Half juli 1917 zetten de Duitsers bij Ieper voor het eerst mosterdgas in als wapen. Mosterdgas of Yperiet was niet het meest dodelijke, maar wel het meest onmenselijke en ontwrichtende wapen van de Eerste Wereldoorlog.
Voor de eerste keer gebruikt op 12 juli nabij de Potijze : mosterdgas. Heel anders dan het in 1915 gebruikte chloorgas, een stikgas gelost uit cilinders. Mosterdgas werd met kanonnen afgevuurd.
Gasmaskers tegen gifgas
Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt er door Duitsland voor het eerst gifgas gebruikt. Niemand had vooraf gedacht dat je er in één keer zoveel soldaten mee dood kan maken. Honderden soldaten tegelijk sterven tijdens zo'n gifgas-aanval een verschrikkelijk pijnlijke dood.
Mosterdgas is een chemische stof die tijdens de Eerste Wereldoorlog als strijdmiddel werd gebruikt. In vloeibare vorm bevat deze stof 1,1-thiobis (2-chloorethaan). In gasvormige toestand is het een dikke plakkerige en gele gaswolk die in uniformen blijft plakken en brandwonden verroorzaakt.
Hoe werkt sarin? "Het gas werkt letterlijk op je zenuwen. Het stofje dat een signaal doorgeeft van je zenuwen naar je spieren (acetylcholine) wordt normaal gesproken afgebroken als de impuls zijn werk heeft gedaan. sarin zorgt ervoor dat de stof niet afbreekt en daardoor komt je lichaam in een soort kramp.
Nederland bezit geen chemische wapens, maar wel worden in het Prins Mauritslaboratorium in Rijswijk op kleine schaal conform het verdrag stoffen, die op Lijst 1 staan, voor onderzoeksdoeleinden gemaakt.
Bij contact met de ogen kan mosterdgas tot tijdelijke of definitieve blindheid leiden. In hoge dosissen kan het de huid wegbranden tot op het bot. Bij inademing vreet het gif de slijmvliezen van de ademhalingswegen weg en staat het slachtoffer een pijnlijke dood te wachten.
Bij kamertemperatuur is mosterdgas een kleurloze, olieachtige vloeistof met een geur van mosterd of knoflook, maar deze geur is niet krachtig. Het was vooral gevreesd omdat het relatief gemakkelijk door de beschermende kleding van die dagen heendrong.
Fritz Haber - De chemicus die gifgas introduceerde in de Eerste Wereldoorlog. Fritz Haber (1868 – 1934) was een Duits chemicus die met zijn onderzoek naar strijdgassen de gasoorlog introduceerde in de Eerste Wereldoorlog.
De stoffen hebben gemeen dat zij de acetylcholinesterase remmen en daardoor in het lichaam spiercontracties veroorzaken. Novitsjok is niet onder oorlogsomstandigheden ingezet, maar is wel gebruikt voor aanslagen op het leven van Russische dissidenten.
Als gas werd koolstofmonoxide of het pesticide Zyklon B gebruikt. Gaskamers maakten vaak deel uit van een groter complex met crematoria (Auschwitz-Birkenau en Majdanek), verbrandingsplaatsen of massagraven om de lichamen te vernietigen en faciliteiten om persoonlijke bezittingen van de slachtoffers toe te eigenen.
Mosterdgas werd tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1917 voor het eerst door de Duitsers gebruikt bij de strijd om Ieper. Daaraan 'dankt' het gas haar andere naam Yperiet, afgeleid van de Franse naam van Ieper, Ypres. De naam mosterdgas is afgeleid van de geur: een mengeling tussen mosterd en knoflook.
Nu is gifgas een verzamelnaam. Wat het Duitse leger op de Russen afschoot waren artilleriegranaten gevuld met xylyl bromide. Klinkt giftig, is het ook, maar het is in wezen slechts traangas.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkelde Fritz Haber chemische strijdgassen. Hij slaagde daarin door chloorgas en mosterdgas te produceren.
Wie gebruikt mosterdgas? De Duitsers zijn ermee begonnen, in juli 1917. Later in de Eerste Wereldoorlog gebruikten beide kampen mosterdgas.
Mosterdgas of 1,1'-thiobis(2-chloorethaan) is een vloeistof die als zij op de huid of in de ogen komt of wanneer de damp of nevel wordt ingeademd, sterk, prikkelend en blaartrekkend werkt. De huid wordt rood en bij voldoende blootstelling vormen zich na verloop van tijd blaren.
Indicaties voor een aanval met chemische wapens zijn het verschijnen van poeder, rook, vloeistof of een vreemde geur. Als je vermoedt dat er sprake is van een CBRN/E-aanslag, kun je het volgende doen: Ga zo snel mogelijk weg van de locatie met de gevaarlijke stof .
Als bescherming werd het eerste `gasmasker' ontwikkeld: een katoenen doek geïmpregneerd met natrium thiosulfaat, glycerine en natrium carbonaat, die voor neus en mond werd gebonden. Nadat iedere militair met deze doek was uitgerust, was chloorgas als chemisch strijdmiddel niet langer effectief.
Het doel van een loopgraaf is niet alleen om de soldaten te beschermen tegen vijandelijke kogels, maar zeer zeker ook tegen het krombaangeschut van de artillerie.
Chemische wapens zijn niet-explosieve chemische stoffen die worden gebruikt om mensen buiten gevecht te stellen, te verwonden of te doden. Naast nucleaire wapens en radiologische wapens behoren chemische wapens ook tot de categorie massavernietigingswapens.
Wat is een biologisch wapen? In een toelichting op de BTWC worden biologische wapens omschreven als wapens die ziekteverwekkende organismen of giffen verspreiden om mensen, dieren of planten te doden of schaden.
Biologische wapens, vaak gebaseerd op levende organismen zoals virussen en bacteriën, worden al gebruikt sinds mensen begrijpen dat zieke mensen besmettelijk kunnen zijn. Chemische wapens, meestal gebaseerd op giftige moleculen, kwamen op tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Rusland beschikte over 40.000 ton chemische wapens. Het gaat bijvoorbeeld om gassen die de longen beschadigen en ernstige blaren veroorzaken, zoals mosterdgas, en zenuwgassen als sarin en VX.