Snoeiafval van taxus en gouden regen is giftig, maar ook bijvoorbeeld klimop en laurier. Ook houtwallen (eikenblad, vogelkers) vormen een risico, evenals veelvoorkomende akkeronkruiden zoals melganzevoet en nachtschade-achtigen.
Het eten van gevlekte scheerling, heermoes, herfstijloos, herik, hondspeterselie, scherpe boterbloem (zie foto), Jacobskruiskruid, boekweit, St. Janskruid, rode klaver, stinkende gouwe, veldzuring, vingerhoedskruid, waterscheerling, wolfsmelk en zwarte nachtschade kunnen gezondheidsklachten bij runderen veroorzaken.
Gevolgen voor dieren
De plant is mild giftig. Inname van kleine hoeveelheden veroorzaakt geen vergiftiging. De saponinen zijn irriterend voor het maagdarmslijmvlies, en inname van relatief grote hoeveelheden kan maagdarm effecten veroorzaken, zoals koliek, braken en diarree.
De (soms beschimmelde) nootjes van de beuk bevatten oxaalzuur, thiaminase en de zeepachtige stof fagine. Deze stoffen kunnen vergiftigingsverschijnselen veroorzaken wanneer het paard er grote hoeveelheden van binnenkrijgt.
De Gevlekte scheerling bloeit met witte schermen in bermen en langs bosschages. De tot 2 meter hoog wordende planten vallen op door hun stevige stengels met rood-bruine vlekken en meervoudig geveerde bladeren met bladschedes. Ze staan op rijke en vochtige grond.
Gifsumak is de giftigste plant van Nederland en groeit alleen op de Vangdijk in Friesland.
De giftige verwanten van het fluitenkruid bloeien gelukkig wat later: vanaf mei tot en met augustus. De gevlekte scheerling herken je vooral aan z'n muizengeur en de purperen vlekjes op de stengel. De waterscheerling is minder algemeen dan het fluitenkruid en groeit voornamelijk naast watertjes.
De vruchten van thuja's zijn droge kegels en geen smakelijk uitziende vruchten, zoals de bessen aan vrouwelijke taxussen. De kans dat een kind giftige onderdelen van de thuja in zijn of haar mond stopt is dus vrij klein. Voor een kindvriendelijke tuin is de thuja een veilige keuze.
Deze ernstige spieraandoening kan optreden na het eten van esdoornbladeren, -zaden en/of -spruiten waarin de giftige stof hypoglycine A zit. In honderden monsters van allerlei esdoornsoorten hebben zij onderzocht in welke soorten het gif wel of niet voorkwam. Bij de gewone esdoorn werd het gif aangetroffen.
Het gif kan in bladeren, bessen, zaden, vruchten of in het hout zitten. De ene boom geeft meer risico dan de ander, ook de hoeveelheid van inname speelt een rol. De meest beruchte bomen zijn: Taxus, Buxus en Esdoorn. Deze lijst is niet compleet met alle giftige bomen en struiken, dit zijn enkel een aantal voorkomende.
Sperziebonen en snijbonen hebben een hoge voedingswaarde, maar bevatten een bittere stof waardoor de koeien dit product minder graag opnemen. Rauwe bonen bevatten antitrypsine wat de eiwitopname remt. Daarom wordt humaan geadviseerd bonen altijd minimaal 5 minuten koken om de antitrypsine-activiteit te verwijderen.
Uit onderzoek is gebleken dat zowel runderen als paarden ervan eten. Wanneer het wordt verwerkt in hooi, kan consumptie van heermoes leiden tot vernietiging van vitamine B1, met verlamming van de achterpoten tot gevolg.
De wonderboom komt oorspronkelijk uit Oost-Afrika en Indië, maar wordt vandaag de dag overal ter wereld gebruikt als sierplant. De plant is volgens het Guiness Book of World Records de meest giftige plant ter wereld. Alle delen van de plant zijn giftig. De vruchten van de boom bevatten het gif ricine.
Koeien zijn gevoelig voor diverse kruiden en giftige planten. Het eten van gevlekte scheerling, heermoes, herfstijloos, herik, hondspeterselie, scherpe boterbloem, Jacobskruiskruid, boekweit, St.
De liguster is extreem giftig, het eten van deze struik kan binnen enkele uren fataal zijn. Symptomen zijn kort na het eten van liguster diarree, koliek, verminderde coördinatie, stuiptrekkingen, koorts en een versnelde ademhaling en hartslag.
Coniferen zijn giftig voor de meeste dieren, maar niet voor elke diersoort. Zo kunnen vogels de besjes van de taxus wel zonder problemen eten. Dat komt omdat de maag van een vogel het omhulsel van de pit intact laat, waardoor de stof taxine niet in hun systeem terecht kan komen.
Alle delen van de buxus bevatten giftige stoffen die vrij snel kunnen leiden tot de dood van een dier dat ervan heeft gegeten. Zeer kleine hoeveelheden kunnen geen kwaad, maar als dieren van de buxus gaan eten, nemen ze al gauw teveel in. Hoe kleiner het dier, hoe minder het zal kunnen verdragen.
De uitgang -doorn is afgeleid van het Germaanse 'teer', dat zowel boom als hout betekent. Zo is ook het Engelse 'tree' van 'teer' afgeleid. 'Es' is een oud Germaans woord voor 'speer' en ook voor 'scherp'. De esdoorn is dus de boom met speren-hout, uit de tijd dat bomen genoemd werden naar de houttoepassing.
Coniferen groeien overal, in bossen, tuinen, langs weides en als hagen. Vooral de naalden en de takken van de conifeer zijn gevaarlijk voor paarden. Het eten hiervan kan resulteren in benauwdheid, abortus, diarree, hartstilstand, bloedingen, niet- en blaasaandoeningen en nierbeschadiging.
De meeste coniferen zijn dus gelukkig niet giftig, maar de vrouwelijke variant van de taxus is dat helaas wel. Dat is namelijk een plant waaraan giftige rode besjes kunnen hangen.
De taxus baccata is giftig voor zowel mens en dier. Kleine kinderen kunnen ziek worden van taxine en ook voor dieren is het gevaarlijk. Grazende dieren zoals vee en paarden kunnen zelfs overlijden na het eten van taxus naalden of bessen.
Het klinkt misschien wat vreemd, maar de takken van een thuja, en dus ook levensboom 'Brabant', zijn giftig.
Gevaar berenklauw
Hoe giftig is de reuzenberenklauw? De berenklauw is niet zo giftig als sommige andere planten, maar de sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur.
De stengels van de gewone jonge berenklauw zijn eetbaar. Je kunt de berenklauw oogsten als de plant circa 20 centimeter is. De stengels doen qua smaak denken aan een combinatie van mandarijn, kokos en komkommer. Ook kun je ervoor kiezen om de plant dan in zijn geheel eten.
Fluitenkruid giftig: Nee, Fluitenkruid is niet giftig. Dit plantje is zelf goed eetbaar. De bloemetjes van Fluitenkruid hebben een kruidige smaak en het blad heeft de smaak van Kervel. Ietwat scherper dus.