Auto-immuunziekten Er werden - weliswaar zeldzame - gevallen gemeld waarin eenzelfde patiënt die aan MS lijdt, terzelfder tijd ook een andere auto-immuunziekte vertoont, bv. lupus erythematosus, myasthenie, spondylarthritis ankylopoiëtica, ziekte van Crohn, pemphigus en sclerodermie.
Lupus wordt soms de grote imitator genoemd en vertoont vaak symptomen die lijken op die van een andere ziekte, zoals MS.
MOGAD is een zeldzame auto-immuun ziekte waarbij het afweersysteem zich foutief richt tegen het lichaamseigen eiwit Myeline Oligodendrocyt Glycoproteine (MOG). Het MOG-eiwit maakt deel uit van de myeline beschermlaag rond de zenuwen in het centraal zenuwstelsel. De exacte functie van het eiwit is onbekend.
Multiple sclerose is een auto-immuunziekte, terwijl ALS bij één op de tien mensen erfelijk is door een gemuteerd eiwit. MS heeft meer mentale beperkingen en ALS heeft meer fysieke beperkingen. MS in een laat stadium is zelden slopend of fataal, terwijl ALS volledig slopend is en leidt tot verlamming en de dood.
Een persoon met MSA heeft veel langzamere bewegingen dan normaal (bradykinesie) . Dit kan het moeilijk maken om dagelijkse taken uit te voeren. Beweging is moeilijk te initiëren en de persoon zal vaak een kenmerkende langzame, schuifelende gang hebben met hele kleine stapjes. Sommige mensen kunnen ook stijve en gespannen spieren hebben.
Wat is myelin oligodendrocyt glycoproteïne antilichaamziekte? Myelin oligodendrocyt glycoproteïne antilichaamziekte (MOGAD) is een neurologische, immuun-gemedieerde demyeliniserende aandoening van het centrale zenuwstelsel die ontsteking en mogelijke schade veroorzaakt in de oogzenuw, het ruggenmerg, de hersenen en/of de hersenstam.
Neuromyelitis optica of NMO(SD) is een zeldzame auto-immuunziekte die ontstekingen en beschadigingen van zenuwcellen (astrocyten) veroorzaakt in de oogzenuw (neuritis optica), het ruggenmerg (myelitis transversa) en de hersenen.
Tot deze ziekten behoren subcorticale dementie, ataxie, progressieve spastische paraparese, familiale neuro-immunologische stoornissen en leukodystrofieën .
Het Epstein-Barr-virus, afgekort ook wel EBV, is de veroorzaker van de ziekte van Pfeiffer. Het staat bekend als één van de sterkste risicofactoren voor MS. 'Alle mensen met MS hebben infectie met EBV een keer doorgemaakt en wie de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, heeft 2 tot 3 keer meer kans op het ontwikkelen van MS.
Sommige aandoeningen, zoals primair centraal zenuwstelsellymfoom (PCNSL) en progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML) , kunnen klinisch gezien enkele van de symptomen nabootsen die prominent aanwezig zijn bij multiple sclerose. Vroegtijdige behandeling met corticosteroïden kan de symptomen van patiënten bij MS en PCNSL drastisch verbeteren.
De vier vormen zijn: clinically isolated syndrome (CIS), relapsing remitting MS (RRMS), secundair progressieve MS (SPMS) en primair progressieve MS (PPMS). Elke vorm kent een eigen ziektebeeld.
Er zijn ook meerdere infectieuze entiteiten die op MS lijken, waaronder progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML), toxoplasmose, tuberculose, herpes simplexvirus, cytomegalovirus, varicella zostervirus, epstein-barrvirus, cryptococcus en humaan immunodeficiëntievirus.
Soms kan het lastig zijn om zeker te weten dat je de juiste diagnose hebt gekregen. Het is mogelijk om zowel MS als fibromyalgie te krijgen .
In een ander onderzoek werden antilichamen tegen MOG gevonden bij ongeveer 5% (5/104) van de vooraf geselecteerde volwassen patiënten met MS . Patiënten met MS met antilichamen tegen MOG vertoonden typische MS-laesies op hersen-MRI met gelijktijdige ernstige betrokkenheid van de hersenstam en het ruggenmerg en hadden een ernstig ziekteverloop met hoge recidiefpercentages.
MOGAD is een ziekte van het centrale zenuwstelsel, net als MS. Zenuwontstekingen kunnen onder andere leiden tot blindheid, verlamming en verwardheid. Een aanval kan bij MOGAD ernstiger zijn dan bij MS.
Myelin oligodendrocyt glycoproteïne antilichaam-geassocieerde ziekte, ook bekend als MOGAD, is een zeldzame ontstekingsziekte die het centrale zenuwstelsel aantast. Bij MOGAD valt het immuunsysteem de vettige substantie aan die zenuwvezels in de oogzenuwen, hersenen en ruggenmerg beschermt.
Niet alle mensen met ALS ervaren dezelfde symptomen of dezelfde volgordes of patronen van progressie. Progressieve spierzwakte en verlamming worden echter universeel ervaren. Een geleidelijk begin van progressieve spierzwakte – die over het algemeen pijnloos is – is het meest voorkomende beginsymptoom van ALS.
MS valt gericht myeline aan in een proces genaamd demyelinisatie. Dit zorgt ervoor dat de zenuwen niet meer zo goed functioneren als daarvoor. ALS valt daarentegen eerst de zenuwen aan. Bij ALS begint het demyelinisatieproces later, nadat de zenuwen zijn begonnen met afsterven.
Samenvatting. Multiple systeematrofie (MSA) en multiple sclerose (MS) zijn progressieve neurologische aandoeningen met overlappende klinische tekenen en symptomen. Vanwege het verloop van de ziekte en de leeftijd waarop deze zich voordoet, worden beide aandoeningen echter zelden als differentiële diagnose voor elkaar gesteld .
Spieratrofie kan optreden door ondervoeding, leeftijd, genetica, een gebrek aan fysieke activiteit of bepaalde medische aandoeningen . Atrofie door inactiviteit (fysiologische atrofie) treedt op wanneer u uw spieren niet genoeg gebruikt. Neurogene atrofie treedt op als gevolg van zenuwproblemen of ziekten.