Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
bij microscopisch onderzoek van de urine wordt een proefbuisje met urine gedurende 5 minuten gecentrifugeerd. Daardoor zinken alle cellen en andere bestanddelen van de urine naar de bodem van het buisje. Dat bezinksel wordt dan onder de microscoop bekeken.
Urineonderzoek wordt gedaan als uw huisarts of verloskundige meer wil weten over de werking van uw nieren of urinewegen. Zo kunnen urineweginfecties worden opgespoord, maar ook nog andere aandoeningen zoals geslachtsziekten (SOA) bij mannen en diabetes (suikerziekte).
Bij de meeste mensen is de urine normaal gesproken steriel (dat wil zeggen: vrij van ziektekiemen of bacteriën). Ook als er wel bacteriën in de urinewegen zijn, betekent dat niet altijd dat u een urineweginfectie krijgt. Urine wordt door de nieren geproduceerd tijdens het zuiveren van het bloed.
De nieren zorgen ervoor dat het overtollige vocht en de in het bloed aanwezige afvalstoffen worden uitgescheiden. Deze worden in de vorm van urine via de urineleiders afgevoerd naar de blaas. In de blaas wordt de urine opgeslagen tot u urineert. De nieren produceren doorgaan 30 tot 90 ml urine per uur.
De nieren zijn belangrijke organen. Ze kunnen meten of het lichaam voldoende, te veel, of te weinig vocht heeft. Is er te veel vocht in het lichaam, dan maken ze veel urine en als er een tekort is, dan maken ze maar weinig urine aan. Veel drinken betekent dus ook veel plassen.
Niet wetenschappelijk bewezen
Toch is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat urine echt goed voor je is. Het enige waar het uit is opgebouwd is water, zout, ammoniak en andere reststoffen. Volgens wetenschappers zit daar niets in waar je lichaam wat aan heeft.
In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt is urine niet steriel. Het bevat wel degelijk bacteriën. Maar echt ziek zal je niet worden als je per ongeluk wat pis binnen krijgt. Het probleem is dat chloor dat zich bindt aan urinezuur geen andere ziekteverwekkende bacteriën meer kan doden die in en op het water drijven.
Het is algemeen bekend dat urine gaat stinken door het eten van asperges. Ook andere voedingsmiddelen zoals zalm, knoflook en bepaalde specerijen hebben eenzelfde soort effect op de geur van urine. Soms kan stinkende urine echter duiden op gezondheidsproblemen zoals urineweginfecties, nierstenen en prostaatproblemen.
Middels een urinekweek kan onderzocht worden of er sprake is van een bacterie infectie van de urinewegen. Dat kan een infectie van de blaas of een opstijgende infectie van het nierbekken zijn. Er kan ook worden onderzocht of er nierschade is, dan wordt er onderzocht of er eiwit in de urine zit.
Een urineweginfectie ontstaat meestal door bacteriën van buitenaf. Meestal leven de bacteriën die de infectie veroorzaken in de darmen en rondom de plasbuis. In sommige gevallen gaat het om bacteriën die overgedragen worden bij seksueel contact (SOA).
Het lichaam breekt aminozuren uit eiwitten af wanneer er te veel van zijn. Hierbij komt ammoniak vrij, dat de lever omzet in ureum of urea. Deze stof wordt via de urine uitgescheiden. Sporters die extra eiwitten nemen voor de opbouw van spieren hebben daarom ook vaak last van deze ammoniakgeur.
Eiwit in de urine geeft aan of de nieren nog goed werken. Hoe meer eiwit in de urine, hoe slechter de nieren functioneren. Hierbij wordt vooral gekeken naar het eiwit albumine.
Troebele of schuimende urine kan worden veroorzaakt door zoutkristallen van urinezuur of fosforzuur en is onschuldig. Het kan echter ook een minder goed teken zijn: wanneer het komt door de aanwezigheid van witte bloedcellen en pus in de urine; oftewel pyurie.
Een dergelijke infectie van de blaas wordt ook wel cystitis genoemd. Als de bacteriën zeer virulent zijn en niet worden behandeld, kunnen ze zich via de urineleiders verspreiden naar (een van de) nieren. Als dat gebeurt, zullen de symptomen aanzienlijk verergeren, bijvoorbeeld met rugpijn, misselijkheid en koorts.
“Urine als meststof in de tuin gebruiken kan inderdaad”, bevestigt Eef Coolen. “In urine zitten stoffen die ook in kunstmest zitten, zoals bijvoorbeeld kalium, fosfor, stikstof enzovoort. In plaats van kunstmest zou je in principe dus ook gewoon je eigen urine kunnen gebruiken.”
Daarom is het belangrijk de huid van uw naaste zo goed mogelijk te beschermen tegen incontinentie . Urine en/of ontlasting kunnen de huid beschadigen als dit niet wordt gecontroleerd. De gebieden die de meeste bescherming nodig hebben zijn de heupen, genitaliën en tussen de bekken en het rectum (perineale huid).
Om van een plasje tot een glas drinkbaar water te komen, moeten eerst de ziekmakende micro-organismen eruit. “In ons systeem zitten drie stappen die micro-organismen en bacteriën verwijderen”, vertelt Verberk. Een membraan met poriën van honderd nanometer tot een micrometer moet het grotere vuil verwijderen.
U doet het waarschijnlijk zelden tot nooit, maar in de tuin plassen is helemaal zo gek nog niet. Urine bevat namelijk stikstof en fosfaat, en beide zijn goed voor de plantjes. Fosfaat wordt op dit moment vooral uit mijnen gehaald, maar die raken langzaam maar zeker uitgeput.
Zo heeft cafeïne een positief effect op je nieren, waardoor dagelijkse koffieconsumptie volgens nieuwe onderzoek gekoppeld kan worden aan een lager risico op een chronische nierziekte. Het consumeren van een beetje cafeïne kan het risico op overlijden voor nierziektepatiënten zelfs verlagen.
Omdat deze vrucht rijk is aan oxalaat en calcium, wordt het niet gemakkelijk afgebroken als je te veel van deze voedingsstoffen consumeert.
Het heeft ook antioxidante en anti-stollingseigenschappen. Knoflook bevrijdt de nieren bovendien van oxidatieve stress. Door het eten van knoflook(poeder) werken de nieren beter, wat betekent dat afvalstoffen sneller uit het lichaam worden afgescheiden.
Er wordt aangeraden om 1,5 tot 2 liter water per dag te drinken. Bij deze vochtinname gaat een volwassene gemiddeld 5 tot 8 keer per 24 uur naar het toilet. Plast u 8 keer of minder op een dag? Dan wordt dat gezien als een normale plasfrequentie.