Een huwelijksvermogensstelsel is een stelsel dat door het huwelijksvermogensrecht erkend is, en dat bepaalt: welke echtgenoot eigenaar is van welke bezittingen hoe deze bezittingen beheerd worden op welk vermogen een bepaalde schuld verhaald kan worden en hoe de goederen en schulden verdeeld worden bij ontbinding van ...
Bij een huwelijk kunnen de partners in een huwelijkscontract kiezen hoe ze hun bezittingen en schulden onder elkaar verdelen. Doen ze dat niet, dan vallen ze automatisch onder het wettelijk stelsel: de gemeenschap van goederen.
De algehele gemeenschap, ook wel “de gemeenschap van de grote liefde” genoemd bepaalt dat alle goederen en activa gemeenschappelijk zijn.Enkel de hoogstpersoonlijke goederen blijven eigen. Dit stelsel komt tegenwoordig nog maar zelden voor. Iedereen is vrij te kiezen welk stelsel zij willen.
De langstlevende echtgenoot uit een huwelijk krijgt het vruchtgebruik van de hele nalatenschap. Dit betekent dat hij onder meer het vruchtgebruik krijgt van de gezinswoning en de inboedel. Hij mag dus hoe dan ook in de gezinswoning blijven wonen, of het verhuren en het huurgeld innen.
Concreet krijgt de langstlevende het eigen vermogen van zijn overleden partner en de helft van het gemeenschappelijk vermogen in vruchtgebruik. De kinderen erven de blote eigendom.
De wet legt de echtgenoten een “primair huwelijksstelsel” op, dat in het bijzonder de verplichting omvat om elk naar verhouding van zijn vermogens bij te dragen in de lasten van het huwelijk, alsook solidariteit op het vlak van de huishoudelijke schulden.
Het wettelijke stelsel biedt de echtgenoten de mogelijkheid om hun persoonlijke en hun gemeenschappelijke vermogen tegelijkertijd te beheren. Het impliceert immers een scheiding van goederen en een zogenaamde gemeenschap "beperkt tot de aanwinsten".
Onder het gemeenschappelijk vermogen vallen alle bezittingen en schulden waarvan niet bewezen kan worden dat het één van de partners toebehoort. Bij het verdelen van alle bezittingen en schulden zal er doorgaans onderscheid gemaakt moeten worden tussen de inboedel, de woning en financiële zaken.
Het huwelijksvermogensrecht is het geheel van wettelijke rechten en plichten voor de bezittingen en de schulden van echtgenoten en geregistreerd partners.
Alle bestaande en toekomstige bezittingen en schulden van beide echtgenoten gaan tot het gezamenlijke vermogen (de gemeenschap) behoren. Ook erfenissen en schenkingen die voor en gedurende het huwelijk aan een van de echtgenoten toekomen, vallen in die gemeenschap.
Of u nu gehuwd bent onder een gemeenschapsstelsel of een stelsel van scheiding van goederen, hetgeen u uit erfenis verkrijgt behoort steeds tot uw eigen vermogen. Uw partner krijgt dus geen eigendomsrechten in de goederen die u uit erfenis verkrijgt.
Als in de huwelijkse voorwaarden geen afspraken zijn gemaakt over de eigendom van de eigen woning en staat het huis op naam van één van de partners, dan is het eenvoudig. Het huis is van de partner op wiens naam het staat. Die kan ermee doen wat hij wil. Het huis noch de waarde van het huis hoeft te worden verdeeld.
De “langst-leeft-al clausule” houdt in dat Erna alles krijgt, daar waar de kinderen niets zullen ont- vangen en dus ook niet zullen moeten betalen. Erna zal slechts successierechten betalen op de ene helft van het gemeenschappelijk vermogen. De andere helft is namelijk reeds van haar.
Als u trouwt dan doet u dit sinds 1 januari 2018 in beperkte gemeenschap van goederen. Dit betekent kort gezegd dat alle bezittingen en schulden die tijdens het huwelijk ontstaan, van u samen zijn. Uitzonderingen zijn erfenissen en schenkingen die u ontvangt voor en tijdens uw huwelijk.
De bezittingen en schulden die vóór het huwelijk van u alleen waren, vallen buiten de wettelijke gemeenschap van goederen. Deze hoeft u bij een scheiding niet met uw partner te delen. Dit geldt ook voor erfenissen en schenkingen die u vóór of tijdens het huwelijk of geregistreerd partnerschap heeft gekregen.
Als je getrouwd bent
Maar indien er geen kinderen zijn, erft de langstlevende huwelijkspartner het hele gemeenschappelijk vermogen in volle eigendom en enkel de eigen goederen van de overledene in vruchtgebruik.
Wat is een huwelijk? Een huwelijk heeft veel betekenissen in de maatschappij, van het geloof tot traditie. Echter juridisch gezien is een burgerlijk huwelijk, dat plaats vindt bij gemeentehuis, wanneer twee mensen een juridische band met elkaar aangaan. Deze juridische band word vastgesteld door een huwelijksakte.
Door de wettelijke verdeling krijgt de langstlevende echtgenoot of geregistreerde partner alle goederen van de nalatenschap. Pas als de langstlevende echtgenoot of partner overlijdt, erven de kinderen.