Het Epstein-Barr-virus, afgekort ook wel EBV, is de veroorzaker van de ziekte van Pfeiffer. Het staat bekend als één van de sterkste risicofactoren voor MS. 'Alle mensen met MS hebben infectie met EBV een keer doorgemaakt en wie de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, heeft 2 tot 3 keer meer kans op het ontwikkelen van MS.
Wat is het Epstein-Barr virus? Het Epstein-Barr virus (EBV) is de veroorzaker van de ziekte van Pfeiffer en behoort tot de familie van herpesvirussen. Na een infectie houdt het virus zich levenslang schuil in een specifieke afweercel, de B-cel. Iemand die het virus bij zich draagt merkt hier meestal niets van.
Nu heeft een onderzoek onder leiding van onderzoekers van Stanford Medicine bewezen dat het Epstein-Barr-virus , een veelvoorkomend type herpesvirus, multiple sclerose veroorzaakt door het immuunsysteem aan te zetten het zenuwstelsel van het lichaam zelf aan te vallen.
Erfelijke en omgevingsfactoren in MS. Helaas is nog niet bekend wat de aanleiding is om MS te ontwikkelen. Onderzoekers denken dat een combinatie van erfelijke factoren en factoren uit de omgeving de aanleiding zijn voor MS, al dan niet samen. Zo zijn er aanwijzingen dat virusinfecties een rol spelen.
MS is een ziekte van het centrale zenuwstelsel. Het ziekteverloop en de gezondheidsklachten die iemand krijgt, verschillen per persoon. Het lastige is dat we nog niet precies weten waardoor MS ontstaat. Wel zijn er allerlei behandelingen om de ziekte te remmen en de klachten tegen te gaan.
Hoewel er schimmels zijn aangetroffen in het centrale zenuwstelsel van MS-patiënten, kunnen aanvallen op het immuunsysteem door schimmels in de periferie MS ook verergeren. ITS-sequencing van MS-patiënten en gezonde controles toonde aan dat Aspergillus en Saccharomyces significant waren toegenomen in het darmmicrobioom van MS-patiënten (68).
Er zijn verschillende vormen van MS: relapsing remitting MS, secundair progressieve MS en primair progressieve MS.
Multiple Sclerose (MS) is een ernstige auto-immuunziekte van het centrale zenuwstelsel. De klassieke symptomen zijn: verlammingen, tintelingen, moeilijk stappen, evenwichtsverlies en vele andere. Het zijn beperkingen die ons onverwachts overkomen, langzaam accumuleren en leiden tot toenemende invaliditeit.
Een tekort aan vitamine D kan leiden tot een grotere kans op MS, multiple sclerose.
De ziekte treft vooral jong volwassenen. De diagnose wordt het meest tussen het 20ste en 40ste levensjaar gesteld. Maar MS kan ook al op kinderleeftijd ontstaan, of na het 50ste levensjaar.
MS is absoluut niet besmettelijk. De ziekte kan dus niet worden doorgegeven aan anderen. Het is wel een chronische aandoening.
Ten minste 99% van de mensen met MS is geïnfecteerd met EBV. De meeste mensen die geïnfecteerd zijn met EBV ontwikkelen geen MS, wat betekent dat EBV alleen niet voldoende is om MS te veroorzaken. Het is echter zeldzaam dat iemand MS heeft zonder eerdere EBV-infectie . Het risico op MS is hoger bij personen die infectieuze mononucleosis hebben gehad.
Concluderend ondersteunt een groot deel van het bewijs een rol voor perifere infectie bij het aanjagen van MS-recidief . Dit bewijs komt voort uit zowel indirecte (seizoensgebonden invloed) als directe (bevestigde virale infectie ten tijde van de recidieven) experimentele diermodellen.
Promovenda Octavia Ramayanti deed onderzoek naar kanker in de neus-/keelholte. Het Epstein-Barr virus (EBV) kan bijdragen aan het ontstaan van de kanker en wordt bij veel patiënten aangetroffen.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
EBV is in verband gebracht met een breed scala aan acute neurologische aandoeningen bij kinderen . Encefalitis, meningitis, hersenzenuwverlammingen, mononeuropathieën en vele andere neurologische aandoeningen zijn beschreven sinds de bevestiging van EBV als de etiologie van infectieuze mononucleosis.
Hoge doses van andere vitamines kunnen uw immuunmodulerende, immunosuppressieve therapieën die worden gebruikt om MS te behandelen, tegenwerken. Supplementen die het immuunsysteem stimuleren, moeten in hoge doses worden vermeden. Deze omvatten selenium, zink, B1, B2, foliumzuur, B6, vitamine A, biotine, magnesium, koper en mangaan .
Eet liever geen producten waarin veel suiker, zout of transvet in zit. Deze bewerkte producten kunnen namelijk ontstekingsreacties in het lichaam erger maken. Gebruik voldoende vocht, minimaal 2 liter per dag. Het liefst in de vorm van water, thee of koffie zonder suiker.
Miranda Olding, klinisch verpleegkundig specialist bij MS, schrijft op haar blog dat magnesium effectief kan zijn als ontspanner van het zenuwstelsel en dus kan helpen bij het verminderen van spasmen en zenuwpijn .
De precieze oorzaak van MS is onbekend. Waarschijnlijk zijn er meerdere factoren die samen bepalen of iemand MS krijgt. MS is niet erfelijk, maar erfelijke factoren spelen wel een rol. De 'normale' kans om MS te krijgen is één op duizend (0,1 procent).
U kunt het CBR op de hoogte stellen dat u MS hebt en dat u wilt (blijven) autorijden. Om veilig te kunnen rijden hebt u niet alleen een rij¬bewijs maar ook een verklaring van geschiktheid van het CBR nodig.
Depressie komt voor bij ongeveer de helft van mensen met MS, zowel als een gevolg van de diagnose als een symptoom bij de ziekte. Angst betreft ook ongeveer 50% van de mensen met MS, ofwel gekoppeld aan depressiviteit ofwel op zichzelf.
Hoe vaak en hoeveel je last hebt van je klachten, hangt af van welke soort MS je hebt. Deze vorm van MS komt het meeste voor en heet ook wel RRMS (Relapsing Remitting MS). Hierbij heb je last van aanvallen met klachten. Zo'n aanval heet ook wel een schub of relapse.
'Burned-out MS' (BOMS) is een term die recentelijk is ontstaan in de literatuur over multiple sclerose . Een vroege definitie van BOMS beschreef patiënten met een hoge EDSS-score na een langdurig ziekteverloop die atrofie hadden maar geen ontstekingsactiviteit op MRI (Bhatia & Singh. Ann Indian Acad Neurol 2019;22:131-136).
Spierzwakte merk je vooral in je benen. Ze voelen zwaar aan of je hebt een moe gevoel in je heup. Ook kun je je voet moeilijker optillen: je sleept met je been waardoor je gemakkelijk kunt struikelen. Bij spierstijfheid zijn je spieren stijf omdat je ze altijd een beetje aanspant en moeilijk kunt ontspannen.