Jeruzalems Jiddisch lijkt zeer sterk op Duits, en heeft zijn oorsprong in het Hongaars Jiddisch. De verwantschap tussen Hongaars Jiddisch en Duits komt door het feit dat Duits naast Jiddisch de meest gebruikte taal onder Hongaarse Joden was.
Joden moesten dichter bij christelijke cultuur komen
Na 1787 voerden andere Duitstalige staten dezelfde regel in, en de namen verspreidden zich via het Jiddisch, de op het Duits gebaseerde taal die vrijwel alle joden in Midden- en Oost-Europa onderling spraken.
De meeste Duitsers bleken het Nederlands 'komisch' ('raar') te vinden klinken, en het te beschouwen als een boers, plat dialect van het Duits, mede vanwege de grote overeenkomsten tussen het Nederlands en het Nederduits.
Jiddisch is een Germaanse taal, drie miljoen Joden spreken deze taal die met de letters uit het Hebreeuwse alfabet wordt geschreven maar taalkundig is er geen enkel verband met het Hebreeuws. Jiddisch is afkomstig uit Duitsland, de naam verklaar dat ook: Joods Duits --> Jid Disch --> Jiddisch.
De gebeden worden ook uitsluitend in het Hebreeuws uitgesproken. Of het nu gaat om gebeden in de synagoge of om een gebed voor of na het eten. Daarmee is het Hebreeuws (of modern Ivriet) de taal van de Joden. Toch spreken de meeste Joden het Hebreeuws niet meer, behalve dus als landstaal in Israël.
De basisgrammatica en woordenschat van Jiddisch, dat in het Hebreeuwse alfabet is geschreven, is Germaans. Jiddisch is echter geen dialect van het Duits, maar een complete taal, een van een familie van West-Germaanse talen, waartoe ook Engels, Nederlands en Afrikaans behoren.
West-Aramees was de taal die Jezus waarschijnlijk sprak en de taal waarin een deel van de Dode Zeerollen geschreven zijn. Oorspronkelijk werd het Aramees door de Arameeërs gesproken, zij woonden in het huidige Syrië, Irak en Turkije.
Het ontstond in de 9e eeuw in Centraal-Europa en voorzag de opkomende Asjkenazische gemeenschap van een volkstaal die gebaseerd was op het Hoogduits, vermengd met veel elementen uit het Hebreeuws (met name het Misjna) en in zekere mate het Aramees .
De taal wordt in het Hebreeuwse alfabet geschreven. Tegenwoordig wordt het Jiddisj nog door zo'n drie miljoen Joden wereldwijd gesproken, voornamelijk in de VS en Israël.Ook in sommige Europese steden, waaronder Antwerpen, bestaan nog altijd Jiddisjtalige gemeenschappen.
De reden hiervoor is dat Hebreeuws een taal uit het Midden-Oosten is die al meer dan 3000 jaar oud is, terwijl Jiddisch een taal is die meer dan 800 jaar geleden in Europa ontstond, in het Rijnland (het ruim afgebakende gebied van West-Duitsland), en zich uiteindelijk verspreidde naar Oost- en Centraal-Europa.
Deens en Zweeds zijn onderling het meest verstaanbaar, maar ook Nederlands en Duits zijn over en weer verstaanbaar. Van de onderzochte Germaanse talen wordt het Engels door de meeste sprekers van de andere Germaanse talen verstaan.
Nederduits is een onderdeel van het continentale West-Germaanse dialectcontinuüm. Naar het westen toe vermengt het zich met de Nederfrankische talen, waaronder het Nederlands.
Naar het oosten toe vormt het Limburgs een continuüm met de Rijnlandse dialecten. De dialecten aan de overkant van de staatsgrens met Duitsland worden Duitse dialecten genoemd omdat ze door de Duitse cultuurtaal worden overkoepeld.
Geschat wordt dat er in de Verenigde Staten ongeveer een kwart miljoen Jiddisch-sprekenden zijn, ongeveer hetzelfde aantal in Israël en nog eens zo'n 100.000 in de rest van de wereld.
1Antwerpen staat bekend als een van de weinige plaatsen in West-Europa waar het Jiddisch als taal van een joodse gemeenschap nog volop functioneert. Het Jiddisch dat in onderwijs, publicaties en als dagelijkse spreektaal wordt gebruikt is de zogenaamde Oost-Jiddische variant.
Het kiezen van Jiddisch werd gangbaarder buiten de groepen die de Eidah vormden; bijna alle chassidische sekten gebruiken nu Jiddisch als de gemeenschapstaal. Jiddisch gebruik is ook een manier om integratie in de seculiere mainstream te weerstaan .
De laatste is nauw verwant aan het Boheemse koloniale dialect van het Duits. Modern Zuidwestelijk Jiddisch erft kenmerken van Oost-Frankisch, terwijl Oost-Jiddisch voornamelijk gebaseerd is op het Boheems. Het medeklinkersysteem werd later aangepast aan het Silezische dialect dat door Duitse kolonisten in middeleeuws Polen werd gesproken.
Het Jiddisch wordt doorgaans van rechts naar links geschreven, met het Hebreeuws alfabet, maar is gebaseerd op middeleeuws-Duitse dialecten (het Middelhoogduits). Jiddisch is taalkundig verder niet aan het Hebreeuws verwant. De naam is afgeleid van Middelhoogduits Jüd, Jiddisch yid (Jood).
Het was ooit een belangrijke taal van Joodse vakbonden, plus socialistische, anarchistische, zionistische en antizionistische activisten. Het is taalkundig fascinerend, met Germaanse, Semitische, Slavische en Romaanse elementen. Het is belangrijk om het chassidisme van vroeger en nu te begrijpen .
Wat betreft de Jiddische woordenschat, wordt geschat dat het Germaanse element ongeveer 70 tot 75% van het totale lexicon uitmaakt. De resterende 15 tot 20% van de woorden komt uit het Hebreeuws, terwijl het Slavische element wordt geschat op 10 tot 15% (een paar extra procentpunten komen uit de vroege Romaanse oorsprong).
TATE, TATA, TATTE, TATEH uitgesproken als TAH-teh. Betekenis: papa; papa .
Polen en Joden hebben een duizend jaar oude gemeenschappelijke geschiedenis. Een nationale volkstelling uit 1931 stelde vast dat bijna 80% van de 3,250 miljoen Joden in Polen Jiddisch sprak, wat neerkomt op bijna 2,5 miljoen Jiddisch-sprekers vóór de oorlog.
De eerste taal waar we weet van hebben, is het Soemerisch. Er zijn kleitabletten gevonden met die taal erop van ongeveer 4000 jaar voor het begin van onze jaartelling (zie afbeelding). Het Soemerisch mag dus met de eer gaan strijken: het is niet echt de eerste, maar wel de eerste ons bekende taal.
Volgens de Joodse conventies van toentertijd was hij wellicht oorspronkelijk bekend als Jesjoea ben Josef (Jezus de zoon van Jozef). In de evangeliën staat soms ook zijn plaats van herkomst bij de naam Jezus: Jezus van Nazareth of Jezus de Nazarener.
De Bijbel is geschreven in drie talen
Die talen zijn Hebreeuws, Aramees en Grieks. Het grootste gedeelte van het Oude Testament is geschreven in het Hebreeuws, de taal die de oorspronkelijke lezers van de Bijbel spraken. Een paar stukjes van het Oude Testament zijn geschreven in het Aramees (Ezra en Daniel).