Enkele voorbeelden van gedrag van getraumatiseerde paarden of paarden met gedragsproblemen: aggressief zijn, extreem angstig zijn, helemaal afgestompt zijn en geen contact willen maken of panikeren in bepaalde situaties (denk aan trailerladen, vast staan of bij specifieke objecten).
Je kunt hierbij denken aan luchtzuigen, kribbebijten, weven, boxwalking en dergelijke. Dieren gaan stereotype gedrag vertonen op het moment dat zij hun natuurlijke gedrag langdurig niet of onvoldoende kunnen uitvoeren. Bijvoorbeeld een paard dat geen vrije beweging krijgt of zonder andere paarden gehouden wordt.
De meest voorkomende vormen van agressie naar mensen komen voort uit angst, pijn, geslachtshormonen, dominantie en leren (het paard leert dat agressief zijn kan helpen zijn doelen te bereiken).
starre houding van het hoofd en de oren, weinig beweging. oren naar achteren. geen reactie op de omgeving. anhedonie; het niet meer kunnen ervaren van plezier (dit zie je bijvoorbeeld terug doordat depressieve paarden weinig interesse meer hebben in suiker)
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Door kopstoten voelt een paard zich zeker over zijn vermogen om zijn wereld te controleren en heeft hij een gezond gevoel van handelingsvrijheid , zegt McLean. Het laatste wat je wilt doen is dat vernietigen. Maar omdat je ook niet wilt dat hij ruw tegen je aan duwt, kun je hem de kans bieden om iets anders te controleren, zegt hij.
Hinniken Een hard, hoog geluid dat bedoeld is om grote afstanden te overbruggen en contact met de kudde te krijgen en te houden. Nickering (uit het Engels: een zacht gehinnik) Een stil, zacht gehinnik, bijna een uitblazen. Wordt vaak als begroeting gebruikt. Ook merries en hengsten doen dit om hun interesse te uiten.
Wanneer een getraind paard gefrustreerd raakt door de ruiter, kunnen de signalen subtiel zijn, zoals het schudden van zijn hoofd of het spannen/hol trekken van zijn lichaam, of zo overduidelijk als het zwiepen van de staart, schoppen of ronduit weigeren te doen wat de ruiter vraagt .
Een stressgevoelig paard zal meer plassen en mesten. Daarnaast zal een gestrest paard eerder schrikken en snel vluchtgedrag vertonen, ook als er eigenlijk geen reden is om te vluchten. Daarnaast luistert het paard minder goed en gaat hij gedrag vertonen dat je niet van hem gewend bent, zoals bokken.
Paarden drukken hun welbevinden uit door af en toe te briesen, vol genot te kauwen en vooral door de aparte lichaamsdelen samen te bewegen. Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd.
Zijn hoofd is verlaagd en zijn oren onbeweeglijk met de nek gestrekt (open kaak-nekhoek) en op hetzelfde niveau als de rug . Dit wordt beschreven als een 'teruggetrokken' houding en verschilt aanzienlijk van die van een paard dat zijn omgeving observeert, wiens nek hoger wordt gehouden en wiens oren nieuwsgierig bewegen.
Net als bij mensen kunnen ook bij paarden kruiden zoals passiebloem, hop, rode klaver, valeriaan, kamille en sint janskruid in stress-situaties en bij rusteloos, prikkelbaar gedrag helpen. Deze kruiden helpen bij een zenuwachtig gevoel en een betere concentratie.
De soorten agressie naar mensen omvatten angst, pijn, seksueel (hormonaal), aangeleerd en dominantiegerelateerd . Sommige paarden, vooral jonge, spelen met elkaar terwijl ze tekenen van agressie vertonen, zoals schoppen en bijten. Hoewel dit goedaardig is voor andere paarden, kan het gevaarlijk zijn voor mensen.
De mens kan ook per ongeluk een onderdanig signaal afgeven: Afkauwen – Dit is wel het meest onderdanige signaal. Wanneer een mens iets aan het eten is, of kauwgum kauwt, dan ben je aan het kauwen bij je paard. Je paard kan dit interpreteren als afkauwen en zal jou dus als onderdanig zien.
Bij osteochondrose gaat dit proces niet goed, waardoor onregelmatigheden kunnen ontstaan in het bot onder het gewrichtskraakbeen, evenals losse fragmenten. In het laatste geval spreekt men wel van osteochondritis dissecans (OCD). Omdat OC(D) een ontwikkelingsstoornis is, kan het alleen ontstaan bij jonge paarden.
Veelvoorkomend ongewenst gedrag bij paarden is onder andere: krabben, slaan, steigeren, schoppen, wegrennen, bokken, schuwen, dutten, weigeren te bewegen, bijten en dreigen met bijten, zelfbeschadigend gedrag en stereotiep bewegings- en oraal gedrag.
Schrikachtig, wegrennen en bevriezen . Als prooidieren reageren paarden vaak op stress door te proberen weg te komen van het waargenomen gevaar.
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
Tips om stress bij paarden te verminderen
Hoe meer een paard kauwt, hoe beter het is. Zorg er dus voor dat je paard voldoende ruwvoer ter beschikking heeft als hij gestrest is, het liefst onbeperkt. Ook 's nachts! Ben je bang dat je paard te dik wordt, gebruik dan een hooinet met kleine gaten of een slowfeeder.
Duwtjes en zachte verzorging zijn duidelijke signalen dat je paard je vertrouwt en tijd met je wil doorbrengen. Betrokkenheid kan ook tijdens trainingssessies plaatsvinden. Als je paard naar je kijkt, zijn oren naar je toe kantelt of zijn hoofd in jouw richting beweegt, probeert hij te zien wat je doet en meer te leren over de situatie.
Als een paard zijn tegenhanger vrijwillig vermijdt, kan dit ook betekenen dat hij hem respect toont en hem zijn ruimte geeft. Het tonen van affectie gebeurt meestal door zachte aanrakingen, zoals duwtjes. Deze signalen worden ook gebruikt bij een Horsemanship training.
Het lijkt misschien eerst schattig, een beetje zoals een hond of kat die tegen je aan stoot voor genegenheid. Een paard doet het om je uit de weg te lokken, of om zichzelf aan je te krabben .
Nicker: Intiemer, de nicker is een "kom hier" signaal . Paardeneigenaren kunnen merken dat hun paarden naar hen nickeren tijdens het voeren. Paarden nickeren ook naar anderen in hun kudde. Squeals: Dit hoge geluid dient als waarschuwing voor andere paarden dat hun persoonlijke ruimte wordt binnengedrongen.
Paarden schreeuwen niet van de pijn, want dat zou ze kwetsbaar maken.” Ze voegt toe dat het hinniken of hinniken, het geluid dat het vaakst in films wordt gehoord, “de manier is waarop paarden hun soortgenoten begroeten, en ook wordt gezien met spanning, verlatingsangst bij het proberen om weer contact te krijgen, zoals 'Ik ben hier, waar ben jij?