Honing (of verouderd: honig) is een natuurlijke vloeibare zoete substantie die ontstaat als honingbijen en/of honingmieren nectar uit bloemen verzamelen en deze vervolgens omzetten. De nectar wordt zowel door toevoegen van enzymen als door indikking door verdamping omgezet naar honing.
In Nederland hebben we slechts een soort honingbij, Apis mellifera, en dit is een beetje een geval apart. Honingbijen worden verzorgd door imkers. Zij zijn door mensen in Nederland geïntroduceerd vanwege, de naam zegt het al, de honing.
Dat is geen Saharazand, zoals veel mensen denken, maar poep van honingbijen die allemaal tegelijk uit hun winterkorven komen. Dat schrijft bijendeskundige Bram Cornelissen woensdag op Natuurbericht.nl. Bijenhouders noemen de dag dat bijna alle bijen tegelijk hun ontlasting laten vallen, de reinigingsvlucht.
Honingbijen zuigen nectar uit bloemkelken. Met de nectar in hun honingzak vliegen ze terug naar de bijenkorf. Daar zuigen werkbijen de nectar op en kauwen erop. Daardoor verandert de suiker die in de nectar zit glucose en fructose.
Bijen zijn hardwerkende, goed georganiseerde en nuttige dieren. Ze vliegen van bloem naar bloem om nectar en stuifmeel te verzamelen. Dat is hun voedsel en daarmee maken ze ook de honing die wij zo graag eten. Hier is de koninginnebij met de kleine larven.
Maken wespen honing? Er is maar één enkel simpel antwoord op deze vraag: NEE! Hoewel wespen – net zoals bijen – nectar drinken, zijn ze fysisch niet in staat om deze om te zetten in honing. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ze niet van honing houden: soms stelen wespen grote hoeveelheden honing uit bijenkorven.
De wetenschappelijke naam Apis mellifera betekent letterlijk bij (apis) die honing draagt (melli-fera). De honingbij behoort tot de familie van de bijen (Apidae), deze familie van vliesvleugelige insecten wordt vertegenwoordigd door ongeveer 20.000 soorten.
Honing is een zoete kleverige substantie die geproduceerd wordt door bijen. Bijen halen nectar uit bloemen. Een honingbij moet zo'n 200 tot 1500 bloemen bezoeken om genoeg nectar te verzamelen om het honingmaagje te vullen. In de maag wordt de nectar door enzymen omgezet in honing.
Bijen hebben speciale klieren, waarmee ze honing omzetten in was. Dit wordt het zweten van de bij genoemd. De bijen hebben klieren in hun achterlijf waarmee ze was zweten. Dit gebeurt in groepsvorm en kost de bij erg veel energie.
Honing is de zoete substantie die door honingbijen gemaakt wordt van de nectar van bloemen. Het is niet veganistisch, omdat het door dieren gemaakt wordt.
Om een honingraat te maken hebben de bijen, bijenwas nodig. Dat produceren ze zelf, met hun wasklieren. Met die was kunnen de bijen de kamers bouwen. Ze gebruiken hun bek om de vormen te maken en zo bouwen ze nog veel meer kamers.
Bijen zijn dus onwijs druk met eten zoeken, oftewel nectar uit bloemen. Kom maar mee. Met hun tong zuigen ze daar de nectar uit. Dan hebben ze de nectar in hun mond en dan heb is er een andere werkbij, heb ik even een vrijwilliger nodig a.u.b. en ze spugen de nectar in de bek van een andere bij.
De honingbij wordt door imkers gehouden in bijenkasten en is daarom niet echt als een wilde diersoort te beschouwen. De overige bijensoorten beschouwen we wel als 'wilde' bijen, omdat zij niet door de mens verzorgd worden.
Hommels zijn namelijk groter en hebben meer haar op hun lichaam. Dit maakt ze beter geschikt voor bestuiving dan bijen. Verder produceren hommels, in tegenstelling tot bijen, geen honing.
Er zijn heel veel verschillende soorten honing. Één ding hebben ze gemeen: het komt allemaal van bijen. Bloemenhoning is dus niet anders dan fruithoning. Het enige verschil dat er is, is de plek waar de nectar vandaan komt.
Soms wordt honing 'bijenkots' genoemd, maar dit klopt niet. Bijen slaan de nectar op in de honingmaag dat dienst doet als tijdelijke opslagplek van de verzamelde nectar. Hieruit wordt de nectar wel omhoog gehaald, maar hier wordt het niet verteerd. De plek waar de bij zijn eigen eten verteerd is de middendarm.
Er wordt een gat in gemaakt waar de bijen in en uit kunnen vliegen en dat als luchtgat dient. In de uitgeholde cilindervormige ruimte aan de binnenkant worden vaak enkele houten stokken dwars geplaatst om de bijenraten die de bijen gaan bouwen te stutten.
Herbiciden op basis van azijnzuur zijn schadelijk voor waterorganismen. Daarom mag je ze niet gebruiken in de buurt van waterlopen, afvoerputjes en riolen. Azijn is ook schadelijk voor bijen. Om hen en andere bestuivende insecten te beschermen, mag je producten met azijn niet gebruiken in de buurt van planten in bloei.
Er is nog een belangrijk verschil tussen echte honing en honing uit de supermarkt. Honing van goede kwaliteit gaat op de duur kristalliseren, – ook wel versuikeren genoemd. Honing uit de supermarkt zit vaak in knijpflacons. De fabrikant wil voorkomen dat de honing in een knijpflacon kristalliseert.
Zoals eerder genoemd worden vooral tijm-, heide- en manukahoning als gezondere opties gezien. Deze soorten zijn donker van kleur en onderzoek van een Sloveense universiteit wijst uit dat donkere honingsoorten meer voedingsstoffen en antioxidanten bevatten dan lichte honing.
De lekkerste honing: we hebben het getest!
In onze test scoorden met name Acacia honing en zonnebloemhoning hoog. We vermoeden dat dit te maken heeft met de zoete smaak.
Een bij is een insect dat honing en bijenwas maakt.