Symptomen bij acute pericarditis
Ook kan hoesten, niezen en diep zuchten meestal de pijn verergeren. Het pericard bevat veel zenuwen. Door wrijving tussen de vliezen van het ontstoken hartzakje ontstaat de heftige pijn. In het begin koorts of een grieperig gevoel.
Als u weinig klachten heeft, is een behandeling niet altijd nodig. Wel moet u rust houden en krijgt u medicijnen om de pijn te bestrijden. De ontsteking zal vanzelf overgaan.
Tussen dit vlies en het hart zit een kleine hoeveelheid vocht, waardoor de lagen gemakkelijk langs elkaar kunnen glijden. Bij pericarditis is het hartzakje ontstoken.De binnenkant van het hartzakje wordt ruw waardoor er wrijving ontstaat. Dit kan pijnlijk zijn.
Een infectie zoals pericarditis hoeft niet altijd behandeld te worden. Uw lichaam bestrijdt de ontsteking zelf (meestal is een virus de Page 2 cardiologie septe m b e r '2 1 2/2 oorzaak). Het kan wel enkele weken duren voordat het helemaal weg is.
Het meest voorkomende teken van acute pericarditis is pijn op de borst, die meestal verergert bij het diep inademen . Deze pleuritische pijn op de borst begint plotseling, is vaak scherp en wordt gevoeld aan de voorkant van de borst. Doffe, verpletterende pijn op de borst, vergelijkbaar met die van een hartaanval, kan ook voorkomen.
Het opgehoopte vocht in het hartzakje wordt door het lichaam opgenomen. Het kan zijn dat u hier plasmedicatie voor krijgt (om het vocht af te voeren). Daarnaast is het belangrijk dat u voldoende rust neemt om uw lichaam te laten herstellen.
Het medicijn Colchicine (ook een ontstekingsremmer) gebruikt u vaak gedurende 3 maanden, tenzij de medisch specialist anders met u afspreekt. Het advies is om zes weken geen zwaar lichamelijke werk te doen of te sporten. Klachten zijn vaak na twee of drie weken verdwenen.
Soffer 2 merkte op dat in zijn serie patiënten met idiopathische pericarditis, voorbijgaande atriumfibrillatie optrad bij 13% . Dit is de exacte incidentie die werd vastgelegd door Scherl 3 in een studie van 30 patiënten met idiopathische pericarditis.
Pericarditispijn kan vaak worden behandeld met pijnstillers die zonder recept verkrijgbaar zijn. Deze omvatten aspirine en ibuprofen (Advil, Motrin IB, andere) . Overleg met uw zorgverlener voordat u een niet-voorgeschreven medicijn inneemt. Neem elk medicijn zoals voorgeschreven.
Hoewel er verschillende oorzaken zijn voor een ontsteking, zijn de verschijnselen vaak hetzelfde: roodheid, pijn, zwelling en temperatuursverhoging. Soms onttrekt een ontsteking vocht uit het lichaam, waardoor je meer behoefte hebt om te drinken.
Colchicine is de eerstelijnsbehandeling voor eerste pericarditis, samen met niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) zoals ibuprofen . Colchicine is een ontstekingsremmend medicijn dat is gebruikt voor andere ontstekingsaandoeningen, zoals jicht.
Kenmerkende vage klachten
pijn in de bovenbuik, kaak, nek, rug of pijn tussen de schouderbladen;kortademigheid of benauwdheid;misselijkheid en duizeligheid;hartkloppingen.
Pericarditis is in de meeste gevallen pijnlijk maar niet gevaarlijk. De behandeling bestaat uit medicijnen voor het remmen van de ontstekingsreactie en het bestrijden van de pijn. Endocarditis is daarentegen een buitengewoon gevaarlijke ziekte.
zwakte of vermoeidheid. misselijkheid . droge hoest . zwelling van uw benen of buik (buik)
Het herkennen van pericarditis
Koorts of grieperig gevoel. Scherpe pijn op de borst. Dit komt doordat de twee lagen over elkaar heen schuiven. De pijn is minder als u zit of naar voren leunt en wordt erger als u achterover op de rug ligt.
Acute pericarditis kan worden behandeld met een niet-steroïde ontstekingsremmer (NSAID) zoals ibuprofen in een dosering van 600 mg driemaal daags gedurende 1 tot 2 weken, meestal in combinatie met een protonpompremmer. De dosering kan worden afgebouwd zodra de ontstekingsmarkers zijn genormaliseerd, doorgaans met ongeveer 400 mg per week.
Volgens de NHG-Standaard Artritis (2017) is de behandelduur maximaal 5 dagen, de behandeling staken bij de eerste tekenen van toxiciteit (maag-darmklachten, branderig gevoel in de keel), of als de klachten na 5 dagen niet verminderd zijn, of als de pijn is verdwenen.
Pericarditis kan variëren van een milde ziekte die vanzelf overgaat, tot een levensbedreigende aandoening. Vochtophoping rond het hart en een slechte hartfunctie kunnen de aandoening compliceren. De uitkomst is goed als pericarditis direct wordt behandeld. De meeste mensen herstellen binnen 2 weken tot 3 maanden .
Diagnose stellen
Om pericarditis vast te stellen luistert de arts naar het hart. Een knisperend geluid kan mogelijk pericarditis zijn. Dit geluid ontstaat door het bewegen van het ontstoken hartzakje langs de hartspier. Bij pericarditis zijn ook veranderingen te zien op het hartfilmpje (ECG).
Paracetamol (acetaminophen), 500–750 mg elke 4–6 uur, kan succesvol worden gebruikt bij patiënten met milde tot matige symptomen . Bij patiënten met ernstige symptomen zijn de meest effectieve medicijnen indomethacine (25–50 mg elke 6–8 uur) en ibuprofen (800 mg elke 6–8 uur).
Het kan ook een andere complicatie veroorzaken, verminderde bloedstroom vanuit het hart (harttamponade). Dit gebeurt wanneer er te veel vocht in het hartzakje verzamelt, waardoor de overmatige druk op het hart ervoor zorgt dat het niet goed gevuld kan worden. De bloeddruk en het hartminuutvolume kunnen dalen tot gevaarlijke niveaus.
Bij mensen met acute pericarditis was er matig bewijs van kwaliteit dat colchicine recidief vermindert (HR 0,40; 95% BI 0,27 tot 0,61) bij 18 maanden follow-up. Colchicine leidde tot een grotere kans op symptoomverlichting na 72 uur (risicoverhouding (RR) 1,4; 95% BI 1,26 tot 1,56; bewijs van lage kwaliteit).
Pericarditis wordt klassiek geassocieerd met ECG-veranderingen die zich ontwikkelen door vier stadia . NB. Minder dan 50% van de patiënten ontwikkelt zich door alle vier de klassieke stadia en de evolutie van veranderingen volgt mogelijk niet dit typische patroon.