Alle vier de stukken behandelen een liefdesthema in de stijl van de hoofse liefde (vandaar 'abel' = 'edel' = 'hoofs'). Het gaat hierbij respectievelijk om de liefdesparen Esmoreit en Damiët, Gloriant en Florentijn, Lanseloet en Sanderijn, Winter en Somer (de laatste is een allegorie).
We verdelen het toneel in de middeleeuwen in wereldlijk en geestelijk toneel. Deze toneelstukken zijn waarschijnlijk ontstaan uit bewerkingen van ridderverhalen. We vinden in het Hulthemse handschrift vier abele spelen en een aantal sotternieën. Het woord abel staat voor fraai, voortreffelijk.
Abel spel. Lanseloet van Denemerken behoort tot de vroegste wereldlijke toneelstukken in Europa. Het staat in het handschrift-Van Hulthem (circa 1405), één van de beroemdste boeken uit onze streken, waarin het wordt aangeduid als 'abel spel'.
De vader der Griekse tragedie: Aischylos
Zijn literaire carrière startte hij eerder laat; het oudste toneelstuk dat we van hem kennen, dateert van 472 voor Christus. Aischylos was toen al 53 jaar oud. Toch moet zijn literaire productie enorm zijn geweest.
Iemand die toneelspeelt wordt toneelspeler of acteur/actrice genoemd, en heeft in veel gevallen een opleiding gevolgd op een toneelschool.
Een klucht is een kort toneelstuk gekenmerkt door overdreven, komisch bedoelde situaties.
Het westerse theater begon in het Oude Griekenland, voornamelijk in de stadstaat Athene. Theater werd opgevoerd tijdens festivals, feesten en andere evenementen. Theater werd door de Atheners gezien als onderdeel van een klassieke opvoeding.
Kort, komisch toneelgenre met een vaak ogenschijnlijk pretentieloze komische inhoud en met een eenvoudige intrige, die meestal neerkomt op een gedramatiseerde grap met een pointe. De onderwerpen van de klucht liggen vooral in de volkse, platkomische of scabreuze sfeer.
Tijdens de 13e en de 14e eeuw ontstonden de eerst religieuze spelen. De spelers ware geen professionals en spraken volkstaal en het stuk werd opgevoerd buiten de kerk, hoewel de onderwerpen vaak wel met het geloof verbonden waren. Er waren twee soorten spelen: de abele spelen gebaseerd op de ridderroman of de kluchten.
grap (zn) : aardigheid, anekdote, bak, dwaasheid, farce, gag, gebbetje, geestigheid, gein, gekheid, grapje, grol, guitigheid, harlekinade, jen, joke, klucht, kluchtigheid, koddigheid, kwinkslag, lol, lolletje, mop, paskwil, plaisanterie, poets, pots, scherts, snakerij, streek, ui, witz, zwans.
Een blijspel, ook wel komedie genoemd, is een theaterstuk, film of televisieserie met als doel het publiek te amuseren en aan het lachen te maken.
Toneelschrijvers Aischylos, Sophocles, Euripides en Aristophanes werden door critici van latere tijden en historici als meest invloedrijk beschouwd. De tragedies hadden meestal niet meer dan drie, mannelijke, spelers die de verschillende rollen speelden met behulp van maskers.
Komedie of blijspel
een klucht zijn de personages hier iets beter uitgewerkt en bevat de verhaallijn meer structuur dan bij de klucht. Waar bij een klucht het voornamelijk draait om de komische situaties komt bij een komedie of blijspel het verhaal op de eerste plaats.
Een blijspel of klucht, stelt hij, zoekt in eerste plaats de lach op. Simpel. Hoewel beide genres dus inspelen op de lach van het publiek, is hun opzet fundamenteel anders. Komedies gebruiken de lach als deklaag voor het verhaal, kluchten als doel op zich.
Andere benamingen zijn acteerspel, afspraakspel of dialoogspel. Zoals in het vak drama gebruikelijk is, is de spelvorm toneelspel niet gericht op een eindproduct. In tegenstelling tot de theatervorm toneel, waarbij de acteurs tijdens het repetitieproces een toneelstuk maken en dit uiteindelijk opvoeren voor publiek.
Een spontaan, bewonderend applaus tijdens een voorstelling, dus bij een open doek.
Achtergrond. Kap en Grime is een verzamelnaam waaronder de begrippen vallen als haardracht, kapwerk, pruiken, grime en maskers (met name de rubberen latex of silicone maskers), of ook wel make-up genoemd, zoals in de Angelsaksische filmwereld, of schminken zoals in de Duitse theaterwereld.
blijspel = het blijspel zelfst.
Wat zijn ontstaan betreft moet het blijspel als komedie zijn ontstaan in de sfeer van de Griekse feesten ter ere van Dionysus. Na een reeks offers en liederen aan de god gericht werd een processie gevormd waarin diverse groepen zingend door de straten trokken.
Een tragedie (Oudgrieks: τραγῳδία, tragōidia, bokkenzang) of treurspel is een toneelstuk met een intrige die een ernstige handeling betreft. Vaak leidt dit tot een noodlottige afloop, maar naast de exitus infelix zijn er ook tragedies met een exitus felix, een gelukkige afloop.