De eerste klokken waren (als deze zo genoemd kunnen worden) zonnewijzers waarbij de schaduw van de stift, die zich verplaatst als gevolg van de draaiing van de aarde, een maat voor de tijd aangaf. Via zandlopers en allerlei andere mechanismen werd uiteindelijk het mechanische slingeruurwerk uitgevonden.
Naast kalenders werden gebruikt: de waterklok, de zandloper, kaarsen of olielampen (met een aantal strepen erop) en de zonnewijzer.
Het oudste uurwerk dat gevonden is, stamt uit 1386, en werd gevonden in Engeland; deze hangt nu aan de Salisbury Kathedraal. Met behulp van tandwielen en gewichtjes kon men een klok met wijzers laten draaien en zo het verstrijken van de tijd laten aangeven.
Hoe werd tijd vroeger berekend? Door de zon, de maan en de sterren te bestuderen, bepaalden mensen vroeger welk moment van de dag het was en in welke tijd van het jaar ze leefden. Dat was bijvoorbeeld handig voor de landbouw; om op de juiste tijd te kunnen zaaien en oogsten.
De tijd bijhouden begon met zonnewijzers
Zonnewijzers waren het eerste tijdmeetinstrument. De oudst bekende is van rond 1500 voor Christus. Onze tijd, de uren en minuten, werden bedacht door middeleeuwse astronomen. Zij grepen terug op de Babyloniërs, die telden in zestigtallen in de wiskunde en astronomie.
Toch bestaat de mogelijkheid dat u een keuze moet maken uit de vier meest voorkomende soorten antieke klokken: staande klokken, schouwklokken, wandklokken en koekoeksklokken .
Zonnewijzers . De vroegste bekende tijdwaarnemingsapparaten verschenen in Egypte en Mesopotamië, rond 3500 v.Chr. Zonnewijzers bestonden uit een hoog verticaal of diagonaal staand object dat werd gebruikt om de tijd te meten, een gnomon genaamd. Zonnewijzers konden de tijd meten (met relatieve nauwkeurigheid) door de schaduw die door de gnomon werd veroorzaakt.
De oudste klokken in ons land dateren uit de vroege middeleeuwen. Een geschreven bron over het gieten van klokken komen we tegen in het begin van de 11de eeuw bij de Benedictijner monnik Theophilus. In zijn verhandeling over verschillende kunsten is één hoofdstuk ervan gewijd aan het gieten van klokken.
In de klokkentoren van het Palace of Westminster in Londen hangt een beroemde klok: de Big Ben. Het is met 13.700 kilo een van de zwaarste klokken ter wereld. De klok is zó beroemd dat zelfs de toren waarin hij hangt vaak Big Ben genoemd wordt, terwijl dit eigenlijk de Elizabeth Tower is.
De oudste nog werkende klok ter wereld is de wijzerplaatloze klok uit 1386, of mogelijk eerder, in de kathedraal van Salisbury, Wiltshire, VK . Deze werd in 1956 gerestaureerd, nadat hij 498 jaar lang de uren had geslagen en meer dan 500 miljoen keer had getikt.
Natuurkundig gezien wordt de tijd overal ter wereld bepaald door atoomklokken. Die maken gebruik van de resonantiefrequentie van atomen, die per type atoom altijd dezelfde is. Door een elektromagnetisch veld te creëren dat meetrilt met de frequentie van de atomen, kunnen klokken de tijd met uiterste precisie meten.
De eerste klokken, die enkel in staat waren om uren aan te geven, werden in kloosters geplaatst zodat monniken op gezette tijden konden bidden. Er wordt verondersteld dat de klok in de kathedraal van Salisbury uit 1386 de oudste nog tikkende klok ter wereld is.
Zonnewijzers, die de schaduw van de zon gebruikten om de tijd van de dag aan te geven, waren de eerste tijdwaarnemingsapparaten. Waterklokken, bekend als clepsydras, werden ook gebruikt in het oude Egypte en Griekenland, waarbij de waterstroom werd gebruikt om de tijd te meten .
Griek bedacht minuten
Zij verdeelden de dag in 24 uur, maar hun zonnewijzers en waterklokken waren niet bijster geschikt voor nauwkeuriger tijdmetingen. Het concept van minuten en seconden werd in 150 n. Chr. bedacht door de Griek Ptolemaeus.
De eerste klokken waren (als deze zo genoemd kunnen worden) zonnewijzers waarbij de schaduw van de stift, die zich verplaatst als gevolg van de draaiing van de aarde, een maat voor de tijd aangaf. Via zandlopers en allerlei andere mechanismen werd uiteindelijk het mechanische slingeruurwerk uitgevonden.
De nieuwe tijd is volgens de traditionele indeling de periode in de westerse geschiedenis die volgt op de middeleeuwen (476-1450) vanaf ongeveer 1450.
Het is waar dat de rol van klokken in de middeleeuwse samenleving veel groter was dan tegenwoordig, en we kunnen de dominante invloed ervan op het dagelijkse middeleeuwse leven niet volledig bevatten. Elke kerk had zijn eigen klokken , die op verschillende manieren en bij verschillende gelegenheden werden gebruikt.
Zonnewijzers en waterklokken werden voor het eerst gebruikt in het oude Egypte rond 1200 v.Chr. (of even acceptabel v.Chr.) en later door de Babyloniërs, de Grieken en de Chinezen. Wierookklokken werden in de 6e eeuw in China gebruikt.
Zonder klokken zouden schema's en afspraken volledig afhankelijk zijn van de uitlijning van de sterren en de positie van de zon . Mensen zouden op natuurlijke signalen vertrouwen om te bepalen wanneer ze moeten eten, werken en rusten. Er zou geen spitsuur, geen deadlines en geen tijdsgerelateerde stress zijn.
De mensen gingen over het algemeen vrij kort na zonsondergang slapen, maar ze deden dat in twee perioden. Na vier uur slaap stonden ze op en deden ze huishoudelijke activiteiten of hielden zich bezig met praten, roken en bidden.
De meest algemeen erkende vorm van antieke klok wordt doorgaans aangeduid als een staande klok . Deze vroege Amerikaanse antieke klokken, die onder verzamelaars bekend staan als "tall case clocks" of "tall clocks", variëren in grootte, maar zijn normaal gesproken ongeveer acht voet hoog.
Analoge klokken geven de tijd aan met een traditionele wijzerplaat en bewegende wijzers.Digitale klokken geven een numerieke weergave van de tijd weer . Er worden twee nummeringssystemen gebruikt: 12-uurs tijdnotatie en 24-uursnotatie. De meeste digitale klokken gebruiken elektronische mechanismen en LCD-, LED- of VFD-displays.
Maar de mensen wilde de tijd nog veel nauwkeurig weten. Er werd ijverig gewerkt aan een instrument om de tijd te bepalen en zo werd de eerste klok uitgevonden. De Chinezen vonden 5000 jaar geleden de eerst uit. Een stuk koord werd in olie gedompeld en op gelijke afstand werden knoppen gelegd.