet worden beoordeeld door pulsoximetrie en ook arteriële bloedgassen als de saturaties lager zijn dan 94% of als er kenmerken zijn van ernstige longontsteking.