Vooral het feit dat gerookte zalm antibiotica, chemische kleurstoffen en over chemicaliën, die ziektes kunnen veroorzaken, beschikt. Welke zalm kan je dan wel eten? De gezondste zalm is de wilde zalm uit Alaska, dit omdat het leeft in één van de schoonste oceanen ter wereld met gezonde voeding.
De winnaar
De gerookte zalm van Boni kwam als overwinnaar uit de bus. Eervolle vermelding voor de zalm van Albert Heijn die maar een tiende van een punt minder scoorde.
Maar in termen van gezondheid heeft de wilde zalm een voorsprong. Wilde zalm bevat namelijk meer omega-3-vetzuren, vitaminen, mineralen en minder verzadigd vet en calorieën per portie.
Over het algemeen hebben Schotse kweekzalmen wat dikkere buiken en meer vet. Ze zijn wat vetter dan Noorse kweekzalm. Door het vetpercentage zijn ze wat minder lang houdbaar, ongeveer twee weken.
Goede zalm is verder te herkennen aan een glanzend vel (als het velletje er nog aan zit), stevig vlees en niet te duidelijke witte (vet)lijnen. Het vlees van een slechte zalm is losjes en trekt uit elkaar.
Er is onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van PCB's in wilde zalm en gekweekte zalm. In de meeste studies is gevonden dat gekweekte zalm hogere waarden van PCB's, organische pesticiden, dioxines en andere giftige stoffen bevat dan wilde zalm.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
De zalm wordt gekweekt in Noorwegen en is ASC-gecertificeerd. De keten is gesloten en daardoor transparant, we weten precies wat voor leven de zalm heeft gehad en waar de zalm vandaan komt.
Biologisch gekweekte zalm wordt gezien als topkwaliteit omdat veel van de mogelijke nadelen van andere gekweekte vis hier niet van toepassing zijn: de zalm heeft meer ruimte (de dichtheid is minder dan de helft van reguliere kweek), er worden geen antibiotica of bestrijdingsmiddelen gebruikt, de netten worden niet ...
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
In vis zitten speciale visvetzuren, die goed zijn voor hart en bloedvaten. Ze zitten vooral in vette vis, zoals makreel, zalm, sardines en haring. Het goede nieuws: deze visvetzuren blijven goed behouden bij het inblikken van vis.
De opvolger van de haring is gezond vanwege haar hoge gehalte omega 3 vetten en de vele vitamines die de zalm bevat. Wel is er een verschil tussen wilde zalm en gekweekte zalm. Wilde zalm, die vooral garnalen en planktonkreeftjes eet, is gezonder dan gekweekte vis.
Het verschil in calorieën
Door het verschil in voeding, is wilde zalm veel minder vet dan kweekzalm en daardoor bevat wilde zalm ook significant minder calorieën. Het verschil is ook echt wel groot te noemen.
Gekweekte zalm is minder voedzaam
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
'Gewone' of gekweekte zalm
De 'gewone' zalm die we tegenkomen in de supermarkt is gekweekt. Een gekweekte zalm krijgt een beperkte variëteit aan voedsel waardoor de vis een blekere huid krijgt, wat wordt gecompenseerd door de vissen kleurstoffen te geven.
Het vlees van de zalm, ongeacht de herkomst – gekweekte of wilde zalm – is roze omdat de vis een carotenoïde antioxidant opneemt uit voedsel. Carotenoïden zijn een van nature voorkomende groep pigmenten die kleur geven aan het weefsel van een resem organismen.
In het wild komt Atlantische zalm tegenwoordig niet veel meer voor. Rond 1965 werd begonnen met het kweken van Atlantische zalm, als eerste in Schotland en Noorwegen. Heden ten dage wordt zalm gekweekt in Noorwegen, Schotland, Ierland, de Faroër Eilanden, IJsland, Noord-Amerika, Chili en Tasmanië.
Deze vette vis, bekend om zijn mooie roze kleur, is niet alleen rijk aan gezonde eiwitten, maar aan omega-3 vetzuren, die goed zijn voor je hart en voor je hersenen. Ook is zalm rijk aan vitamine D, voor sterke botten. Elke dag zalm op het menu zou voor de meeste mensen te ver gaan.
De rug van de zalm is gewoon zalmfilet toch? Yes, maar dan noemt de Appie het zalmhaas, snijdt het in plakjes en verkoopt het voor €14,99 voor 400 gram. Dames en heren, koop gewoon een hele zalm bij je visboer, ben je goedkoper uit en dan heb je alles van de mooie vis. Ja, ook het zalmhaasje.
Kweekzalmen zijn – net als vleeskippen – doorgefokt op snelle groei, waardoor ze veel sneller groeien dan hun wilde soortgenoten. Dit leidt onder andere tot hartproblemen, misvormingen van de wervelkolom en hogere stressgevoeligheid. Zalmen met misvormingen hebben vaak hun hele leven ernstige last hiervan.
Koud gerookte zalm wordt meestal gegeten als voorgerecht of hapje. Je kunt het bijvoorbeeld tussen wraps doen, of serveren op een broodje of toastje. Het wordt meestal niet als hoofdgerecht gegeten, omdat je het niet kunt opwarmen. Maar je kunt koud gerookte zalm wel gebruiken in warme gerechten.
Let op de ogen, de huid en de geur van de vis. Vis is vers als de ogen van de vis helder en doorzichtig zijn en een beetje bol staan. De huid moet vochtig en glanzend zijn, en de kieuwen rood.
Voor een gezond voedingspatroon is het advies om 1x per week vis te eten, of schaal- en schelpdieren. Kies bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm. Daarin zit het meeste omega-3: een gezond visvetzuur. Een portie van 100 gram bevat ongeveer 7 keer de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.
Verboden. Vette vissoorten zoals sardines, makreel, haring, paling, ansjovis, sprot, tonijn, zalm. Ingeblikte vis, gerookte vis. Gemarineerde vis zoals rolmops, pekelharing.
Roofvissen zoals zwaardvis, marlijn, snoekbaars, tonijn en haai zijn ook minder veilig. Dat komt doordat roofvissen aan het eind van de voedselketen zitten en andere dioxine houdende vissen eten. Deze vissen bevat vooral veel methylkwik. Tonijn bijvoorbeeld kunt u beter niet meer dan één keer per maand eten.