Sommige niet-erkende staten worden alleen door een klein aantal landen erkend, maar hebben wel controle over hun eigen grondgebied. Voorbeelden hiervan zijn Abchazië, Taiwan, Kosovo, de Turkse Republiek van Noord-Cyprus en Zuid-Ossetië.
Lid van de Verenigde Naties
Van 14 mei 1948 tot 11 mei 1949 werd Israël door 54 landen (voornamelijk niet-islamitische landen) erkend, waaronder 45 leden van de Verenigde Naties. Turkije erkende Israël in maart 1949. Nederland erkende Israël de facto in mei 1949, maar de jure pas in januari 1950.
Een deel van de internationale gemeenschap heeft Kosovo erkend, waaronder de Verenigde Staten, België en Nederland. De helft van de internationale gemeenschap (97 van de 193) erkent Kosovo en de andere helft erkent Kosovo niet. Costa Rica was het eerste land dat Kosovo officieel erkende als een onafhankelijke staat.
De Joodse bevolking leeft verspreid door het hele land, met grote concentraties in de steden zoals Tel Aviv, in en rond het westelijke deel van Jeruzalem, langs de kusten en in de valleien van Galilea. de Palestijnen, van wie in 2006 de meerderheid in Israël geboren was. Als Palestijnse Israëliërs vormen zij 21%.
De twaalf stammen van Israël
Het Beloofde Land werd zo opgedeeld dat iedere stam een eigen grondgebied kreeg. Jozef en Levi kregen geen land, maar in plaats daarvan werden twee zoons van Jozef (Efraïm en Manasse) als stammen gerekend, waarmee het aantal twaalf bleef.
De naam Palestina verwijst naar de Filistijnen, een volk dat zich hier aan het eind van de Bronstijd vestigde. Hun cultuur is verloren gegaan. Een oudere benaming voor dit gebied is Kanaän, de inwoners ervan waren Kanaänieten.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië. De grenzen van de huidige staten waren in het Ottomaanse Rijk niet herkenbaar.
De Israëlieten waren volgens de Bijbel onderverdeeld in twaalf stammen, die allen een zoon van Jakob als stamvader hadden. Jozef had geen stam naar zich vernoemd. In plaats daarvan waren zijn zonen Efraïm en Manasse de stamvaders van hun eigen stam.
Palestina wordt door enkele landen niet erkend waaronder Israël, Myanmar, Panama en Armenië. Palestina is lid van de Arabische Liga, Organisatie voor Islamitische Samenwerking, Unie voor het Middellandse Zeegebied, Beweging van Niet-Gebonden Landen en UNESCO.
De hoofdgod Dagon van de latere Filistijnen, die door de Israëlieten gedemoniseerd werd, was mogelijk dezelfde of alleszins van de vruchtbaarheidsgod afgeleid. Dagon kwam uitdrukkelijk voor in Filistijnse opvattingen over dood en leven na de dood.
Het Israëlisch-Palestijns conflict is de strijd om de soevereiniteit over het historisch Palestina sinds de opkomst van het zionisme in het begin van de twintigste eeuw. Sinds de stichting van de staat Israël in dit gebied heeft deze strijd zich ontwikkeld tot een conflict tussen deze staat en de Palestijnen.
In de Arabische wereld is Israël alleen erkend door Egypte, Jordanië en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Sinds de oprichting van de Arabische Liga in 1945 wordt Israël door andere Arabische landen geboycot.
Tot dusver hebben, inclusief Vaticaanstad, 137 landen in de wereld Palestina als staat erkend. Nederland stemde op 29 november 2016 met vijf stemmen verschil (71 om 76) tegen de erkenning.
Opkomst zionisme
De zionistische ideologie werd hoofdzakelijk ontwikkeld door joden in Midden-Europa. De feitelijke emigratie naar Palestina in de 19e en vroege 20e eeuw vond vooral plaats vanuit Oost-Europa, waar discriminatie en vervolging van joden het hevigst was.
De Joodse bevolking leeft verspreid door het hele land, met grote concentraties in de steden zoals Tel Aviv, in en rond het westelijke deel van Jeruzalem, langs de kusten en in de valleien van Galilea. de Palestijnen, van wie in 2006 de meerderheid in Israël geboren was. Als Palestijnse Israëliërs vormen zij 21%.
Antizionisme is politiek verzet tegen het zionisme, een internationale politieke beweging die een Joods thuisland of Joodse staat voor het Joodse volk in Eretz Israël voor ogen heeft in het Bijbelse Heilige of Beloofde Land, in het vroegere Judea en Koninkrijk Israel.
Palestijnen stammen uit het gebied dat bekend staat als "Historisch Palestina", dat geen eenduidige geografische grenzen had, maar grotendeels overkomt met het gebied dat nu Israël heet, tezamen met de Bezette Palestijnse gebieden.
De Filistijnen waren een zeevarend volk dat zich aan het eind van het 2e millennium v. Chr. op de kuststrook in het zuiden van Kanaän vestigde en intensieve contacten lijkt te hebben onderhouden met Alashia (Cyprus), Myceens Griekenland en Minoïsch Kreta.
De Hebreeuwse Bijbel stelt dat de Edomieten afstammen van Esau, de oudere broer van Jakob en neemt een lijst op met stamhoofden uit de periode kort na Esau.
De hoofdgod Dagon van de latere Filistijnen, die door de Israëlieten gedemoniseerd werd, was mogelijk dezelfde of alleszins van de vruchtbaarheidsgod afgeleid. Dagon kwam uitdrukkelijk voor in Filistijnse opvattingen over dood en leven na de dood.
Omdat orthodoxe joden de naam nooit zullen uitspreken, schrijven zij de naam God vaak als G'd of G-d, om te voorkomen dat de naam uitgewist kan worden. De uitspraak is gewoon God.
Het Avondmaal is de enige religieuze feestdag die Jehova's getuigen collectief vieren. Zij noemen dit ook wel "de Gedachtenisviering" en willen deze, net als de quartodecimanen uit de Oudheid, houden op de avond van de 14e nisan volgens de eerste-eeuwse Joodse maankalender.
Jehova's getuigen vieren geen kerkelijke feestdagen omdat deze als van heidense oorsprong worden beschouwd. Ook de meeste andere feestdagen vieren ze niet. Het verbod op de viering van verjaardagen stamt uit het jaar 1920.
Betekenis. Met de christelijke viering wordt, evenals met de joodse viering, de uittocht uit Egypte (de exodus) herdacht, zij het metaforisch vanuit het werk van God in en door de persoon Jezus als Christus, door christenen beschouwd als de Zoon van God, de beloofde Messias, de Verlosser.
Activiteiten in een koninkrijkszaal
Bij iedere dienst worden twee gebeden uitgesproken en drie liederen gezongen. Het gehele programma, inclusief zang en gebed, duurt 1 uur en 45 minuten. De diensten worden in sommige gemeenten ook opgenomen of in livestream aangeboden.