Na een ontkenning (négation) of een hoeveelheid (quantité) verandert het
Bij mannelijke woorden is het 'le' (de/het) of 'un' (een) en bij vrouwelijke woorden is het 'la' (de/het) of 'une' (een). Le en la worden l' wanneer het voor een zelfstandig naamwoord komt die met een klinker of een stille h begint, zoals l'hotel (= het hotel). In het meervoud wordt altijd 'les' gebruikt.
De ontkenning bestaat in het Frans uit twee delen: Je zet het eerste deel van de ontkenning (ne) vóór de persoonsvorm. Het tweede deel van de ontkenning (pas, plus, rien, etc.)zet je direct achter de persoonsvorm.
Als we een onbepaald lidwoord (un, une, des) of een partitief lidwoord (du, de la, de l', des) in een ontkennende zin gebruiken, veranderen we het onbepaalde/partitieve lidwoord in DE of D als het voor een klinker wordt gebruikt . Als we een bepaald lidwoord (le, la, l', les) gebruiken, veranderen we het lidwoord niet. We noemen dit de Pas de-regel.
Wanneer je twijfelt, zoek je gewoon het zelfstandig naamwoord op in het woordenboek. Kijk of er een 'm', een 'v' of een 'o' achter staat. Als een woord mannelijk (m) of vrouwelijk (v) is, betekent dat dat je 'de' moet gebruiken. Is een woord onzijdig (o), dan gebruik je het lidwoord 'het'!
Er zijn drie lidwoorden: de, het en een. Een lidwoord (of: artikel) staat vóór een zelfstandig naamwoord en drukt daarvan de bepaaldheid uit: de en het zijn bepaalde lidwoorden (of: lidwoorden van bepaaldheid); een is het onbepaald lidwoord (of: lidwoord van onbepaaldheid).
Nee.Er is geen relatie tussen contractie en positiviteit/negativiteit van een zin . Ik veronderstel dat in theorie de ontkenning de zin zou kunnen veranderen in een vorm waarin de contractie niet plaatsvindt, maar ik kan geen voorbeeld bedenken (het dichtst dat ik kan komen is dat d'un zou kunnen veranderen in d'aucun, maar ze contracteren allebei).
De standaardvolgorde van een Franse zin is onderwerp + alle werkwoorden + lijdend voorwerp + bijwoordelijke bepaling. Alle werkwoorden komen in het Frans dus bij elkaar te staan. Dit is in het Nederlands bijvoorbeeld niet zo. Bij een ontkenning voeg je nog iets extra's aan de zin toe.
In het Nederlands kun je een ontkennende zin vormen met behulp van het woordje niet. De gebruikelijkste plaats voor niet is tussen het middenstuk en de rechterzijde. Op deze manier ontken je de belangrijkste actie die wordt beschreven door de werkwoorden in de zin.
Als je in het Frans een zin ontkennend wilt maken, vorm dan een 'sandwich' rond het hoofdwerkwoord . 'Ne', of n' voor een klinker of stille h, betekent 'niet' en komt voor het werkwoord, en een ontkennende term wordt erna geplaatst. Il n'aime pas les ordinateurs. Hij houdt niet van computers.
Ontkenning is een psychisch afweermechanisme. Het verschijnsel treedt op als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of helemaal niet te accepteren zijn. De persoon spreekt dan de feiten tegen om het negatieve gevoel niet te hoeven confronteren.
Meestal plaats je de partikels 'ne' en 'pas' rond het vervoegde werkwoord (=persoonsvorm) om de zin ontkennend te maken. Denk aan een hotdog (de persoonsvorm 'aime') tussen een broodje (de partikels 'ne' en 'pas'): 'Je n'aime pas le peintre René Magritte.
In het kort: Tips om Franse lidwoorden te begrijpen!
Als je aan "the" in het Engels denkt, gebruik dan le, l', la of les! Als je aan "a", "an" of "one" denkt, gebruik dan un of une in het Frans en gebruik des voor hun meervoudsvorm. Gebruik geen lidwoorden voor zelfstandige naamwoorden die verwijzen naar het beroep en de religie van iemand.
Un zeg je als het een mannelijk woord is, une bij vrouwelijk. Als het lidwoord voor het woord 'le' is, is het woord mannelijk, en is het 'la' dan is het vrouwelijk (maar dit wist je waarschijnlijk al).
'Des' is het meervoud van 'un' of 'une' en 'les' is het meervoud van 'de' of 'het'. 'Des' kan ook een samentrekking zijn van 'de + les' en kan voor een land komen als er 'van / uit' het land bedoeld wordt.
De Franse grammatica volgt grotendeels de volgorde van onderwerp-werkwoord-object, net als het Engels . Bijvoorbeeld, in een zin als Nous aimons nos voisins ("Wij houden van onze buren"), is het voornaamwoord nous ("wij") het onderwerp, aimons ("houden van" of "houden van") het werkwoord en nos voisins ("onze buren") het object van dat werkwoord.
De standaard volgorde van een Franse zin is: onderwerp + alle werkwoorden + lijdend voorwerp + meewerkend voorwerp + bijwoordelijke bepaling. Het voorbeeld hierboven wordt dus als volgt naar het Frans vertaald. J'ai fait un cadeau à mon petit frère la semaine dernière.
"Bonjour, j'aimerais avoir XYZ s'il vous plaît." of "Bonjour, est-ce que je pourrais avoir XYZ s'il vous plaît?" Met deze twee kan je niets fout doen. EDIT: "Bonjour, je vais prendre XYZ, s'il vous plaît." is ook een goede manier om iets te bestellen, vooral wanneer een ober je vraagt wat je wilt.
Het samengetrokken lidwoord, is, zoals de naam het zegt een combinatie van à en een bepaald lidwoord, of van de en een bepaald lidwoord. Stel nu, je wilt zeggen 'Ik ga naar de winkel' Als je het letterlijk vertaald krijg je: Je vais à le magasin.
Wanneer het voorzetsel à het mannelijk enkelvoud bepaald lidwoord le ontmoet, is er sprake van een samentrekking. Net zoals we eerder zagen met du, is het in contexten waar le “de” betekent niet mogelijk om à le samen te voegen – ze smelten altijd samen tot de Franse samentrekking au.
Bepaalde lidwoorden le, la, les (de, het): gebruikt om te praten over iets specifieks, iets wat al geïdentificeerd is of alles van iets (in algemene zin). La première fille que j'ai prise dans mes bras. Het eerste meisje dat ik in mijn armen hield (dat meisje daar, niet een ander).
De gebruik je bij mannelijke en vrouwelijke woorden en bij meervouden: de man, de commissie, de bond, de huizen. Het gebruik je bij onzijdige woorden in het enkelvoud: het paard, het mannetje. Er zijn helaas weinig regels te geven voor het gebruik van de of het.
Personage wordt meestal als een het-woord gebruikt, maar het kan ook een vrouwelijk de-woord zijn.