Het beste moment om ze wel te kunnen zien, is in de nacht van zaterdag op zondag, rond 3.45 uur. Er zijn dan bij ons ieder uur ongeveer 40 a 50 meteoren van deze zwerm zichtbaar. Samen met meteoren van andere zwermen, zijn er bij een donkere, heldere hemel zo'n beetje 50 tot 65 'vallende sterren' per uur te zien.
Elk jaar rond 12-13 augustus kun je meteoren ('vallende sterren') zien van de Perseïdenzwerm.
Elke nacht is er een aantal meteoren te zien, meestal zo'n zes tot vijftien per uur. Soms echter zijn er veel meer te zien, als de aarde door een stofwolk in de ruimte trekt. Zo'n passage door de wolk kan enkele dagen tot enkele weken duren en we zien dan meer meteoren dan normaal. We spreken dan van een meteorenzwerm.
Wie de vallende sterren wil zien, moet naar het noordoosten kijken, het liefst vanaf een donkere plek. In steden zijn minder meteoren te zien door lichtvervuiling. Laat opblijven of vroeg opstaan is wel vereist: de piek ligt op zondag 13 augustus om 4 uur 's nachts.
De ruimte tussen de planeten is niet volledig stofvrij. Daarom kun je op een donkere nacht elk uur wel enkele meteoren zien. Maar als de aarde door een heuse stofwolk gaat, krijg je een mooi spektakel. Dan zie je onder gunstige omstandigheden soms tientallen vallende sterren per uur: een meteorenzwerm (film).
Het verschijnsel duurt meestal niet langer dan een paar seconden. Volgens een oud volksgeloof mag je een wens doen wanneer je een vallende ster ziet. 'Vallende ster' is eigenlijk een foute benaming, want het lichtverschijnsel heeft niets met sterren te maken.
Rond 5:45 uur gaat het schemeren en om 6:19 uur komt de Zon op. Over het algemeen zijn de de meteoren van een zwerm niet alleen op de dag van het maximum zichtbaar. Zo is gedurende circa 3,1 dagen rondom het maximum meer dan 50% van het maximale aantal meteoren (22 per uur) van de Perseïden te zien.
De regels rondom het vallende ster wensen zijn duidelijk. Als er een ster valt, mag je een wens doen.In stilte, precies op het moment dat de ster valt en ook na het wensen hou je je kaken stijf op elkaar.
Een vallende ster is helemaal geen ster
Wat wij een vallende ster noemen, is simpelweg een meteoor die verbrandt in de dampkring. Meteoren zijn stukjes steen uit de ruimte, meestal afkomstig van een komeet of planetoïde. Zo'n meteoor kan best een paar meter breed zijn, maar is bij lange na niet zo groot als een ster.
Elk jaar zijn er, zo half augustus, opvallend veel 'vallende sterren' te zien: kleine lichtflitsjes aan de hemel. Het is allemaal te danken aan de komeet Swift-Tuttle die tijdens zijn rondgang om de zon een spoor van stofdeeltjes heeft achtergelaten.
Dagelijks bereikt drie miljoen kilogram meteoriet de atmosfeer, maar de meeste meteorieten verbranden in de dampkring of komen als stof en zandkorrels naar beneden.
Vallende sterren zijn SNEL. Heel snel. Ze schieten de dampkring in met snelheden die tot 100,000 kilometer per uur kunnen oplopen.
Vallende ster spiritueel
Van de Oude Grieken stamt ook af dat je een wens mag doen als je een vallende ster ziet, omdat de Goden dichtbij de aarde zouden zijn. En daarmee was de kans groot dat een wens in vervulling zou gaan. Zie je dus een vallende ster, dan mag je een wens doen!
Vallende sterren zijn normaal ongeveer net zo helder als de meeste sterren. Maar soms zijn ze heel erg fel. Je ziet het weleens in de media: “Vuurbol boven Nederland verschenen.” Meerdere mensen hebben dit dan gezien en er melding van gemaakt. Een vuurbol is ook erg indrukwekkend.
Je herkent Orion al snel aan de 3 sterren die schuin op een rij staan. Dit is de gordel die de jager om heeft.
Ideaal om de Perseïden te spotten: vannacht tot 30 vallende sterren per uur te zien. Deze nacht kan je tot 30 vallende sterren per uur zien. Het is namelijk weer de tijd van het jaar dat de Perseïden zich laten zien, de meteorenzwerm die elk jaar langs de aarde scheert.
Een meteoor of vallende ster is een meteoroïde op ca. 100 km hoogte die met een enorme snelheid (tot tientallen kilometers per seconde) in de atmosfeer van de Aarde terechtkomt. Soms heeft men het over het stofdeeltje maar een meteoor verwijst naar de lichtflits die wordt veroorzaakt door een meteoroïde.
De kolossale reuzenmeteoriet die 66 miljoen jaar geleden een eind maakte aan de heerschappij van de dinosaurussen, was mogelijk niet alleen. Vrijwel tegelijkertijd sloeg er voor de kust van Afrika een kleiner hemellichaam in, dat een krater achterliet op de oceaanbodem.
Hoe groot is de kans dat een meteoriet op aarde inslaat? De kans dat zo'n stuk steen de atmosfeer inkomt en als een meteoriet inslaat op aarde, is heel erg klein. Een regenstorm aan meteorieten is dan ook extreem onwaarschijnlijk.
Om een idee te geven: een stukje teruggevonden Marsmeteoriet heeft vandaag een gemiddelde marktwaarde van zo'n 1.000 euro per gram. Dat is méér dan de gramprijs voor goud, overigens iets wat ook in meteorieten voorkomt.
NASA vergeleek de afbeeldingen met foto's die werden genomen na de laatste grote inslag op Jupiter, de komeet Shoemaker-Levy 9 in 1994. Zo kwam de NASA tot de conclusie dat de klap moet zijn veroorzaakt door een asteroïde. Het stuk ruimtepuin was waarschijnlijk afkomstig van asteroïdengordel in de buurt van de planeet.
“Het hoogtepunt van de Perseïden vindt dit jaar plaats in de nacht van 12 op 13 augustus”, vertelt Bout. “De meeste vallende sterren zullen rond 04.00 uur te zien zijn.
De kleur van een meteoor wordt bepaald door de ionisatie in de atmosfeer (die weer afhangt van de snelheid van de meteoroïde) en door de samenstelling van de meteoroïde zelf: rood kan wijzen op silicium, oranje op natrium, geel op ijzer, blauw/groen op koper of magnesium en paars op kalium of calcium.