Het ICBS, het Israëlisch Centraal Bureau voor de Statistiek, schat de bevolking van Israël op 31 december 2021 op 9,449 miljoen inwoners. Ongeveer 74 procent van hen is Joods, circa 21 procent Arabisch.De overige 5 procent bestaat uit niet-Arabische christenen en mensen van wie de religie niet bekend is.
Volgens de officiële statistieken wonen er in Israël twee etnische groepen: Joden en Arabieren. Voor buitenstaanders lijken de Joden in Israël een homogene groep. De alledaagse taal van de Joden is modern Hebreeuws.
De Israëlische bevolking is voor 74% Joods (Joods), wat zowel een etniciteit als een religie is, en voor 21% Arabisch . Israëlische Arabieren zijn niet-Joodse mensen uit Israël die etnisch gezien afkomstig zijn uit het Midden-Oosten. De meeste Arabieren zijn moslim, maar er zijn ook christelijke en Druzische minderheden onder hen.
De Druzen vormen een vrij onbekende etnisch-religieuze groep in het Midden-Oosten. Er leven in totaal ongeveer 600.000 Druzen in het noorden van Israël zoals Carmel en de Golan, Libanon, Jordanië en Syrië.
De Joodse bevolking leeft verspreid door het hele land, met grote concentraties in de steden zoals Tel Aviv, in en rond het westelijke deel van Jeruzalem, langs de kusten en in de valleien van Galilea. de Palestijnen, van wie in 2006 de meerderheid in Israël geboren was.
De oude Israëlieten worden beschouwd als nakomelingen van de oorspronkelijke Kanaänitische bevolking die lange tijd woonden in de zuidelijke Levant, Syrië, het oude Israël en de Transjordaanse regio.
De Joden in de wereld kunnen grofweg worden verdeeld in de groep Asjkenaziem en de groep Sefardiem. Het laatste woord komt van de Hebreeuwse benaming voor Spanje: Sefarad. De Sefardische Joden komen dan ook uit Spanje en Portugal maar ook uit de andere landen rond de Middellandse Zee zoals Tunesië en Marokko.
Relatie met Joodse Israëliërs
Sinds de oprichting van de staat Israël hebben de Druzen solidariteit met Israël getoond en afstand genomen van Arabisch en islamitisch radicalisme. Israëlische Druzenburgers dienen in de Israel Defense Forces.
De druzen vormen een religieuze minderheid die een mystieke vorm van de sjiitische islam beoefenen maar dit op een manier die als blasfemisch beschouwd wordt door soennieten en sjiieten.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Joden zijn een aparte etniciteit vanwege een combinatie van gedeelde culturele, historische en voorouderlijke banden. Hieronder staan enkele voorbeelden van belangrijke factoren die Joden tot een etniciteit maken: Gemeenschappelijke voorouders: Veel Joden traceren hun voorouders tot de oude Israëlieten, die het historische Land van Israël bewoonden.
De afgelopen jaren hebben honderden personen uit etnische minderheden zich elk jaar bij de IDF aangesloten. De personeelsafdeling van de IDF meldt dat de aantallen in vijf jaar tijd zijn verdrievoudigd. Van de minderheden die dienen, is 65% bedoeïen, 20% christen en 15% (slechts een paar dozijn) moslim.
De welvaart van Israëls geavanceerde economie zorgt ervoor dat het land een geavanceerde verzorgingsstaat heeft, een krachtig, modern leger dat naar verluidt over een volledige nucleaire triade beschikt, een moderne infrastructuur die vergelijkbaar is met die in ontwikkelde landen, en een hightechsector die zich kan meten met de concurrentie in de siliciumsector.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië.
Israël heeft altijd sterk de klemtoon gelegd op de mechanisering van de landmacht, de enige methode om met een beperkt reservoir aan manschappen voldoende gevechtskracht te ontplooien. Het land beschikt over ruim 4000 tanks, sterkte van de pantserstrijdmacht is na mobilisering groter dan die van de Verenigde Staten.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
Bepaalde aspecten van het geloof, zoals de zielsverhuizing tussen aanhangers en de incarnatie, werden door soennitische en sjiitische moslims gezien als ketters of kufr (ongeloof) en vreemd, maar droegen bij aan de solidariteit onder de Druzen, die in 1046 hun religie sloten voor nieuwe bekeerlingen vanwege de dreiging van vervolging .
Alevieten geloven erin dat in de tijd van Mohammed ook met man en vrouw samen in een ruimte werd gebeden. Deze scheiding tussen man en vrouw zou volgens de Alevieten pas veel later, in de tijd van de Omajjaden zijn ontstaan. Regels als bidden, vasten of pelgrimages worden binnen het alevitisme anders geïnterpreteerd.
Zo'n driekwart van de bevolking is Joods, en iets meer dan 20 procent is Arabisch. Daarnaast zijn er kleinere bevolkingsgroepen en religies in Israel, zoals Druzen en Arameeërs. Zowel binnen het Joodse als het Arabische bevolkingsdeel bestaan religieuze en etnische verschillen.
Ze identificeren zich grotendeels met Israël en worden gerekruteerd in het Israëlische leger met de term "bloedverbond" die vaak wordt gebruikt om de relatie tussen Israëlische Druzen en Israëlische Joden te beschrijven. Als onderdeel hiervan hebben veel Druzen voor Israël gevochten in de oorlogen tegen Arabische buren en de Palestijnen .
“Sinds de oprichting van ons geloof, werden we al vervolgd,” zegt hij. “Daarom heeft God ervoor gekozen om er een geheime religie van te maken, niet wij.” De Druzen doen geen enkele moeite om buitenstaanders te bekeren, en ze accepteren alleen iemand als een van hun eigen mensen wiens ouders allebei Druzen waren .
Hoewel de Druzenreligie verschilt van de hoofdstromingen in de Islam en het Christendom , zijn er toch elementen van beide religies in verwerkt en worden veel van hun figuren geëerd, waaronder de Maagd Maria.
Jezus als messias of profeet
Volgens het Nieuwe Testament waren er Joden die tijdens Jezus' leven dachten dat hij de messias of een profeet was. Deze volgden hem op zijn reizen of kwamen van heinde en verre om hem te ontmoeten, naar hem te luisteren of een zegen van hem te ontvangen.
Het hindoeïsme heeft niet één enkele stichter, dus het is moeilijk te zeggen wanneer het precies is ontstaan. Het wordt echter vaak gezien als de oudste religie ter wereld, omdat het hindoeïsme is gebaseerd op geschriften die bijna 4000 jaar oud zijn.