Onder Nederlands beheer kwamen Nederlands-Indië, Suriname en enkele eilanden in het Caraïbische gebied. Nederlands-Indië was tot 1949 een Nederlandse kolonie, Suriname was van 1645 tot 1976 onder Nederlands bewind.
Nederland. Ook Nederland had koloniën: Nederlands-Indië (nu Indonesië), Suriname, de Nederlandse Antillen en Nederlands-Nieuw-Guinea. Daarnaast heeft Nederland nog koloniale bezittingen gehad in New York, Brazilië, Dejima, Sri Lanka langs de kust van Guinee en in Zuid-Afrika.
Nederlands-Indië
De eerste Nederlandse bezittingen stammen van de VOC, die onder meer op Java en in de Molukken een aantal eilanden, steden en gebieden bezat. Na de opheffing van de VOC in 1798 gingen ze op de toenmalige Bataafse Republiek over. Na 1800 werden de gebieden officieel Nederlands-Indië.
Nederland had via de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) en de West-Indische Compagnie (WIC) al vroeg koloniën. Koloniën van Nederland waren Nederlands-Indië, Nederlands-Nieuw-Guinea, Suriname en de Nederlandse Antillen (Aruba, Bonaire, Curaçao, Sint-Maarten, Sint Eustatius en Saba).
(Vereenigde Oost-Indische Compagnie – VOC); 1602 tot 1798; werkgebieden: Oost-Indië (nu Indonesië), Japan (Nagasaki kust), Iran, Bangladesh, Thailand (toen nog Siam), in China Guangzhou (voorheen Kanton), Taiwan (was Formosa ) – tot 1662, Ceylon en Zuid-India.
Onder Nederlands beheer kwamen Nederlands-Indië, Suriname en enkele eilanden in het Caraïbische gebied. Nederlands-Indië was tot 1949 een Nederlandse kolonie, Suriname was van 1645 tot 1976 onder Nederlands bewind. De Nederlandse Antillen (de Caraïbische eilanden Saba, St. Maarten, St.
Suriname was van 1667 tot 1922 (met enige onderbreking) een kolonie; eerst in particulier bezit en na de Franse tijd in staatsbezit. In 1922 werden de landsdelen gelijkwaardig. De Grondwet bepaalde sindsdien dat het Koninkrijk bestond uit Nederland, Nederlands-Indië, Suriname en Curaçao.
Van 1798 tot 1811 was er een Bataafs-Frans bestuur in de voormalige bezittingen van de VOC. De Britten veroverden Oost-Indië in 1811 en bestuurden het tot 1816, toen het werd overgedragen aan het nieuw gevormde Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en officieel de naam Nederlandsch-Indië kreeg.
Het land dat het dichtst bij de titel 'niet-gekoloniseerd' komt, is Ethiopië. Dit werd als enige Afrikaanse land in de 19e eeuw niet gekoloniseerd. Historici zijn het oneens over de vraag of Ethiopië het enige Afrikaanse land is dat nooit echt gekoloniseerd is geweest.
Van Nieuw-Zeeland tot Cyprus: de Britten waren verreweg de grootste kolonisator van Europa. Nederland staat op de vijfde plaats met 29 koloniën.
Nederland, toen nog de Republiek, was een van de eerste landen die de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Amerika in 1776 erkenden.
De Nederlandse Kaapkolonie (officieel: Tussenstation Kaap de Goede Hoop) was een verversing- of tussenstation van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) rond Kaapstad in het huidige Zuid-Afrika. Het gebied was in Nederlandse handen van 6 april 1652 tot 7 augustus 1795.
Dit totaal kan als volgt worden berekend: ruim 7 miljoen moedertaalsprekers in Zuid-Afrika (census 2011); naar schatting ongeveer 300.000 moedertaalsprekers in Namibië, en naar schatting 9.500.000 mensen in Zuid-Afrika en Namibië, die Afrikaans als tweede of derde taal spreken.
China bezit een van de oudste beschavingen ter wereld, met een ononderbroken ontwikkeling van prehistorie tot heden. Zelf spreken de Chinezen van '5000 jaar geschiedenis en 7000 jaar cultuur'. De oudste geschreven Chinese historische bronnen dateren uit de 13e eeuw v. Chr.
Indonesië ligt niet bepaald naast de deur, maar toch heeft Nederland veel met dit land te maken. Lang geleden is het een kolonie van Nederland en heet het land Nederlands-Indië en zijn de Nederlanders de baas in dit land.
Ruim 450 jaar strijden Engelsen, Portugezen en Nederlanders om de macht op de Indische eilandengroep. Inzet is het alleenrecht op de handel in dure specerijen als kruidnagel en nootmuskaat. De Nederlanders worden in 1816 uiteindelijk de baas; de kolonie Nederlands-Indië is een feit.
Slechts 5 landen ontsprongen de dans: Japan en Noord- en Zuid-Korea bleven uit Europese handen deels door hun macht en diplomatie, maar ook omdat ze afgelegen lagen. Thailand werd gespaard, omdat het als buffer moest dienen tussen Brits en Frans gebied.
Kolonisatie van Afrika
Het waren de Nederlanders die, onder aanvoering van Jan van Riebeeck, vanaf 1652 het zuiden van Afrika tot een kolonie maakten. Zuid-Afrika bleef een Nederlandse kolonie tot ruwweg het begin van de negentiende eeuw.
De twee grote Belgische koloniën waren Belgisch-Congo en Ruanda-Urundi. Kleinere kolonisatieprojecten waren de Belgische kolonie in Santo Tomás, de Belgische kolonie aan de Rio Nuñez, en de Belgische concessie in Tianjin.
Indische Nederlanders, ook afgekort tot "Indisch" of "Indische", zijn etnische Nederlanders met een familiegeschiedenis in het voormalige Nederlands-Indië, het huidige Indonesië.
De jaren 1945-1949 staan helemaal in het teken van de Indonesische kwestie. Direct na de Japanse capitulatie roepen Sukarno en zijn nationalistische medestanders de onafhankelijke Republiek Indonesië uit.
Vroeger heette Indonesië Nederlands-Indië. Nederland was er de baas. De VOC stuurde steeds schepen naar Indië die vol specerijen terugkwamen. De VOC dreef niet alleen handel in Indië.
Hierdoor hebben Guyana (het voormalige Brits Guyana), Suriname, dat vroeger Nederlands Guyana heette en Frans Guyana (Cayenne) de omvang, die ze heden en dage hebben. Wat in Nederland een provincie wordt genoemd, heet in Suriname een district.
Hoewel Suriname rijk is aan belangrijke grondstoffen en tevens een verzorgingsstaat is, leeft 20% van de bevolking in armoede (ter vergelijking: in Nederland leeft 'maar' 8% van de bevolking in armoede). Dit komt door de hoge werkloosheid (geen werk is geen loon), maar ook door de hoge staatsschuld.
New York 1674 – Op 10 november dragen de Nederlanders het toenmalige Nieuw-Nederland over aan de Engelsen, die het New York noemen. Nederland krijgt in ruil hiervoor Suriname in bezit van de Engelsen.