Tijdens de bezetting van Nederland duikt de Joodse Anne Frank in 1942 onder voor de nazi's. Na twee jaar wordt ze ontdekt. In 1945 sterft ze in concentratiekamp Bergen-Belsen.
Eind oktober 1944 worden Anne en en haar zus Margot Frank van Auschwitz-Birkenau naar Bergen-Belsen verplaatst. De 15-jarige Anne Frank sterf daar met haar zus in maart 1945 aan de tyfus, enige weken voordat de Britten het kamp bevrijden.
Frank duikt in 1942 met haar familie onder in het Achterhuis en nog geen jaar later wordt Pick-Goslar met haar vader en haar zusje opgepakt en uiteindelijk naar concentratiekamp Bergen-Belsen gebracht. Daar komen de twee elkaar uiteindelijk weer tegen. Dan moet je wel echt een powervrouw zijn geweest.
Daarom duiken Anne en haar familie op 6 juli 1942 onder in het huis achter het kantoor van Annes vader in Amsterdam. Onderduiken betekent dat je je verstopt en niet meer naar buiten gaat. In 'Het Achterhuis' schrijft Anne in haar beroemde dagboek. Na twee jaar worden ze toch verraden, en opgepakt door de Duitsers.
Het Achterhuis van Anne Frank
Het Achterhuis waar Anne met haar familie onderduikt, stamt uit 1739. Dan wordt, ruim honderd jaar na de bouw van Prinsengracht 263, het bestaande achterhuis afgebroken en vervangen door een nieuw, groter achterhuis.
Nazi-Duitsland telde zes grote vernietigingskampen (Auschwitz-Birkenau, Sobibór, Treblinka, Majdanek, Belzec en Chełmno) en een handvol grote concentratie- en werkkampen met namen als Buchenwald, Bergen-Belsen (waar Anne Frank omkwam) en Mauthausen.
Anne Frank wordt in 1929 geboren in een Joods gezin in de Duitse stad Frankfurt am Main. Nadat Adolf Hitler in 1933 aan de macht is gekomen, vlucht het gezin voor het groeiende antisemitisme naar Amsterdam.
In 1939 breekt de Tweede Wereldoorlog uit met de Duitse inval in Polen. Op 10 mei 1940 vallen Duitse troepen Nederland binnen. Binnen 5 dagen is de strijd afgelopen. De Nederlandse regering gaat in ballingschap en vestigt zich in Londen.
Het was de bedoeling om deze mensen uit te wisselen voor geld of Duitse krijgsgevangenen. Het werd ook wel “uitwisselkamp” genoemd en de omstandigheden waren hier iets beter: Iedereen mocht zijn of haar bagage houden (1 koffer/rugtas) evenals de eigen kleren (met jodenster! Vandaar de naam “Sterkamp”)
Mijn beste vriendin Anne Frank is gebaseerd op het waargebeurde verhaal dat Hanneli - Hannah - Goslar na de Tweede Wereldoorlog heeft verteld. Hannah verliest haar vriendin Anne uit het oog als de familie Frank in 1942 moet onderduiken. Jaren later zien de meisjes elkaar terug in concentratiekamp Bergen-Belsen.
Het voornaamste verschil: Hannah Goslar (92) overleefde de oorlog wel. Nu er deze week een film over hen uitkomt, vertelt ze over hun jeugd. Ze zaten samen in de zandbak. Ze kochten ijsjes, hielden van touwtjespringen en spanden een netje over de tafel om te kunnen tafeltennissen.
Hannah Goslar (1928) en Anne Frank (1929) zijn boezemvriendinnen in de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Wanneer de familie Frank onderduikt, verliezen ze elkaar uit het oog. Drie jaar later, in 1945, volgt een bijzondere ontmoeting tussen de twee meisjes in het concentratiekamp Bergen-Belsen.
De reis duurt minstens drie dagen en drie nachten. Via Duitsland komt de trein uiteindelijk in Polen aan. Hier bouwen de Duitsers concentratiekampen. De grootste en meest beruchte daarvan is kamp Auschwitz.
De meeste mensen kwamen in Auschwitz-Birkenau aan per trein, vaak na een dagenlange reis in goederenwagons. In 1944 werd de spoorlijn tot in het kamp nabij de gaskamers doorgetrokken en werd het vernietigingsproces nog grootschaliger uitgevoerd.
Meer dan twee jaar zit Anne ondergedoken met haar vader Otto, moeder Edith en zus Margrot. De familie Frank deelt Het Achterhuis met de familie Van Pels (Hermann, Auguste en hun zoon Peter) en Fritz Pfeffer. In die jaren in Het Achterhuis houdt Anne een dagboek bij.
De slachtofferstatistieken voor de Duitse Wehrmacht vertonen grote lacunes. Waarschijnlijk ligt het totaalcijfer voor de Duitse eenheden in ons land tussen de 15.000 en 20.000 gesneuvelden. Tijdens de bevrijding van Nederland verloren 23.000 burgers door oorlogshandelingen het leven.
Stampende laarzen, bruut geweld, razzia's en deportaties, dat zijn de standaardbeelden die we al zestig jaar hebben van de 50.000 Duitse soldaten die Nederland bezet hielden.
Internationale samenwerking Nederlandse leger
Het Nederlandse leger werkt op verschillende manieren samen met legers van andere landen. Zo is Nederland lid van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). De NAVO-landen werken ook samen met 28 Midden- en Oost-Europese niet-NAVO-landen.
Daar zaten in totaal acht mensen ondergedoken: de familie Frank, Hermann van Pels, Auguste van Pels en hun zoon Peter van Pels (die model stonden voor de familie Van Daan in het dagboek) en naderhand ook Fritz Pfeffer, een Joodse tandarts (die model stond voor het dagboekpersonage Dussel).
Eigenlijk laat het leven in zo'n kamp zich nauwelijks beschrijven. Het dagelijks leven van de gevangenen werd beheerst door angst, gebrek aan hygiëne, honger, oververmoeidheid, gedwongen arbeid, gebrek aan ruimte en heel vaak ook door het verdriet om vermoorde of vermiste familieleden of vrienden.
Auschwitz-Birkenau
De ergste en meest bekende verzameling van concentratie- en vernietigingskampen is Auschwitz-Birkenau. Auschwitz I begon als een kamp voor krijgsgevangen.
Het duurde nog steeds vrij lang (ca. 20 minuten), en de bestuurder kon de gevangenen horen roepen en bonzen wanneer ze zich realiseerden dat ze vergast werden.
In het concentratiekamp zijn meer dan zes miljoen mensen opgesloten en - de meesten - ook vermoord. Slechts 196 konden ontsnappen. Vorige maand overleed de oudste ontsnapte: Kazimierz Piechowski (96) die in een auto en met SS-kleren buitenreed.