Europa bezit een ijle atmosfeer van zuurstof. Het oppervlak bestaat uit ijs en kent zeer weinig hoogteverschillen. Onder het ijs vermoedt men een vloeibare oceaan van water met daar weer onder silicaatrots en een kern van ijzer. Omdat er op Europa sprake is van tektoniek, staat vast dat deze maan geologisch actief is.
Sinds een paar jaar weten we het zeker: er is water op de maan! Op de zuidpool van de maan is water aanwezig in de vorm van ijs. Maar ook aan het oppervlak is water, opgesloten in de gesteenten van de maan.
De zwaartekracht van de maan (en die van de zon in mindere mate) trekt aan de aarde, maar ook aan het water van de aarde. Hierdoor verplaatst het water naar de maankant van de aarde. Het is daar dan vloed. Hoe dichter de aarde bij de maan en de zon staat, hoe groter de aantrekkingskracht en hoe hoger het water staat.
Onderzoekers heben ontdekt dat het water in de ringen rond Saturnus en op de manen van de planeet, zeer goed lijkt op het water op aarde. Dat is onverwacht, en nog onverwachter is de samenstelling van het water op de maan Phoebe.
Net zoals de Aarde bezat Venus vroeger grote hoeveelheden water.Dit water was het resultaat van vulkanisme.Het is echter volledig verdampt doordat Venus zeer dicht bij de Zon staat.
Water op planeten in het zonnestelsel
Aarde: Veel water in alle vormen (vloeibaar, ijs, damp). Jupiter: Water in bevroren en dampvorm. Saturnus: Water in bevroren en dampvorm. Uranus: Bevroren water.
Water. Op Jupiter vind je alleen een klein beetje waterdamp in de atmosfeer. Mogelijk is er onder de dikke buitenste wolken een dun laagje van waterwolken, maar niemand die dat zeker weet!
Wetenschappers hebben diep onder de oppervlakte van de planeet Mars water gevonden. Dat werd eerder ook beweerd, maar volgens wetenschappers is er nu voor het eerst duidelijk bewijs voor de aanwezigheid van vloeibaar water op de planeet. Het water zit op een diepte van zo'n 10 tot 20 kilometer.
Het is waarschijnlijk niet mogelijk dat een planeet volledig vloeibaar is . Dit komt omdat een planeet 'zelf-graviterend' moet zijn, zodat hij zijn bolvorm onder zwaartekracht behoudt. Hij heeft dus een aanzienlijke hoeveelheid massa nodig, wat betekent dat de druk en temperatuur in de binnenste regionen meestal hoog zijn.
Hoe het water op de maan terechtgekomen is, staat niet vast. Het zou kunnen komen van kometen, asteroïden, ruimtestof of vulkaanuitbarstingen op de maan. Onderzoeksleider Paul Hayne zegt dat onderzoek op het maanoppervlak zelf daar meer duidelijkheid over moet geven.
De zwaartekracht tussen de aarde en de maan is het sterkst aan de kant van de aarde die toevallig naar de maan is gericht, simpelweg omdat die dichterbij is. Deze aantrekkingskracht zorgt ervoor dat het water aan deze "nabije kant" van de aarde naar de maan wordt getrokken.
De zeespiegel is – en is altijd geweest – in evenwicht met de zwaartekracht van de planeet, die het water naar het zwaartepunt van de aarde trekt, en de naar buiten gerichte middelpuntvliedende kracht, die ontstaat door de rotatie van de aarde.
Wetenschappers geloven dat verschillende manen in ons zonnestelsel aanzienlijke ondergrondse vloeibare waterafzettingen hebben. Saturnusmaan Enceladus en Jupitermaan Europa zijn twee voorbeelden.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Antwoord: Het concept van het mengen van maanwater (water van de maan) met bloed heeft geen wetenschappelijk vastgestelde betekenis of uitkomst . Maanwater verwijst doorgaans naar waterijs of moleculen die zich op het maanoppervlak of in de regoliet (los, gefragmenteerd materiaal dat het maanoppervlak bedekt) bevinden.
De laag lucht om Mars bevat geen zuurstof, maar bestaat voor het grootste deel uit een andere stof: koolstofdioxide. Een mens zou er dus niet kunnen ademen. Het Marswagentje wist die koolstofdioxide om te zetten in zuurstof. Genoeg zuurstof zou betekenen dat er ook mensen voor langere tijd op Mars kunnen rondlopen.
Vulkanisme op Mars heeft grote invloed gehad op de vorming van het Martiaanse landschap. Zo heeft Mars de grootste vulkanen van het zonnestelsel en enorme lavastromen. Deze zijn voor het eerst waargenomen in 1972 door de Mariner 9.
Onder de grond zit honderd keer zoveel water als op het aardoppervlak van heel Afrika, schrijven de wetenschappers in het tijdschrift Environmental Research Letters. Volgens de onderzoekers zitten de grootste voorraden onder de Sahara in Algerije, Libië en Tsjaad. De reservoirs zijn zo'n 5000 jaar geleden ontstaan.
Saturnus. Net als Jupiter heeft Saturnus geen oppervlak, maar een atmosfeer die sporen van waterdamp bevat . Ook de spectaculaire ringen van Saturnus bestaan voor het grootste deel uit waterijs. Titan, de grootste maan van Saturnus, heeft een oppervlak dat bestaat uit een mengsel van waterijs en andere soorten ijs die bestaan uit koolwaterstoffen.
Water. Er is flink wat water op Neptunus. Een deel zit om de stenen kern, in een dikke mantel van ijs. Verder zijn er bovenin de atmosfeer wolken van waterdamp.
Chemische samenstelling: Pluto bestaat waarschijnlijk uit een mengsel van 70 procent gesteente en 30 procent waterijs. Interne structuur: De dwergplaneet heeft waarschijnlijk een rotsachtige kern omgeven door een mantel van waterijs, met meer exotische ijssoorten zoals methaan, koolmonoxide en stikstofijs die het oppervlak bedekken.
In augustus 2006, tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering, besloot de Internationale Astronomische Unie dat Pluto niet langer als planeet door het leven kan gaan. Pluto, Eris, enkele andere grote ijsdwergen en de grootste planetoïde, Ceres, zijn nu officieel geclassificeerd als dwergplaneet.
De juiste optie is A
Mercurius wordt vaak beschouwd als een maanachtige planeet vanwege de gelijkenissen met de Maan van de Aarde.
De verborgen wereld onder de zee: wetenschappers vinden 'parallel universum' van leven BINNEN het basalt van de oceanische korst. Een parallel universum van leven bestaat verborgen onder de oceaanbodems van onze planeet en zou ons kunnen helpen zoeken naar leven op andere planeten, zo beweert nieuw onderzoek.