Verklevingen zijn een soort littekens binnenin je buik. Ze kunnen ontstaan na een ontsteking van de eileider of de darm, na vroegere operaties of ten gevolge van endometriose. Er bestaan zowel dunne, vliezige als dikkere, stevige verklevingen. Verklevingen kunnen alleen worden losgemaakt met een operatie.
Klachten en symptomen bij verklevingen
diarree. winderigheid. buikpijn. opgezette buik.
De verkleving kan zelfs de darm doen vernauwen wat de doorstroom van de voedselbrij bemoeilijkt. Uiteindelijk zou het de opname van voedsel kunnen verminderen en symptomen geven zoals een onregelmatige stoelgang, opgezette buik, misselijk, verstoppingen, diarree, winderigheid, buikpijn, rugpijn, nekklachten, etc.
Cine-MRI is een nieuwe dynamische MRI scan waarmee verklevingen kunnen worden opgespoord. Met deze scan kan in de toekomst worden onderzocht of pijnklachten daadwerkelijk door verklevingen worden veroorzaakt.
Overmatig littekenweefsel wordt eerst door de plastisch chirurg verwijderd. Dit gebeurt onder lokale of algemene verdoving. Tijdens de ingreep is ook de radiotherapeut aanwezig om in het litteken een dunne katheter in te brengen. Deze katheter wordt later gebruikt voor de inwendige bestraling.
Als het bindweefsel verstijfd of verkleefd is, geeft dit pijnklachten. Dit komt omdat het weefsel tijdens het bewegen niet goed meer mee rekt met de spieren en de huid. Je kunt dit vergelijken met een trui. Wanneer je een trui aantrekt die lekker zit, kun je prettig bewegen en voelt het goed aan.
Verklevingen kunnen ontstaan door een operatie, door littekenweefsel, maar ook door een infectie (darminfectie, longontsteking) of endometriose. Soms ontstaan verklevingen door oude trauma's die we al lang zijn vergeten, bijvoorbeeld als je als kind met de fiets gevallen bent en een fietsstuur in je buik hebt gekregen.
Verklevingen zijn met echoscopisch onderzoek niet zichtbaar. De buikwand is soms erg pijnlijk bij vrouwen met chronische buikpijn. Het is niet altijd duidelijk of dit een oorzaak of een gevolg is van de buikpijn. Een volgende stap kan een kijkoperatie (laparoscopie) zijn.
Een litteken en het gebied er omheen kan na verloop van tijd pijn gaan doen. De oorzaak is in veel gevallen een beschadiging van een zenuwtak of een zenuwtak die vastzit in het littekenweefsel. Er kan ook neuroomvorming (een goedaardige uitstulping van een zenuwtakje) optreden.
Verklevingen kunnen voorkomen rond de baarmoeder, de eileiders en de eierstokken, of op andere plaatsen in de buik. Meestal geven ze geen klachten. Een aantal mensen krijgt wel klachten. Zij krijgen bijvoorbeeld last van buikpijn, een opgezette buik en verstopping.
De aandoening is te herkennen aan een dikke buik met een uitpuilende navel. Enkele andere symptomen voor ascites kunnen zijn: verminderde eetlust, druk op maag, buikpijn of vermoeidheid. De behandeling van ascites is afhankelijk van de oorzaak.
Organen die zich echt in de buikholte bevinden, zoals maag, lever, milt en het overgrote deel van de darmen liggen intraperitoneaal. Organen die er wel aan grenzen maar zich niet echt in de buikholte bevinden, zoals de nieren en het pancreas, noemt men extraperitoneaal (meestal retroperitoneaal).
Verklevingen zijn een soort inwendig littekenweefsel. Dit littekenweefsel bestaat uit stugge strengen of vliezen bindweefsel. De verklevingen kunnen zich bevinden tussen de darmlussen onderling maar ook tussen de buikwand en de darm.
De klachten
En merk je een of meer van de volgende dingen, dan heb je misschien verklevingen in je baarmoeder: weinig of geen bloedverlies. alleen wat bruine afscheiding. pijn in de onderbuik.
Littekenweefsel kan je in je hele lijf vinden. Deze verklevingen kan men vaak niet zichtbaar maken bij conventionele beeldvormingstechnieken zoals een echo. Een litteken kan ook zenuwen en lymfe- en bloeddoorstroming beïnvloeden.
Patiënten met littekenpijn hebben de typische klachten van een neuropathische pijn, waarbij een voortdurende pijn aanwezig is afgewisseld met spontane aanvallen van een stekende pijn in het gebied van het litteken. De klachten kunnen met een klachtenvrije periode van maanden na een operatie ontstaan.
Het onderhuids littekenweefsel voelt hard aan en is meestal rood van kleur door een verhoogde bloedvoorziening. Bepaalde plekken op het lichaam zijn gevoeliger voor de vorming van een hypertrofisch litteken. Enkele voorbeelden zijn de oren, het borstbeen en de schouders.
Neem het litteken tussen duim en wijsvinger en maak kleine ronddraaiende bewegingen. Zo houd je het litteken soepel en zorg je voor aanmaak van nieuw collageen. Maar let op: niet te vroeg! Pas als het litteken stevig genoeg is en alle korstjes verdwenen zijn.
De meest voorkomende symptomen van endometriose zijn (extreme) menstruatiepijn, buikpijn en rugpijn. Maar ook blaasproblemen, darmproblemen en vruchtbaarheidsproblemen horen hier bij. Allen verschillend in ernst en hoeveelheid.
Op een MRI- of CT-scan is littekenweefsel niet altijd goed te zien, maar met een epiduroscopie wel.
De eerste zes weken na de operatie mag u niet zwaar tillen (zware boodschappentassen, vuilniszakken). Licht huishoudelijk werk zoals koken, afwassen kunt u geleidelijk weer gaan doen. Stop als u merkt dat u moe wordt! De eerste drie weken mag u niet fietsen.
Een goede manier om zelf je bindweefsels aan te pakken is met een foamroller. Hiermee maak jij je bindweefsel los en bewerk je de doorbloeding zodat de af- en aanvoer van afvalstoffen een boost krijgt. De foamroller is geschikt voor het losmaken van je bindweefsel van je nek, rug, buik, armen en benen.
Neem voeding die rijk is aan collageen, zoals vlees, vleesbouillon en vis. Neem voor het verstevigen van het bindweefsel siliciumrijke voeding, zoals brandnetel, heermoes, bamboe en gierst. Zorg dat je voldoende groenten en water binnenkrijgt. Dit helpt het vormen van gezond bindweefsel.
De meeste mensen weten dat ze calcium en vitamine D nodig hebben voor sterke botten, maar twee andere essentiële mineralen voor goed bindweefsel: koper en mangaan. Deze mineralen helpen de conditie van het bindweefsel goed te houden en houden zo de huid soepel.