Een plan maken om te voorkomen dat delen van Nederland onder water komen te staan en de veiligheid van de bewoners van die kwetsbare gebieden garanderen. Dat is de opdracht waar de Deltacommissie – opgericht enkele weken na de watersnoodramp van 1953 – haar tanden in moet zetten.
Wat kun je doen bij de Deltawerken? De Deltawerken - met onder meer een stormvloedkering, dijken, dammen en sluizen - hebben veel te bieden voor iedereen die wil zien hoe Nederlanders omgaan met en zich beschermen tegen het water.
Er kwam een dam waarbij het water uit de Noordzee toch in de Oosterschelde zou kunnen stromen. Bij een harde storm kunnen de gaten in de dam met grote schuiven worden afgesloten. De Oosterscheldedam is de grootste dam van de deltawerken en is maar liefst negen kilometer lang.
De Stormvloedkering wordt gesloten met behulp van een hydraulisch systeem. Aan de lengte van de hydraulische cilinders boven de kering kun je zien hoe hoog de schuif op die plek is. En dus ook hoe diep het water daar is. Het patroon van de buizen geeft een spiegelbeeld van de stroomgeulen te zien.
De 13 Deltawerken zijn gebouwd na de watersnoodramp uit 1953, waarbij een groot deel van dit deel van Nederland onderliep. Deze Deltaroute brengt je langs al deze bouwwerken op een toffe roadtrip langs de kust. De autoroute combineert een uniek bouwwerk met de prachtige Zeeuwse kust.
De Deltawerken zijn een verdedigingssysteem, in Nederland, ter bescherming tegen hoogwater van de zee van met name de provincies Zeeland, zuidelijk Zuid-Holland en Noord-Brabant. Aan de Deltawerken is decennialang gebouwd.
Dit kaartje met een kostenoverzicht van de Deltawerken verscheen op 4 oktober 1986 in het Algemeen Dagblad. Het Deltaplan zou in 25 jaar uitgevoerd kunnen worden en de kosten circa 1,5 tot 2 miljard gulden.
Johan van Veen is de feitelijke bedenker van het Delta-plan. Onder het pseudoniem van dr. Cassandra (de gelijknamige dochter van koning Priamus die de ondergang van Troje voorspelde) constateerde hij al ver voor dijkdoorbraak in 1953 dat de dijken met name in Zuidwest-Nederland te laag waren.
Samenvatting. Behalve om klompen en tulpen is Nederland bekend om zijn waterwerken. Van de Stormvloedkering in Zeeland, de Balgstuw in Flevoland tot de nieuwe sluizen in de Maas: deze zogenaamde natte kunstwerken zijn naast staaltjes van ongekend technisch vernuft ook beeldbepalend onderdeel v…
Maar omdat de Oosterschelde een bijzonder natuurgebied is met veel verschillende dieren en planten, koos men uiteindelijk voor een open, beweegbare kering. Hierdoor is er nog steeds eb en vloed in de Oosterschelde en blijft het water zout.
In tegenstelling tot de Oosterschelde, de Grevelingen en het Haringvliet is het niet afgesloten in het kader van de Deltawerken. De reden hiervoor is dat zo de haven van Antwerpen bereikbaar blijft. De Westerschelde is de monding van de Schelde.
In 1997 werd het laatste grote project afgerond. De Maeslantkering bij Hoek van Holland werd toen opgeleverd.
Sluizen reguleren het waterpeil zodat schepen kunnen passeren. Een stuw is een vaste of beweegbare afdamming tussen 2 wateren. Als de waterstand boven een bepaalde hoogte komt, dan loopt de stuw over, of openen de deuren. Zo blijft het water op het gewenste peil.
De Oosterschelde is een zeearm van de Noordzee tussen de Zeeuwse schiereilanden Schouwen-Duiveland, Tholen, Zuid-Beveland en Noord-Beveland.
Sinds de ingebruikname in 1986 zijn de schuiven 27 maal gesloten geweest (zie onder), afgezien van testsluitingen. Het sluiten van de kering duurt ongeveer 75 minuten.
Op 26 juni 1986 werd de laatste schuif van de Oosterscheldekering geplaatst, vandaag precies 30 jaar geleden. Na 17 jaar bouwen is de Oosterscheldekering af. Maar de bouw ging niet zonder slag of stoot.
De delta experience op het voormalige werkeiland Neeltje Jans, dat special voor de aanleg van de Oosterschelde kering werd aangelegd is teveel sensatie en te weinig educatie, attracties en shows moeten nu mensen trekken. Jammer dat de nadruk nu op populaire zeehondenshows en het voeren van haaien ligt.
Wil je al wandelend het eiland verkennen? Op Neeltje Jans zijn vier korte routes uitgezet variërend van 0,5 tot 4 kilometer. Je kunt de routes ook combineren tot een langere wandeling van ruim 8 kilometer. Vanaf de parkeerplaats bij het Topshuis start de paarse route van 1,2 kilometer naar de getijdenpoelen.