Behandeling. In het begin kunnen pijnstillers en ontstekingsremmers helpen bij het verminderen van de pijn. Andere medicijnen die kunnen helpen tegen de pijn zijn amitriptyline, pregabaline, gabapentine en duloxetine.
In de meeste gevallen probeert een chiropractor de zenuwbeknelling te verhelpen door het uitoefenen van handmatige druk op de punten van het lichaam waar de beknelling zich bevindt. Op die plek vergroot de bewegelijkheid, waardoor er ruimte ontstaat voor de beknelde zenuw.
Heb je pijn door een of meer zenuwen in de wervelkolom? Dan kan de anesthesioloog/pijnspecialist de zenuw behandelen. Welke behandeling je precies krijgt hangt af van je klachten. Vaak kan op basis van een MRI en in overleg met de neuroloog of neurochirurg bepaald worden welke zenuwwortel behandeld moet worden.
In sommige gevallen raakt een zenuw, die na verwonding is gehecht, na enkele weken bekneld door llittekenweefsel dat in de wond ontstaat. Er ontstaan dan klachten van tintelingen en pijn. Meestal verdwijnen de klachten weer vanzelf als het littekenweefsel na 3 maanden zachter wordt.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
Ook een beknelde zenuw kan de bewegingsvrijheid in een gewricht beperken. Massage is een ideaal middel om spieren en bindweefsel weer ontspannen en soepel te maken. Maar uitsluitend massage van de pijnlijke plek zal doorgaans niet tot een blijvende verbetering leiden.
MRI staat voor magnetic resonance imaging: beeldvorming met behulp van een sterk magnetisch veld. Een MRI-scan geeft een veel 'scherpere' afbeelding dan een CT-scan. Vooral de aantasting of beknelling van bepaalde zenuwen kan soms met een MRI goed in beeld worden gebracht.
Wanneer de klachten blijven bestaan kan de beknelde zenuw met een operatie worden vrijgemaakt. Daardoor krijgt de zenuw wat meer ruimte.
Voorbeelden zijn carbamazepine, gabapentine, lamotrigine en oxcarbazepine. Pregabaline vermindert de prikkelbaarheid van de zenuwen. Hierdoor versturen de geïrriteerde en beschadigde zenuwen minder prikkels naar de hersenen, zodat pijnklachten verminderen. Baclofen is een spierverslapper.
Zenuwpijn is heel vervelend en kan weken tot maanden blijven. Vaak verdwijnt de pijn ook weer. Je kunt samen met je huisarts kijken wanneer je minder medicijnen kunt gaan gebruiken of ermee kunt stoppen. Probeer door te gaan met de dingen die je elke dag doet.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Door een kleine prikkel kan de pijn flink verergeren. Denk bijvoorbeeld aan het zachtjes aanraken van de huid. Soms wordt de plek ook zonder aanraken veel gevoeliger. Als de pijn lang aanhoudt, kan het gebied van de pijn zich uitbreiden.
Hernia is een aandoening van de rug waarbij de tussenwervelschijf uitstulpt. Hierbij kunnen zenuwen bekneld raken, waarbij ernstige pijn kan ontstaan, of zelfs uitval van de zenuw, resulterend in spierfunctieverlies. Bijvoorbeeld het onvermogen de voet naar de scheen toe te trekken of een 'doof' gevoel.
De osteopathische behandeling bij klachten aan de ledematen focust op het vrijmaken van de beknelde zenuw en het opheffen van blokkades in de bewegingsketen. Elke zachte manuele behandeling is er kortom op gericht de doorbloeding te verbeteren en de spanning te verminderen.
Tijdens de behandeling ligt u op uw buik onder een röntgenapparaat. Eerst zoekt de pijnspecialist de beknelde zenuw op die waarschijnlijk zorgt voor de pijn in uw been. Daarna wordt met een injectienaald verdovingsvloeistof rond de zenuw gespoten. Meestal doet dit niet echt pijn.
De reden hiervoor is dat wanneer je in bed ligt het bloed naar je hoofd stroomt.Dit extra bloed in je kaakgebied kan de druk en pijn verhogen, waardoor je de kiespijn nóg meer voelt. Bovendien is er 's nachts een stuk minder afleiding, waardoor je je gaat focussen op de pijn die je voelt.
U kunt pijnstillers met een remmend effect op de zenuwprikkeling gebruiken. Bijvoorbeeld gabapentine of amitriptylline. Het helpt soms ook om de zenuwstompjes (aan voor en achterzijde van het been) te masseren.
Lopen en bewegen is goed, want alleen door beweging bouwt u kraakbeen op. Bij blijvende klachten kunt u zich verder laten onderzoeken via de revalidatiearts.
Andere medicijnen helpen wat beter tegen de pijn. Bewegen is goed, ook bij pijn. Wordt de pijn erger, stop dan. Probeer zo veel mogelijk uw dingen te blijven doen.
Het herstel van de zenuw kan afhankelijk van de plek van beschadiging maanden tot anderhalf jaar duren. Sommige patiënten voelen tijdens het herstel elektrische prikkels in de baan van de zenuw. Dit voelt soms prettig, omdat dit het gevoel geeft dat er iets gebeurt.
Ga op uw rug liggen, buig de knieen en zet de voeten plat op grond. Kantel het bekken achterover en maak een bruggetje, zodat het bovenlichaam in het verlengde van de bovenbenen ligt. Houd 5 tellen vast en rol daarna wervel voor wervel af. Ga op uw rug liggen, buig de knieën en zet de voeten plat op de grond.
De pijn neemt toe tijdens lopen, vooral bij dragen van strakke schoenen en vermindert als de schoen wordt uitgedaan en bij massage van de voet. Verder hebben patiënten het gevoel dat er “iets zit” of “iets verschiet”. Vaak is er ook een doof gevoel in de twee tenen die grenzen aan het Morton's neuroom.
Met een zenuwechografie kunnen we zien of er bijvoorbeeld in uw arm of been een zenuw in de knel zit. Het onderzoek gebeurt met geluidsgolven die in beelden worden omgezet.
Bij 1 van de 3 mensen is geen duidelijke oorzaak te vinden. Een arts in het ziekenhuis (een neuroloog) onderzoekt uw lichaam en bloed. Soms is er ook een onderzoek van uw spieren en zenuwen nodig.
Door de ontwikkeling van verbeterde echo-apparaten is het tegenwoordig ook mogelijk om zenuwen in armen, benen en nek af te beelden. Hierdoor kan bijvoorbeeld gezien worden of de zenuw verdikt, bekneld of beschadigd is.